Namibië
RONDRIT MET HUURWAGEN IN NAMIBIE
VOORBEREIDING
REISPERIODE
Van 29/09 tot 14/10/2013
TICKET
Na wat zoekwerk op internet blijkt Emirates de goedkoopste vlucht aan te bieden naar Kaapstad met tussenstop in Dubai.
Het ticket kost totaal 905 € en biedt goede vertrek- en aankomsttijden.
REISGIDSEN
Lonely Planet van Namibia and Botswana. Deze deed voornamelijk dienst om info te bekijken over Botswana.
Namibia van www.bradtguides.com was heel nuttig, veel kaartjes, goede wegbeschrijvingen en veel aanbod van verblijven.
KAARTEN
Van Freytag & Berndt had ik een kaart op 1/1 000 000 gekocht met wegennummers en afstanden er op. Er staat geen jaartal op van uitgave.
Mijn reismaatje heeft die gekocht in Amsterdam bij de geografische boekhandel Pied à Terre op Overtoom. Ik was erbij. Het was een miskoop want ter plaatse bleek die kaart compleet achterhaald en verkeerd: de wegennummers hadden regelmatig een ander nummer en niet alle wegen stonden er op of duidden een weg aan in slechte staat die ondertussen goed was te berijden of zelfs al was geasfalteerd. AFRADER
BETALEN
Ik had in het begin van onze reis de huurwagen met mijn Mastercard van Argenta betaald, 2.105 € omgerekend. Toen ik aan de grens van Namibië was kon ik geen geld uit de automaat halen met deze kaart en wist niet waarom. Ik kon evenmin geld uit de automaat halen met mijn gewone bankkaart Maestro van KBC. Ik begreep er niets van en gelukkig dat mijn reismaatje wel kon pinnen. Nadien was ik bij Argenta en bleek dat mijn limiet per maand slechts 2.500 € bedroeg. Ik heb die grens meteen opgetrokken. Bij KBC was het een gelijkaardig verhaal. Ik had mijn kaart opengesteld voor de hele wereld maar ook de limiet moet bekeken worden !
In Namibië worden ZAR aanvaard, andersom niet.
Toen ik Botswana buiten was kon ik aan de grens ZAR/BW mijn BWP niet omwisselen. Verder in Hotazel, een welvarende diamantmijnstad met enkele banken lukte het ook niet. Verder op in Kuruman kon ik wel mijn BWP omwisselen in ZAR.
NUTTIGE WEBSITES
www.namibian.org/travel/community
REISVERSLAG
Dag 1 – 29/09/2013
Reisweg: Vlucht met Emirates van Amsterdam naar Dubai
Van Amsterdam naar Dubai is het 5.500 km en vijf en een half uur vliegen. Om 15.30 uur opgestegen en daar midden in de nacht aangekomen. Het was daar nog actief in de luchthaven, alle winkels en cafetaria waren open. Dubai is een grote luchthaven.
Dag 2 – 30/09/2013
Reisweg : Vlucht Dubai naar Kaapstad. Tocht naar Table Mountain National Park (Kaap de Goede Hoop) en terug tot Simonstown : 104 km
De vlucht Dubai – Kaapstad is ongeveer 7.500 km en duurt negen uur. In Kaapstad gaat de afhandeling vlug, bagage, immigratie, douane.
Ik had een wagen, Nissan X-Trail gehuurd bij Budget. Hij heeft de look van een 4X4 maar is in feite maar een 2X4, is een sterke wagen met goede wendbaarheid met verhoogd onderstel. Hij biedt veel ruimte en comfort. Ik was er zeer tevreden over en zou die absoluut opnieuw huren. Kan ik aanraden. Kost bovendien maar de helft van een 4X4. Ik heb wel een full CDW afgesloten. Heb 27.236 ZAR ( 2.105 €) betaald voor 45 dagen. Na de formaliteiten om 13.30 vertrokken we richting Kaap de Goede Hoop. Bij de ingang van Table Mountain National Park moesten we 90 ZAR/pp betalen. Het www.tmnp.co.za is prachtig. Veel bussen met Chinese toeristen. De luie toeristen gaan met de kabelbaan omhoog, wij liepen 200 meter via trappen en prachtige panorama’s naar de vuurtoren, het uiterste punt. Daarna naar Cape Mc Clear gereden die het echte meest zuidelijkste punt van Afrika is. Veel mooie bloemen, marmotten en enkele springbokjes gezien op de kale stenen vlakte.
’s Avonds gegeten bij Black Marlin, Main Road, Millers Point, Simon’s Town, tel. 021 786 1621, www.blackmarlin.co.za Te grote porties en lekker.
Overnachten
Oatlands Holiday Resort, Froggy Pond, Main Road, Simon’s Town 7975, Cape Town
http://www.oatlands.co.za/ oatlands@netactive.co.za
400 ZAR, nette huisjes met badkamer, vriendelijke uitbaters. Aanrader
Dag 3 – 01/10/2013
Reisweg : Simon’s Town, Fish Hoek, Muizenberg, , M3, M5, en N7 noordwaarts naar Namibië, Piketberg, Citrusdal tot Trawal : 384 km
Geen pinguïns gezien op Boulders Beach rechtover ons logement. Terug dezelfde weg gereden en ergens in Muizenberg de M5 gevolgd de ring rond Kaapstad en vervolgens de M7 genomen richting noord. De M7 is een lange monotone asfaltweg en er is niets te zien, weinig dorpen, geen winkels, geen wegrestaurants of tankstations. Om te tanken moet men de hoofdweg verlaten en het centrum opzoeken van een zeldzaam dorp onderweg. Er zijn veel wegenwerken aan de gang op de M7, een tweevaksbaan die naar Namibië loopt. Het is een goed idee niet in het donker te rijden en om tegen 18 uur in het logement te zijn. In Trawal zijn we naar de Spaar (niet Spar)-winkel geweest, weinig aanbod. Er zijn maar twee logeermogelijkheden hier, een B&B en een camping.
Overnachten
Trawal B&B, tel. 083 646 7952 in het kleine dorpje Trawal op N7
200 ZAR/pp voor nette kamer met badkamer en ontbijt, Philip is een vriendelijke eigenaar. Heel lekker avondmaal aan 40 ZAR/pp. Aanrader !!!
Dag 4 – 02/10/2013
Reisweg: Op N7: Vanrhynsdorp, Springbok tot Noordoewer (Namibië, grens ZA-NAM) : 446 km
Namaqualand is een eindeloze droge vlakte maar wel heel mooi als de miljoenen bloemen in bloei staan : http://www.discoverthecape.com/namaqualand/flower-route.html De bloemen waren bijna uitgebloeid; het bloeiseizoen situeert zich rond augustus – september.
In een warenhuis in Springbok zien wij het bordje staan “ jammer ons is ’n rukkie toe” waarmee zij bedoelen “wij hebben pauze”. Tussen Springbok en de grens met Namibië zijn er wat meer heuvels. De brede Oranjerivier bepaalt de grens. De grensformaliteiten in Zuid-Afrika verlopen vlot maar aan de kant van Namibië zit er een dikke onvriendelijke kakmadam bij immigratie. We tonen ons doorgangsbewijs van de wagen (letter of authority) waarmee we Namibië binnen mogen en betalen vervolgens een cross border charge permit van 220 ZAR waarvoor we een kwijting ontvangen. Stempel in ons paspoort en we kunnen verder, niet druk aan deze hoofdgrenspost. Op onze teller staan inmiddels 900 km van Kaapstad luchthaven met ommetje naar de Kaap.
Overnachten
Orange River Lodge, tel. 00264 63 297 012, Nooroewer, Namibia – 4 km over de grens.
http://www.orlodge.iway.na/ orlodge@iway.na
490 NAD betaald voor een kamer met badkamer, geen ontbijt (extra 45 NAD/pp). Restaurant en bar met twee soorten bier. Tuin met kamers eromheen.
We hadden één hoofdkussen, waterboiler kapot, een kapotte lamp op kamer en een lamp kapot op terras. Was er niet tevreden over.
Beter bij “Die Mielie” Farm Stall ? http://www.noordoewerguesthouse.com/
De Camel Lodge is gesloten.
Dag 5 – 03/10/2013
Reisweg: Noordoewer, C13 Aussenkehr, C13 Richtersveld, C 13 Aussenkehr, C37 naar Ai-Ais, Fish River Canyon : 212 km
Deze morgen heel lang gezocht in Noordoewer om geld uit de automaat te halen. De ATM bij de Wimpy winkel was leeg. Bij een andere super was die ook leeg. Dan zijn wij naar Windhoek Bank gereden waar wij enkel met een Visa kaart konden pinnen. Na vijf pogingen met mijn Mastercard en Maestro kaart moest ik het opgeven. Deze beide kaarten zijn hier totaal waardeloos en enkel nuttig in Europa. Gelukkig had mijn reismaatje een Visa kaart maar de machine herkent de chip niet. Uiteindelijk gefrustreerd elk 200 € gewisseld in NAD. We krijgen het gevoel dat Namibië hopeloos is. Gelukkig worden in Namibië ZAR aanvaard en daarvan hadden we er nog voldoende. Andersom worden in Zuid-Afrika geen NAD aanvaard.
We volgen de C13 en net voor Ausenkehr houdt het asfalt op. We volgen nog een eind de Oranje rivier richting Oranjemund want het is hier mooi en verlaten. Terug in Ausenkehr aan het kruispunt van de C13 en de C37 naar Fish River vragen we aan een lokaal chauffeur of onze voorwielaandrijving die gravelweg aankan naar Ai-Ais. Wij rijden door een steenwoestijn zonder bloemen. We stoppen ergens bij een grote boom en verderop staat een oude vrachtwagen te verroesten in de woestijn, waarschijnlijk achtergelaten door de Swapo. De C37 loopt een heel eind van de Fish River vandaan en we zien dus niets moois. We willen de Fish River kloof bezoeken en net voor Hobas betalen we 170 NAD als ingang tot het nationaal park van NWR.
http://www.sanparks.org/parks/richtersveld/
http://www.opreisnaarnamibie.nl/Namibie/Zuid-Namibie/Fish_River_Canyon_Regio/
We rijden meteen naar het de Main Viewpoint en staan verrast te kijken op de diepe kloof onder ons, indrukwekkend hoe een rivier zich een weg baant door het rotsgebergte. We wandelen wat in de omgeving en bewonderen het landschap en de koof onder ons. Her en der staan een paar quiver trees (kokerbomen). Daarna rijden wij naar Hiker’s Viewpoint vanwaar een meerdaagse wandeling door de kloof begint, adembenemend. Verboden om er individueel aan te beginnen.
Overnachten
Camping op Hobas Resort in Fish River Canyon N.P. , tel. 063 683445/6 Alhoewel Lonely Planet beweert dat je maandenlang op voorhand moet reserveren is er op deze NWR (Namibia Wildlife Resorts) geen reservering nodig, tenminste niet als je kampeert, 220 NAD. Avondmaal mogelijk.
Dag 6 – 04/10/2013
Reisweg : 10 km op C37, verkortingsweg D… (ok voor 2X4), Seeheim, asfaltweg B4 (Keetmanshoop-Luderitz), Aus, Luderitz : 435 km
Na ongeveer tien km op de C37 nemen we een verkortingsweg D…. We informeren aan een voorbijrijdende chauffeur of we dit met een voorwielaandrijving aankunnen want D wegen zijn in principe enkel toegankelijk voor een 4X4. Het is doenbaar zei hij. De gravelweg is tamelijk goed. Onderweg een eenzame rooibok gezien. Na een lange rit nemen we een koffie in het Seeheim Hotel waar men ook kan tanken. Het is een “dorp” van niet eens tien huizen. Nu nemen we de geasfalteerde B4 die van Keetmanshoop naar Luderitz loopt. Langs de wegkanten slechts enkele pollen gras, doornige struiken en soms een eenzame boom en als decor zwarte bergtoppen en duinen er tussen verweven. In Aus, een klein dorp, koffiepauze in het Bahnhof Hotel : www.bahnhofhotelaus.com In het dorp staan een paar kleurige koloniale huisjes, een kerk en er is een tankstation/winkel. Twee kilometer voordat we Aus binnenkwamen zagen we een Duits kerkhof met een deel soldatengraven van voor 1918 toen Namibië nog Deutsch Sud West Afrika noemde en een deel oude burgergraven. Verder op weg naar Luderitz stopten we bij het Garub Wild Horses waar velen aan voorbijrijden. Er is een kijkuit punt met zitbanken waar men de bekende wilde paarden en andere dieren kan bespieden aan de drinkpoel. Prachtig hoe wilde paarden, gemsbokken, struisvogels en ander wild elk in groep hun beurt afwachten om te kunnen drinken; blijkbaar bestaat er een soort hiërarchie bij de dieren. Wat het mensDOM niet kan, kan het dierenRIJK wel, overeenkomen.
Overnachten
Obelix Village Guesthouse, Luderitz, tel. 00264 6320 3456,
http://www.obelixvillage.com/ obelixvillage@iway.na
Vriendelijke uitbaatster Shirley, nette kamer met badkamer, lekker ontbijtbuffet voor 550 NAD. In de gezellige bar moeten we onze dranken zelf noteren. Keuken mag gebruikt worden. Aanrader. Gezellig en proper.
Dag 7 – 05/10/2013
Reisweg : Kolmanskop, B4 > Aus, C13 > Helmeringhausen : 260 km
We moeten dezelfde weg terug naar Aus nemen. Net buiten Luderitz bezoeken wij de spookstad Kolmanskop, Kolmanskop Ghost Town staat er aan de ingang. We betalen 65 NAD/pp als ingang. Links bij de ingang staat een waarschuwingsbord aan de nog actieve diamantmijn. Niets is veranderd sedert het verlaten werd door de Duitsers bijna een eeuw geleden. Het huis van de directeur, de hoofdingenieur, de boekhouder, de onderwijzer, de school, de kegelclub, de winkels, niets is er veranderd sedert ze verlaten zijn. Er is wel wat ondernomen voor de veiligheid maar dat is nauwelijks te merken. Overal in ieder gebouw mag je vrij rondlopen en unieke foto’s nemen, heel boeiend. Er is een souvenirwinkel en een cafetaria waar men iets kan drinken/eten. Kolmanskop was een zeer winstgevende diamantmijn en daar draaide de hele Duitse kolonisatie om. Het was bovendien een goed georganiseerd dorp met alle faciliteiten. In Garub staat langs het nog bestaand ongebruikt spoorweglijntje een vervallen stationnetje met Duits opschrift, meer dan honderd jaar oud.
http://www.panoramio.com/photo/82537105 Iets verderop stoppen we nog eens bij de drinkpoel van Namibia Wild Horses. Ergens bij Aus stoppen we voor de lunch. Vijf km na Aus nemen we de C13 naar Helmeringhausen, 109 km verder. Af en toe rijden wij voorbij een eenzame boerderij met veel koeien die het moeten doen met magere graspollen, hoe is dat mogelijk? Nochtans zijn de koeien niet mager. Plots lag er een slang van anderhalve meter op de weg. Ik stopte en wou er een foto van nemen maar het dier ging er vliegensvlug vandoor. Helmeringhausen heeft geen tien huizen, er is een hotel, een tankstation, een veeveiling van vetvee voor de farms in de omgeving en een schooltje voor wie? Er is slechts één straat, Main Street en enkele ver verspreide farms.
Overnachten
Helmeringhausen Hotel and Guesthouse, tel. 264 63 283 307, Helmeringhausen (dorp van 5 huizen)
http://www.helmeringhausennamibia.com/ helmering@iway.na
Hotel was volzet door groep Franse toeristen. 200 NAD betaald voor camping op gras, mooie tuin. Avondmaal genomen op terras. Opmerking gemaakt over eten pompoensoep, pompoen als groente…en waren nadien onvriendelijk. AFRADER. Spijtig genoeg geen andere keuze hier.
Dag 8 – 06/10/2013
Reisweg : C27 de prachtigste weg van Namibie > Sesriem : 250 km
Enkele km uit Helmeringhausen nemen we de C27 richting Sesriem. De weg langs de C14 en C19 is ongeveer even lang maar minder mooi. We hebben getankt in Helmiringhausen want de weg naar Sesriem is 250 km met enkel een tankmogelijkheid in Betta als ze niet leeg zijn. De C2 is een prachtige gravelweg en goed berijdbaar met een 2X4. De eerste helft zien we weinig wild op een uitzondering na een overreden jakhals en enkele gemsbokken. Een gemsbok zat verstrikt in een omheining en was half opgepeuzeld. In een uur tijd kruisen we nauwelijks twee tegenliggers, zo eenzaam is het hier. Enkele zebra’s gezien en mooie bergkammen. Opmerkelijk diverse boerderijen in deze woestenij bespeurd. Iedere farm is bijna tevens guestfarm waar men kan logeren. Zij leven uitsluitend van veeteelt, niets van akkerbouw. Halfweg in Betta is er enig teken van leven, een hotel en tankstation, meer stelt de plaats niet voor : www.bettacamp.net In Sesriem betalen we 80 NAD/pp/dag als ingang voor het Namib Naukluft Park http://www.nwr.com.na/namib_naukluft_national_park.html Sesreim Cañon is een droge rivierbedding met enkele bomen en grillige rotswanden waar men kan tussen lopen.
Overnachten :
Camping op Sesriem NWR Resort, 250 NAD, in schaduw van grote boom op zand. In het avondlicht lopen jakhalzen rond de tent op zoek naar iets eetbaars. We konden vlot kamperen op de overflow plaats waar nog voldoende plaats was. Om zomaar aan te komen en een lodge te huren is het misschien moeilijker en moet men reserveren?
Dag 9 – 07/10/2013
Reisweg : C19 > Solitaire : 205 km
We zijn deze morgen vroeg opgestaan want we wilden de zonsopgang in de Sosusvlei, 63 km van Sesriem zien. De zon was al voor ons opgegaan en er reden veel auto’s, safariwagens en busjes en trucks richting Sosusvlei. De geasfalteerde weg was heel mooi in de vale morgenschemer met prachtige kleurschakeringen. Veel duinen onderweg maar enkel Duin 45 is toegankelijk. We stopten er zoals iedereen, sommigen klommen er op; mooie foto’s aan de voet van de duin. We stopten regelmatig onderweg om struisvogels of springbokjes te fotograferen. Aangekomen op de parking mochten enkel 4X4 wagens verder rijden. Dus moesten wij de laatste vijf kilometers te voet. Tijdens die wandeling hebben we heel mooie foto’s genomen. Op de zandweg was een wagen met een onervaren chauffeur vast komen te zitten, ik hielp die duwen en als tegenprestatie kregen wij een lift naar Dead Valley heen en terug. Bij het eindpunt moest iedereen nog vijfhonderd meter te voet naar de eigenlijke Dead Valley. Dode knoestige oude acaciabomen staan wezenloos op een kale harde kleibodem omgeven door hoge duinen. Een heel fotogenieke en mysterieuze plaats, iets dat bijblijft. Daarna reden wij voldaan terug naar de parking voor gewone wagens. Rustig reden wij terug naar onze camping in Sesriem waar wij onze lunch namen. Daarna op de C19 naar Solitaire gereden.
Overnachten
Camping op Solitaire Country Lodge, tel. 264 62 682033 : 200 NAD Mooie huisjes in netjes aangelegde tuin, veel vlinders, zwembad, bloemen alom en enkele oude roestige auto’s als attractie. Lekker gegeten onder een strodak, aanrader. Winkel, tankstation.
http://www.solitairecountrylodge.com/
Dag 10 – 08/10/2013
Reisweg : C14 > Walvis Bay : 253 km
Lange monotone weg met beetje variatie op twee bergpassen, Gaub en Kuiseb. Geen wild gezien wel enkele struisvogels. Lunch genomen op rustplaats onder afdakje op betonnen zitbanken naast afvalbakken van oude olievaten waar vogels de restjes uit pikken. We passeren de Kreeftskeerkring en wandelen wat in de omgeving. Andere toeristen stoppen hier ook voor een foto. Bij de Kuisebpas slingert de weg door de bergen en loopt daarna weer kaarsrecht naar Walvis Bay. Als we die stad naderen komen er ook tekenen van bewoning. We zijn opgetogen dat we eindelijk een stad binnen komen en we rijden naar het toeristenkantoor om er wat info te halen. Het kantoor biedt veel informatie aan, o.a. logiesadressen in heel Namibië. Walvis Bay is een nette en verzorgde stad met moderne nieuwe woningen, tuinen, een zwembad enz. Er staan veel villa’s, buitenverblijven van Zuid-Afrikanen of Namibiërs van de betere klasse. Op de rede liggen grote schepen te wachten op een loods. Er hangt een mystieke troebele sfeer over zee. Op het strand zit een grote groep roze flamingo’s waar we heel dicht bij kunnen komen. Iets verderop kunnen we op een houten pier lopen; de golven slaan woest om ons heen. Mooi zicht op het moderne Walvis Bay.
Overnachten
Long Beach Camping, gemeentecamping van Walvisbay. 106 NAD, warm water in douches maar geen wc-papier, geen elektriciteit.
Waren hier alleen op een grote camping. In december is het drukker. Geen restaurant in de buurt, kiosk was gesloten. Gelegen langs de “drukke” weg Walvisbay-Swakopmund.
Dag 11 – 09/10/2013
Reisweg : B2> Swakopmund, C34 > Hentiesbaai, Uis : 218 km
Wij verkennen de stad in de omgeving van de oude vuurtoren en bekijken de Duitse kleurige koloniale huizen. Veel moderne nette winkels, netjes en typisch Duits. We komen terecht bij Schweitzerhaus www.schweitzerhaus.net en nemen een ontbijtbuffet, lekker. De etalage staat vol met grote typisch Duitse slagroomtaarten, Duitse dagbladen liggen ter inzage en de menukaart is eveneens in het Duits en het kliënteel bestaat nagenoeg uit Duitssprekenden. Het is hier nog Duitser dan in Duitsland. De stad ademt een doorgedreven Duitse atmosfeer uit met Kindergarten, Frisör, Kirche, etc. In de Spar doen wij onze nodige aankopen. Bij het verlaten van de stad rijden wij verkeerd en komen terecht in de zwarte gettowijken. Eindelijk rijden wij langs de kust richting Hentiesbaai geflankeerd aan twee zijden door duinen. Onderweg zien wij een vergaan schip dicht bij het strand liggen, dit is Skeletton Coast. Er staat een blanke man te vissen, goede vangst in dit visrijk water vertelt hij ons. Enkele zwarte jongens uit het niets tevoorschijn gekomen proberen ons stenen te verkopen. In Hentiesbaai tanken wij nog eens vol want er zal een tijdlang geen brandstof te verkrijgen zijn. Na Henties is er nog maar weinig verkeer op de gravelweg C35, een monotone weg, veel stof, vlak, geen groen en mensen. Na een uur komt de Brandberg in zicht en zorgt voor wat afwisseling in het landschap, een hoog bergmassief met twee toppen van meer dan tweeduizend meter hoog. Dertien km voor Uis zitten steenverkopers langs de weg; ze wonen in gammele metalen hutjes en kweken geiten. Uis is in feite een groot dorp en telt wel honderd huizen. Er zijn verscheidene verblijfsmogelijkheden. We maken een avondwandeling in het kleine dorp, mooie zonsondergang.
Overnachten
The White Lady B&B/Camping, Uis, tel. 264 64 504102
whitelady@iway.na www.africa-adventure.org
Tent op zand, wc in orde met papier, tuin en klein zwembad. Vriendelijke uitbater, gaf ons ’s morgens een thermosfles warm water.
Gegeten aan vogelvijver, veel nesten van wevervogels. 160 NAD
Verderop in het dorp : Brandberg Lodge, grote zwemkom, restaurant, braai, meer gasten
Dag 12 – 10/10/2012
Reisweg : D2612 > Twijfelfontein : 208 km
Wij ontbijten bij de eendenvijver van The White Lady B&B met op de achtergrond gele wevervogels die hun hangnesten schikken. Na dertien km op de C34 nemen wij de D2612 richting Twijfelfontein. Deze D-weg is goed te berijden voor onze voorwiel aangedreven X-Trail. Na nog eens dertien km is er een afslag, D2359, naar de site met de rotstekeningen, White Lady www.opreisnaarnamibie.nl/Namibie/Noord-West_Namibie/Damaraland-Zuid/Brandberg www.nhc-nam.org http://whc.unesco.org/en/tentativelists/1744
Bij de ingang betalen wij 120 NAD voor een bezoek verplicht met gids. Vanaf de parking wandelen wij naar een overhangende rots waar de bekende White Lady staat afgebeeld. Er zijn nog tal van andere rotstekeningen in de omgeving zowel van dieren als van mensen. Toch een boeiende uitleg gekregen van de gids. Terug op de camping is het tijd voor de lunch. We volgen nu de D2612 naar Twijfelfontein en iets buiten Uis staan Himba vrouwen langs de weg te dansen om ons naar hun dorp te lokken of om iets te verkopen. Ook Herero vrouwen doen hetzelfde. Het is in deze omgeving mogelijk een typisch dorp te bezoeken en er foto’s te nemen, mits betaling natuurlijk. Na een dertigtal km zien we meer heuvels en bergen met typisch stapelstenen. Regelmatig ligt er een nederzetting met schamele blikken hutten en op straat staan stalletjes met steen mineralen te koop. De bewoners kweken geiten, ezels en soms koeien. Het landschap is prachtig en tamelijk groen langs de D2612. Weinig verblijfsmogelijkheden onderweg. Bij Twijfelfontein ontwaren we meer bergsilhouetten. Weinig toeristen ontmoet op deze weg. Enkele verblijfsmogelijkheden in Twijfelfontein.
Overnachten
Aba Huab Camp & Safaris, 5 km voor Twijfelfontein, tel. 67 331104 www.namibweb.com/abahuab
Onthaal en sanitair zijn in orde. Uitgebaat door een dorpsgemeenschap, geen blanken. Avondmaal en biertje op een leuk terras boven de bar met zicht op de omgeving en doortrekkende koeien op de camping, veel bomen. 170 NAD
Dag 13 – 11/10/2013
Reisweg : Rotstekeningen in Twijfelfontein , D2612, C43 > Palmwag, Sesfontein : 247 km
In de omgeving Burnt Mountain bezocht (gratis), vulkanische fragiele steen, stelt niet veel voor. Vlakbij liggen de Organ Pipes, te bezoeken met gids, betalend. De voornaamste bezienswaardigheid zijn de bekende rotstekeningen. We betalen 120 NAD en krijgen een gids mee en met een klein groepje krijgen we een interessante rondleiding. Prachtige Unesco site. De rotstekeningen met uitsluitend dieren zijn ongeveer 2500 jaar oud. www.namibia-1on1.com/twyfelfontein Aanvankelijk rijden op vervelende gravel, glijden, schuiven in sporen, dan veel op en neer en tenslotte wat bochtenwerk met mooie bergsilhouetten, tamelijk veel groen en droge rivierbeddingen. Geen wild gezien. Ongeveer halfweg naar Sesfontein rijden wij voorbij een veterinaire controlepost bij Palmwag. Meer dan een tankstation is er niet, geen huizen, niets. Hier bevindt zich het www.palmwaglodge.com , een luxueus verblijf. We gaan een kijkje nemen, gratis koffie en staan op uitkijk op het terras waar op nauwelijks twintig meter voor ons manifest een olifant staat in een lager gelegen poel. Daarna veel kleine hutjes met veel geiten en verkoop van stenen gezien. Tamelijk groene omgeving met palmbomen. Bij Sesfontein Fort, een nog luxueuzere lodge kost een kamer 955 NAD/pp en er is geen camping bij, geen avondeten voor niet-gasten mogelijk. Wifi en zwemkom enkel voor gasten alhoewel we er iets gedronken hebben.
Overnachten
Fig Tree Camping in dorp Sesfontein naast school, enig alternatief op duur Fort Sesfontein. Veiligheid in orde, geen wc papier, weinig comfort. 120 NAD
Dag 14 – 12/10/2013
Reisweg : C43 > Opuwo, verbindingsweg in asfalt naar C35, C36 goede grindweg > Ruacana : 316 km
De C43 naar Opuwo is een lange slechte grindweg met veel spoorvorming. De weg is behoorlijk bochtig en klimt steil bij de Joubert Pas waar ik in eerste versnelling over de pas moet terwijl het losse grind onder mijn banden weg spettert, kon er maar met moeite over rijden. Onderweg geen wild gezien wel regelmatig huisjes van Himba en Herero, arme geitenboeren die in schamele hutjes wonen in woonkernen. Soms lopen er enkele koeien die aan de betere boeren behoren. Opuwo is een klein stadje waar wij proviand kopen en tanken. Ik laat er bij de plaatselijke barbier mijn baard trimmen, goed werk. Bij een warenhuis Kaokoland Restaurant lunchen wij terwijl wij stiekem de mooi uitgedoste Herero -dames fotograferen die naar de markt komen. Het is zaterdag en tegen 13 uur is de markt afgelopen en is iedereen weg, ook de supermarkten zijn gesloten tot maandagmorgen. De verbindingsweg naar de C35 is geasfalteerd. De C35 is een goede grindweg die pal noordwaarts loopt naar Ruacana. In Ruacana hebben wij de richting Ruacana Borderpost – Angola gevolgd maar op de heuvel bij NAM-Power geen watervallen gezien; zij maken blijkbaar deel uit van NAM-Power. We gaan op een terras zitten en drinken een biertje Black Label terwijl voor ons een jong Himba koppeltje met moeite hun zware zakken maïsmeel op hun ezeltje krijgen. Tweehonderd meter na de T-splitsing ligt Hippo Campsite. We staan aan de oever van de Kunene River. We zetten onze tent op en genieten van de prachtige goudgele en vuurrode kleuren van de ondergaande zon bij de Kunene grensrivier met zicht op Angola.
Overnachten
Hippo Pools Community Campsite http://www.namibweb.com/hippopools.htm
Dicht bij de grens met Angola, 200 meter na T-slpitsing nabij Nam-Power. Bij de receptie zat een groepje Himbas te wachten om een gidsbeurt te mogen geven. Geen drank of restaurant, Camping op zand. Geen hippo’s of krokodillen gezien bij de grensrivier Kunene. Zoals steeds in Namibië is er een bewaker op de camping. Wasbak had geen afloop, geen wc-papier, heel warm water. 50 NAD/pp.
Er niet geweest : Ohakane Guest House in Opuwo: www.natron.net/tour/ohakane/lodgee.html
Dag 15 – 13/10/2013
Reisweg : Goede asfaltweg C46 > Outapi, Oshikati, Ondangwa : 226 km
De C46 naar Oshakati is een goede asfaltweg, veel overstekend vee, huisjes (winkeltjes) langs de weg en rechts van ons ligt een irrigatiekanaal die de hele regio vruchtbaar en groen maakt. Halt gehouden in Outapi Town Lodge Hotel om er een koffie te drinken, de bediening was er tergend traag. Vandaag zondag konden we tot de middag winkelen, daarna is alles dicht. Verder rijden wij voorbij een enorme baobab boom http://www.natron.net/nacobta/ombalantu/main.html In het stadje Oshakati rijden enkele wagens uit Angola want verderop in Oshikango/Santa Clara ligt de grenspost NAM/ANG. Hoe in Angola raken ? http://www.lonelyplanet.com/angola/transport/getting-there-away Het is de voornaamste grenspost met Angola op de B1 uit Windhoek.
Veel winkels en bars in Outapi. Oshakati is een grote stad naar Namibische begrippen, de hoofdstad van de provincie op 60 km van de grens met Angola (Santa Clara). Nog meer restaurants, winkels en bedrijven in Oshakati. De regio is kurkdroog, soms staan er enkele palmbomen. Geen toeristen te bespeuren hier. De plaatselijke jeugd speelde een voetbalwedstrijd in de blakende zon. Via een berichtje naar België vernam ik dat het thuis water goot terwijl het hier kurkdroog blijft.
Overnachten
Nakambale Museum and Campsite, 10 km ten zuiden van Ondangwa, naast de Finse kerk. Wasmachine in keuken was kapot maar een dame deed de was voor ons. Verkopen rieten mandjes, museum: typische hutjes waar men ook kan in overnachten, ook huurtenten. Keuken met twee vuren voor zelfkokers. Bij douches geen markering man/vrouw.
http://baobabguides.com/2010/05/04/nakambale-museum-and-rest-camp-ondangwa-namibia/
Dag 16 – 14/10/2013
Reisweg : Asfaltweg B1 > Oshivelo, 20 km verderop links weg naar Von Linqvist oostelijke ingang Etosha N.P. : 359 km
Van Ondangwa rijden wij over de lange rechte geasfalteerde B1 richting Tsumeb. Onderweg veel hutjes met straatshops en overlopend vee, overwegend geiten en ezels. Twintig km na Oshivelo slaan we rechts af naar het Etosha N.P. waar we bij de oostelijke Von Linqvist poort Etosha binnen rijden, gratis. Maar iets verderop bij het Namutoni Camp moeten wij 80 NAD/pp/dag betalen. Ze hadden echter geen accommodatie meer en evenmin nog campingplaatsen maar er was wel nog plaats in Halali zagen ze op hun computer. Onderweg veel giraffen en zebra’s gezien, soms gnoes of olifanten. Om twee uur in de namiddag waren we al in Halali, er was nog plaats op de camping en we hebben meteen onze tent geplaatst. Er waren al veel kampeerders aanwezig maar er waren ook nog veel plaatsen vrij die beslist later op de dag zouden worden benomen. Nadien hebben we nog een toertje gedaan naar enkele waterputten in de omgeving. De meeste waterputten stonden droog, dus ook geen dieren te zien. Op deze toer terug olifanten, zebra’s en giraffen gezien. Etosha Pan Lookout is een troosteloze grasloze witte zandvlakte waar niets te zien is. We moesten echter voor 19 uur terug in het kamp zijn. Bij valavond nog de waterput in het kamp bezocht waar veel toeschouwers onder een afdak op bankjes naar de waterput zitten te staren tot er in het halfdonker een dier komt opdagen. We zagen behalve een mooie zonsondergang met weerspiegeling op het water ook nog vier neushoorns, enkele jakhalzen en een hyena die hun dorst kwamen lessen.
Overnachten
De oostelijke Namutoni camping was volzet. Er was nog wel plaats in de centrale camping Halali maar ze wilden niet reserveren. We reden er meteen heen. Onderweg heel veel wild gespot. Etosha wordt uitgebaat door NWR, Namibia Wildlife Resorts, tel. (264) 67 229400. Alle reisboeken vermelden dat je maandenlang op voorhand moet reserveren. Dat kan misschien zo zijn voor een huisje maar om te kamperen is dat geen probleem. Een tentplaats kost 400 NAD/dag. Er is een toeristenshop met vooral veel souvenirs maar weinig voeding.
Dag 17 – 15/10/2013
Reisweg : Bezoek aan diverse waterputten in Etosha.
Deze morgen vroeg nog eens naar de waterput binnen de omheining geweest maar er was weinig te zien. Vandaag een flink rondje waterputten gereden, sommige putten staan droog en daar is geen wild te bespeuren en andere met waterpomp op zonne-energie daar is er wel wild te zien. We hebben een tiental waterputten bezocht. De Rhinodrive was saai, enge weg, bochtig, geen wild gezien. Op rustpost Aus , een omheinde rustpost, gegeten. Heel vuil, op toiletten geen bril noch wc-papier en dat voor Etosha ! Alle gravelwegen in Etosha waren goed te berijden met onze voorwiel aangedreven Toyota X-Trail. De mooiste waterput was Olifantsbad waar we in de poel springbokken, zebra’s, en een kudde badende olifanten zagen. Iets verderop lag een leeuwin onder een boom. Elders gnoes en veel meer wild gezien. Tegen 15 uur gaat iedereen op safari drive met een type veewagen en zijn de lodges leeg. Ondertussen worden de tafels voor het avondeten gedekt, barbecue voorbereid en kan men zelfs niet op het terras zitten in Halali. In de bar bestelden we een biertje, de bediening was traag, ze waren niet vriendelijk, het bier duur. Receptie en kantoren zijn dicht tegen 16 uur. De toeristenshop was wel nog open maar die heeft een zeer beperkte keuze. De hitte vermindert stilaan na 17 uur. Minder gasten vandaag op de camping.
Dag 18 – 16/10/2013
Reisweg : Anderson zuidelijke gate van Etosha, C38 > Outjo : 269 km
Vandaag willen we nog enkele waterputten aan de westelijke kant bekijken en buiten rijden aan de zuidkant. Bij de Salvadore waterput is veel wild te bespeuren, zebra’s, giraffen en gemsbokken. Bij Kapuhedi is het droog en niets te zien, Wolfsnes idem. Okondeka is een mooie drinkplaats en er was veel wild te bespeuren: giraffen, gemsbokken, springbokken en struisvogels. Okondeka is aan te raden! Dan volgde een wat saaie weg naar Adamax en Nesco. Bij Leeuwbron zagen we een leeuwin onder een struik liggen bij haar prooi. En plots ongeveer drie kilometer voor de uitgang zagen we auto’s stilstaan op de weg, daar was wat te zien. Nauwelijks tien meter voor ons was een leeuw onder een boom wat onhandig aan de lange nek van een jonge giraffe aan het sleuren. De leeuw ging verder onder een boom rusten maar toen er een jakhals te dicht bij de prooi kwam werd die laatste prompt verjaagd. Onder een nabijgelegen boom lagen drie leeuwinnen eveneens de prooi te bewaken. De leeuw negeerde triomfantelijk de auto’s maar was toch uiterst waakzaam voor zijn prooi. Bij Okaukuejo Rest Camp vroegen wij of we moesten bijbetalen want wij waren op 14/10 om 10.10 uur binnen gekomen in Etosha en het was nu 16/10 13.40 uur, dus hadden we onze 48 uur overschreden. Wij moesten niets bijbetalen en mochten door. En bij Anderson Gate reden we buiten, nummerplaat werd genoteerd en onze permit getoond. Daarna reden we ongeveer honderd km op asfalt naar Outjo. In dit dorp kozen we voor Bushfeld Park.
Overnachting
Bushfeld Park, tel. 67 313665, Outjo : 90 NAD/pp
Camping op gras, aangelegde tuin, bar en restaurant, barbecue, kleine zwemkom. Zeer vriendelijke uitbater, behulpzaam. Aanrader. We mochten een douche in een huisje nemen.
’s Nachts onweer en hevige regen. Een rondwandeling gemaakt op zijn domein over de heuvel “Koppie Koppie”.
Dag 19 – 17/10/2013
Reisweg : C38 asfalt > Otjiwarongo, B 1 asfaltweg > Windhoek, D2512 verharde zandweg > Waterberg : 164 km
Na Outjo reden wij op de lange rechte C38 naar Otjiwarongo dat een groot dorp is waar we aankopen deden en bijtankten. Dan reden we een eindje op de B1 richting Windhoek, vervolgens op de C22, alles nog steeds geasfalteerd. Na een tijdje moesten we de D2512 inslaan richting Waterberg. Dit is een verharde zandweg maar goed te doen met onze wagen. In Principe is een D-weg bestemd voor een 4X4 maar sommige D-wegen zijn goed te berijden met een stevige voorwiel aangedreven wagen. We vroegen deze morgen in Bushfeld of die weg te berijden was voor ons, steeds vooraf vragen als je op een D-weg wil rijden. Deze weg gaat uiteindelijk naar Grootfontein. Langs de hoofdwegen staan afsluitingen en brede gemaaide zones die moeten beletten dat overstekend wild ongevallen zouden veroorzaken. Onderweg geen wild gezien maar wel aardvarkens. Na Otjiwarongo konden we het plateau van de Waterberg zien, een zandstenen Tafelberg, indrukwekkend in de vlakte van op afstand. Tegen de middag kwamen we aan op de camping van NWR, Waterberg. We kregen spontaan een boekingsnummer (we hadden niet gereserveerd) en moesten een register invullen met onze gegevens. 300 NAD betaald, 100/pp + 100 voor de wagen. Daar bovenop moesten we nog eens 170 NAD ingang voor het nationaal park betalen. Daarna hebben we een flinke niet gegidste wandeling gemaakt naar de top van de Waterberg. Het was behoorlijk klimmen langs een pad met veel rotsblokken, soms klauteren bij de top. Maar het zicht daar boven beloonde al onze inspanningen; een wijds zicht over de omliggende vlakte.
Overnachting
Waterberg Camping Site van NWR. 300 NAD betaald, wc-spoeling kapot, stoelen op camping reeds tienmaal versleten, schandalig. AFRADER.
De NWR hebben geen aandacht voor hun campings, enkel hun dure huisjes zijn belangrijk.
Dag 20 – 18/10/2013
Reisweg : D2512 voor 111 km, dan D2904, dan B8 128 km en vervolgens B163 > Grootfontein, verder naar Rundu : 422 km
’s morgens zat er een grote groep aan het ontbijtbuffet en wij gingen aanzitten en konden ook een ontbijt nemen vertelde ons de kelnerin. Dus wij genoten van het heerlijk ontbijt. Aangezien die kelnerin nadien zei dat het in orde was gingen we gewoon weg; gratis ontbijt als compensatie voor hun falende camping.
We zijn om negen uur vertrokken op de D2512 en na 111 km gingen wij op de D2904 en op km 128 konden wij aansluiten op de B8 en op km 163 waren wij tegen de middag in Grootfontein. Dit is een grote stad waar we onze aankopen deden en bijtankten. Vanuit Waterberg is de D2512 soms zanderig maar goed te doen, heel af en toe reden wij voorbij een droge farm met mager vee, we kruisten slechts twee tegenliggers op die weg. Dan volgden we vanuit Otavi de D2804 en 35 km voor Grootfontein kwamen wij op de B8. De Spar is een groot warenhuis maar heeft maar weinig wijn in aanbod. Na Grootfontein volgt er op de geasfalteerde B8 naar Rundu een eindeloze saaie weg waar niets valt te bezien; er is zelfs geen dorp onderweg. Uiteindelijk bij km 290 komen we aan bij een veterinaire afsluiting en nadat we op een desinfecterende mat zijn gestapt en door een desinfectiebad zijn gereden mogen wij door. Naarmate wij Rundu naderen zien wij wat meer hutjes en loopt er wat meer vee over en langs de weg, meer dorpjes waar potten, vlechtwerk, houtsnijwerk en zelfs fruit wordt aangeboden. In een dorpje dragen kinderen grote plastieken vaten waarmee ze water gaan halen bij een pomp. Hier moeten kinderen nog werken en speelgoed en computers zijn hier niet. Tegen 16 uur komen wij aan in Rundu en de stad oogt niet Portugees zoals wordt beweerd in Lonely Planet.
Overnachting
Sarasungu River Lodge, tel. 51 3679141 in Rundu aan de oever van de Kavango grensrivier met Angola. 130 NAD
Mooie bewaterde tuin, barbecue, wc sast niet, zwemkom. Prachtig zicht op de rivier en honderd meter aan de overkant ligt Angola.
De Angolezen wassen zich in de rivier, wasvrouwen zijn aan de slag en kinderen spelen op de oevers, ziet er vredig uit. Ten tijde van de Swapo was dit gevaarlijk oorlogsgebied. Opmerkelijk veel patrouille van de Namibische politie die onophoudelijk langs de rivier rijdt. Aan de oever ligt een bootje van de lodge maar ze meren niet aan in Angola die letterlijk op een boogscheut van Namibië ligt. Het is wel mogelijk een tochtje op de Kavango te maken. Drie Nederlandse campers wisselen hun BWP (Botswaanse pula) voor onze NAD. We hebben prachtige foto’s genomen van de ondergaande zon op de Kavango met zicht op Angola. www.sarasunguriverlodge.com
Dag 21 – 19/10/2013
Reisweg : Asfaltweg B8 > Popa Falls, Kongola. : 450 km
Bij het verlaten van Rundu zitten we zowaar in een file, niet te geloven dat dit bestaat in Namibië. Onderweg op de goede maar monotone asfaltweg B8 worden we tweemaal goed gecontroleerd bij in- en uitrit van het NWR Popa Falls N.P. Geen probleem, we mochten verder, keerden om, want het park was gesloten wegens verbouwing. De Okavango is een brede rivier die we hier bij Popa Falls oversteken want die loopt nu zuidwaarts in Namibië. Onderweg vredige beelden langs de oevers en houttransport op een slede want die glijdt goed in het mulle zand. Dan zijn we maar doorgereden tot Kongola waar we onze beoogde camping niet konden vinden omdat er wegenwerken met omleidingen zijn. Terug op de B8 hoofdweg rijden wij voorbij Kongola en na vier km nemen wij de afslag naar Mazambala Island Lodge.
Overnachting
Mazambala Island Lodge, tel. 66 686041, 2 km harde zandweg van B8 naar Mazambala. Camping beetje primitief, waren de enigen. 160 NAD
www.mazambala.com mazambala@mweb.com.za
In een hut kost een kamer 540 NAD/pp. Het is nogal luxe hier maar wel prachtig op het dek om de delta te bekijken bij ondergaande zon. Wij vragen of we kunnen eten in het restaurant en een speedbootje haalt ons bij de camping af aan de aanlegsteiger. Vlug slingert de boot door de delta maar stopt even als er plots nijlpaarden voor ons in het water zitten. Het restaurant is mooi maar er zijn niet veel klanten. Wij kunnen eten aan een klein buffet. Waarschijnlijk zijn het dezelfde gerechten van de dag ervoor en wij zullen er morgen ziek van zijn. Toch hebben we behoorlijk betaald.
Dag 22 – 20/10/2013
Reisweg : B8 > Ngoma Bridge, grens Botswana : 251 km
Mijn reismaatje is ziek vanwege het slechte eten gisterenavond. Ik rij langs de lange asfaltweg B8 naar Katima Mulilo. Na de veterinaire afsluiting is er geen bewoning meer en wordt het saai. In Katima getankt en daarna is er wat meer bewoning op weg naar de grenspost Ngoma Bridge. Na 184 km kom ik aan de grens Namibië – Botswana. We hebben 4.908 km gereden in Namibië. De formaliteiten in Namibië verlopen vlot; we moeten niets betalen. Iets verderop rijden wij over een brug ( de grens) en bemerken wij bij de grenskantoren een uitgestrekte groene vlakte. Bij de parking staat een merkwaardige dikke baobab. Elk een inlichtingsfiche ingevuld, gegevens huurwagen in register ingeschreven, permit wagen getoond en 140 BWP tol betaald. De mensen op immigratie waren hier een heel stuk vriendelijker dan in Noordoewer waar we Namibië zijn binnengekomen. Ik rij nog 70 km verder naar Kasane , geen rustpost onderweg, maar we stoppen bij een dikke boom voor de lunch waar honderden vliegen ons noodzaken vlug verder te rijden. Op de Thebe Camping konden we maar één dag kamperen maar ik ontmoet er een bekende dorpsgenoot en een bevriend koppel. De wereld is toch klein. We rijden dan maar verder naar Kubu Lodge verder uit het centrum.
Overnachting : Kubu Lodge, Kasane, Botswana
Hier konden wij twee dagen kamperen en we hebben meteen voor ’s anderendaags een uitstap naar de Victoria watervallen in Zimbabwe geboekt. We betaalde hiervoor 400 BWP/pp, vertrek om 07.30 uur. Camping op grasveld en in luie zetels aan de oever gelegen in groene omgeving en mooie tuin. Nu is het aan mijn beurt met diarhee en een sloom gevoel.
Dag 23 – 21/10/2013
Reisweg: Uitstap naar Victoria Falls in Zimbabwe
Om 07.30 worden wij door een personenwagen opgepikt op de camping. Iets verderop staan lange rijen vrachtwagens te wachten aan de grens met Zimbabwe. Merkwaardig maar er staan enkele moderne blinkende Congolese trucks (CGO) in de rij met zware uitrustingsgoederen, machines voor de mijnbouw met bestemming Lubumbashi, Katanga. In Kazangula stempel ik uit voor Botswana en moet ik bij immigratie in Zimbabwe 30 USD betalen voor mijn visum voor een dag. Bij de ingang betaal ik nogmaals 30 USD.
Tip: voorzie u van USD want je hebt ze hier nodig !!!
Vic Falls is een modern grensstadje met veel winkels, bars, terrasjes restaurants, warenhuizen, tankstations, spoorweg, taxi’s, alles voor de toerist.
We gaan het park Victoria Falls in en we lopen de 16 genummerde panorama’s boven de watervallen af. We hebben alle punten doorlopen en zijn dan terug gewandeld zodat we alles nog eens van uit een andere hoek konden bekijken. We hebben echt heel veel foto’s genomen. Ik kan hier tien superlatieven aanhalen maar dat is nog niet genoeg. Je moet het simpelweg gezien hebben en het zelf ervaren. Je loop bovenop de rotsen langs een aangelegd wandelpad en aan de overkant zie je op iedere hoek een ander beeld van de watervallen, subliem, onvoorstelbaar mooi, een wereldwonder en terecht. Na ons bezoek aan de watervallen heeft de wagen ons naar het centrum gebracht waar we op hun aanraden typisch hebben gegeten in Mama Africa. Ik heb eens krokodil geproefd, smaakt naar kippenvlees. Dan hebben we op een marktje gestruind, mooie foto’s genomen en fruit gekocht. Dan nog vlug in het centrum, vol toeristenwinkels, gelopen en verder gereden waar we de Dikke Boom bezocht hebben, een eeuwenoude baobab. Zestig km weg naar de grens met Botswana en terug de formaliteiten vervuld, ging vlug. De chauffeur (eigenlijk een taxi op dagbasis) kon mij morgen naar Zambia brengen maar aan de balie van Kubu Lodge zei men mij dat niet mogelijk was en Zambia is duur ( 100 USD voor het visum) en gevaarlijk enz. Ik vroeg of ze een taxi wilden regelen maar ze wilden niet. Volgens de directrice van Kubu kon ik uiteindelijk wel naar Zambia maar moest een taxi charteren voor vier personen. Bij een ander bedrijf moest ik voor twee betalen. Uiteindelijk bestelde ik een taxi naar de grens met Zambia voor 30 BWP.
Overnachting
Kubu Lodge in Kasane
Dag 24 – 22/10/2013
Reisweg: Dagtrip naar Livingstone, Zambia
Om 07.30 uur was mijn taxi er al die mij naar de grenspost Botswana/Zambia bracht. Er zijn voortdurend overtochten en na een half uur kon ik op de ferry, een kleine platte bak waar één vrachtwagen en een paar kleinere wagens op konden. Gezien er telkens maar één vrachtwagen op de boot kan moeten zij dagenlang wachten. Maar er zijn plannen om een brug te bouwen. De overtocht is gratis. Ik kreeg vlot een stempel uit. Dan 500 meter te voet langs vrachtwagens gelopen voorbij politie en douane naar immigratie Zambia. Ik moest mijn gegevens in een register schrijven en kreeg mits betaling van 20 USD een “visa fee receipt” en een visumzegel in mijn paspoort. Er stonden weldra enkele taximensen en geldwisselaars om mij heen. Een wisselaar zette mij onder druk “you will be arrested if you pay in BWP”. Ik ging dicht bij de politie staan zodat zij de transactie konden gade slaan. Ik kreeg 62 kwatcha voor 100 BWP. Dan ben ik met een gedeelde taxi naar Livingstone gereden voor 35 kwatcha en er zat een autohandelaar in de wagen aan wie ik informatie over Belgische autohandelaars in tweedehands wagen heb beloofd. In de Bank of Zambia USD gewisseld voor kwatcha. In het centrum vlug ontbeten en een taxi naar de Falls genomen, 5 km uit het centrum. 20 USD betaald voor ingang in de Vic Falls. Het hele wandelpad afgelopen en het mooiste zicht was toen ik langs de rivier onder de brug zat en zag hoe ze benji sprongen van op de hoge metalen brug. De watervallen zijn iets minder prachtig dan aan de andere kant, Zimbabwe maar toch nog steeds heel indrukwekkend. Soms versperden bavianen mijn pad maar ik liep er rustig omheen en als je geen dreigende gebaren maakt is dat geen probleem. Ik kwam nu op een punt waar ik onze locatie van gisteren in Zimbabwe kon zien. Livingstone is een Afrikaans aandoende stad, kleurrijker op de marktjes, in de straten, overal, veel fruitverkoop, whisky. Ik had geluk dat ik van aan de uitgang van het park direct een gedeelde taxi kon nemen naar de veerboot i.p.v. een tussenstop aan “Roadside” te moeten maken. De rit in een gedeelde taxi naar de ferry in Kazangula kostte mij maar 35 kwatcha. Opgelet de laatste ferry vaart om 17 uur, daarna gaat het personeel gewoon naar huis. Vlotte afhandeling formaliteiten in Zambia. Aan de andere kant stempel in voor Botswana en verder stond mijn reismaatje mij op te wachten met de wagen. Bij de veerboot zaten enkele nijlpaarden in het water, niet in de struiken lopen; het is hun terrein.
Visum Prijzen voor een visum Zambia genoteerd van het bord : 20 USD voor één dag, 50 USD voor een single entry of transit en 80 USD voor een double entry.
Overnachten
Extra dag bij Kubu Lodge.
