Réunion
REUNION 2018
VOORBEREIDING
Planning
We zijn twee ervaren globetrotters en bedachten een combinatiereis te maken naar enkele eilanden in de Indische Oceaan : Réunion, Mayotte, Mauritius, Rodrigues en Comoren. Op Réunion wilden we beslist wandelen in de adembenemende natuur. We gaan ook een auto huren om het eiland te kunnen verkennen.
Visum
Réunion is een Frans overzees departement en is dus Frankrijk. Tonen van paspoort op de luchthaven is voldoende.
Geldzaken
ATM staan er voldoende op Réunion; het is tenslotte een stukje Frankrijk. In sommige winkels en restaurants kan men met de gewone bankkaart betalen zoals thuis.
Vlucht
We boekten een vlucht met Air Austral, op 5/3/2018 : met de TGV van Brussel Zuid naar de luchthaven Parijs CDG en op 6/3/2018 verder een vlucht naar Saint Dénis op Réunion.
AIR AUSTRAL is een RAMP – STERKE AFRADER !!!
7/03/2018 : vlucht met Air Austral van Réunion naar Mayotte.
12/03/2018 : vlucht van Mayotte naar Réunion met Air Austral.
29/03/2018 : vlucht van Réunion naar Parijs
30/03/2018 : TGV naar Brussel.
Informatie
REISVERSLAG
Maandag 12/03/2018
Reisweg: Vlucht van Mayotte naar Reunion.
We gaan te voet naar de luchthaven op Mayotte en om 15.15 uur vertrekken we naar Sant Dénis, Réunion, een vlucht van ongeveer twee uren. Het is op Réunion een uur later zodat het bijna donker is als we aankomen. Ik had een huurauto besteld en betaal 300 € waarborg en nog eens 132 € omniumverzekering, 11 dagen à 12 euro. Saint Dénis is tamelijk groot ten opzichte van Mamudzu op Mayotte maar we vinden vrij vlot ons hotel.
REIS NOOIT MET AIR AUSTRAL – ZE HEBBEN ONS NOOIT VERGOED !!!
Overnachten
Via booking.com een overnachting besteld bij Hotel Phoenix, 1a Rue du Moulin à Vent, 97400 Saint Denis, Réunion. Tel; (262) 415181 Ik print de boeking af en toon het haar : 41 € ! Bij aankomst is de eigenares niet vriendelijk. Ze had de prijs opgedreven naar 52 € en ze was nog kwaad ook omdat ik zei dat het niet volgens contract was en ik zei dat het te duur was. Ze vroeg waarom ik niet had gebeld om haar te verwittigen dat we niet zijn komen opdagen op 6 maart zoals voorzien. Het is toch niet onze schuld dat de TGV te laat in Brussel was vertrokken en daardoor onze vlucht waren gemist en direct naar Mayotte werden gevlogen en dat de verbinding daar niet goed was en al helemaal niet van uit de Comoren. Dat ze eens gaat reclameren bij Air Austral, is tenslotte toch in Saint Denis.
Dinsdag 13/03/2018
Reisweg: Met huurwagen naar Sainte Suzanne, Saint André, Salazié.
We nemen een ontbijt in een patisserie en rijden dan door naar Sainte Suzanne waar we stoppen bij de vuurtoren, enkele foto’s nemen en ons inlichten bij de toeristische dienst. Bij de vuurtoren is er ook verblijf mogelijk https://guide-reunion.fr/phare-sainte-suzanne/
Daarna rijden we naar het vanillebedrijf in de gemeente https://guide-reunion.fr/phare-sainte-suzanne/
Het bezoek is interessant en we leren hoe de verwerking verloopt. We kopen vanillestokjes en eten een lekker ijsje met vanille natuurlijk. Het vanillebedrijf Roulof in Saint André is gesloten als we er aankomen op de middag, volgende gidsbeurt om 14 uur. http://lavanilledelareunion.com/
Dan rijden we maar door op de D48 richting Salazié: mooi groen dal veel watervallen en hoge rotswanden en onderweg veel picknickplaatsen. We stoppen bij de Kiosque du Grand Bord bij Mare-à-Vieille-Place en bewonderen het adembenemend zicht op het dal en de omgeving. We vervolgen onze weg op RF 13 op de Route du Bélier, wat is het hier toch prachtig in de bergen, we maken een korte wandeling. We stoppen bij een subliem zicht op de Piton Marmite en rijden dan tot aan het eindpunt van de weg, de parking van de Col des Boeufs. Hier kunnen we niet overnachten dus rijden we terug naar Grand Ilet.
Overnachten
In Grand Ilet nemen we een kamer bij Christine Boyer in Campirielle en betalen 40 euro voor twee met ontbijt. Het is een bejaard koppel die rustig op een boerderijtje te lande woont, vijf houten gastenkamers. Het is zalig hier te vertoeven. We kunnen op een terras voor onze kamer zitten en genieten van de wondermooie omgeving en een fles wijn van de nabijgelegen kruidenier.
Woensdag 14/03/2018
Na een lekker ontbijt op Campirielle en de nodige aankopen bij de plaatselijke kruidenier rijden wij op de RF 13 naar het einde van de weg en laten onze wagen achter op een bewaakte parking. Het regent maar we wandelen naar de Col des Boeufs, op 2011 meter en een half uurtje later worden we beloond met een adembenemend panorama op de Cirque de Salazie en de wijde omgeving. Volgens het bord op de top is het 1 uur en vijftig minuten naar Marla, beneden in het keteldal.
https://randopitons.re/randonnee/1366-boucle-col-ufs-marla-nouvelle
Er is geen weg naar Marla beneden en alles verloopt via een steil afdalend pad met oneindig veel trappen. Goederen worden van boven met een helikopter gebracht en die zien we regelmatig boven ons cirkelen. Soms nemen ze ook passagiers mee maar dat is duur. We doen het rustig aan en nemen veel prachtige foto’s van dit wonderlijk landschap. De zon is van de partij, regelmatig presenteren zich prachtige zichten en watervalletjes storten zich naar beneden langs hoge bergwanden. Overal is het groen, we lopen door een tamarindebos en over loopbruggetjes over kleine beekjes. Via heel veel trappen zakken we af naar Marla en ik word heel moe want het bleef maar duren. Ik loop inmiddels met een stok en we moeten zelfs driemaal over een rivier over stapstenen. Het pad is een ezelspad maar de ezels zijn de toeristen. Het is helemaal niet “makkelijk” wat op de wandelsites staat. Ik was doodop toen we aan een gastenkamer aankwamen. We hadden er vier en een half uur op gelopen, dus geen twee uren en “makkelijk” zoals aangegeven.
Overnachten
In Marla vonden we een kamer in Mon Ti Pei bij Alain. Toen ik er uitgeput aankwam gaf Alain mij suikerwater en quinoa. Vera haalde cola en broodjes uit de winkel. Het tel. Nr van dit verblijf is 0262-433223 of 06-92319511 Voor 50 euro kregen we een kamer met douche in een gezellige houten hut inclusief ontbijt. Rustig midden de natuur, geen auto’s. https://www.reunion-mafate.com/gite-mon-ti-pei-marla/
Donderdag 15/03/2018
Om 7.30 uur kregen we ontbijt, zelfgebakken brood en bio koffie. Het ander koppel die gisteren overdadig lang douchten, zaten hun beurt af te wachten. We startten onze tocht terug naar boven om 8.15 uur en moesten weldra drie maal onze schoenen uitdoen en door een riviertje waden. Daarna liepen we over een hangbrug en stijgend en mits veel rustmomenten ging het stilaan steeds hogerop. Eindelijk kwamen we op de Plaine des Tamarins in het tamarindebos. Het is hier min of meer vlak, drassig veel knuppelpaden met half rotte boomstammetjes, oneffen pad. Na een pauze, eten en cola gaat het steil op een kiezelpad, trappen en rotsen naar boven. Het gaat mij tamelijk goed af, moet regelmatig stoppen en rusten en plots kwamen we aan bij de Col des Boeufs in vier en een half uur. Daarna nog een half uur met kopregen en wind naar de parking gestapt. De rest van de namiddag en avond heeft het water gegoten. We wandelen dus half zo traag als wat op het bordje staat aangegeven. Wij nemen ons avondmaal in het restaurant van Roberto Rodrigues. Na een warme douche en een glas rum voelden wij ons al heel wat beter.
Overnachten
In Campirielle bij Christine Boyer in Petit Ilet.
Vrijdag 16/03/2018
Na ons ontbijt rijden we naar Hellbourg om het Maison Folio te bezoeken. Het is een oude koloniale villa met mooie tuin en museum https://www.reunionest.fr/incontournables/maison-folio.html
We verkennen het klein dorpje en ik kan euro’s pinnen bij aan ATM. Het regent nogmaals hevig. We stoppen even in Salazié, een koloniaal bergdorp. In Saint Benoit doen we inkopen bij een supermarkt en daarna rijden we naar La Plaine des Palmistes en nemen daar de smalle pittoreske bosweg RF 2 naar de Col des Bélouves en verder tot de gîte Trou de Fer door het nationaal park Forêt de Bébour. Het is een werelderfgoed met magisch sprookjesachtig oerwoud met bomen met Spaans mos er op en varensbomen. Er was niemand op deze weg. Toen we bij de gîte aankwamen was die gesloten. https://www.reunion.fr/planifier/les-circuits-de-randonnee/gite-de-belouve-trou-de-fer-575456
Vanaf de parking moesten we vierhonderd meter lopen, we mochten er niet overnachten en ook niet stilstaan: maar hoe wandel je dan verder ? Het pad Trou d’Enfer niet gelopen.
Overnachten
We belandden in Plaine des Palmistes in Heliotropes bij mevrouw Grondin Henriëtte en betaalden 50 euro, ontbijt inbegrepen. Watertoevoer wc stond af, verwarming badkamer was kapot, geen chauffage en tenslotte betaalden we 12 euro pp. Voor eten uit schepbakken. Slecht geslapen. Het is een AFRADER !
Zaterdag 17/03/2018
Laat ontbijt en nog een potje confituur gekregen. In Bourg Murat Maison du Volcan bezocht, 9 euro ingang + 2 om de film te mogen bekijken: te duur. Daarna rijden we naar Piton de la Fournaise, een vulkanisch nationaal park, weiden, lage bomen en bos. Het was helder weer en Vera heeft een uurtje gewandeld in de krater. https://www.france-voyage.com/frankrijk-toerisme/piton-fournaise-2544.htm
Onderweg op de route du Volcan stoppen we bij de vulkaan Commersom. We stoppen bij de Pas de Bellecombe waar we het Plateau des Basaltes bezoeken en wandelen bij Formica Leo. We zijn dan terug gereden via Entre Deux en Saint Louis op de N 5 naar Cilaos, 420 bochten schijnt het. Soms was het een smalle weg met wegverzakkingen. Als chauffeur was ik moe aangekomen in Cilaos, een grote gemeente midden in de bergen en ver weg van alles, veel guesthouses en restaurants.
Overnachten
Merkwaardig vonden wij vrij vlug het verblijf van Anne Grondin in Cilaos. Bij ons onthaal kregen wij drie rhum arrangé. Hier is het veel beter dan bij haar naamgenoot gisteren. 50 euro/nacht pover ontbijt inclusief. https://www.reunion.fr/planifier/ou-dormir/chambres-d-hotes/grondin-annie-558495
Zondag 18/03/2018
Reisweg: Verkenning Cilaos, Ilet à Cordes.
We kregen een pover ontbijt, oud brood, opgewarmde koffie en een beetje confituur. Typisch Frans. Daarna zijn we naar de nabijgelegen Roche Merveilleuse gereden met typisch bos en een panorama op het dorp. We hebben er een korte wandeling gemaakt in een bos met veel Spaans mos op de bomen en stronken op ons pad, veel trappen. Er was wat wind maar we kregen heldere zichten op de bergen. Terug in het centrum een belegd broodje gegeten en dan naar Ilet à Cordes gereden, 10 km verder met heel veel bochten langs een verkeersarme weg en mooie hoge watervallen onderweg zoals die van Ilet Chicot. We rusten een half uur bij enkele weekendhutjes en genieten van het weidse panorama In Gordes zijn er enkele hotelletjes maar geen winkels, terrasjes of een restaurant. Hier is er wat landbouw: linzen, tomaten en aardappelen. We zijn tot het eind van het dorp gereden waar we een prachtig zicht hadden op Cilaos, in vogelvlucht twee km. De Bras d’Eau vonden we niet. Bij terugkomst kregen we een aperitief en dan gingen we eten bij Payet, het enige restaurant open in het dorp. Er was bijna niemand te bespeuren in het dorp, geen toeristen, alles dicht.
Overnachting:
Nog een extra nacht Cilaos.
Maandag 19/03/2018
Reisweg: Van Cilaos richting St Louis en verder naar Etang Salé.
We volgen nu de N5 via ontelbare bochten naar St. Louis met schitterende zichten onderweg. We nemen de D242 naar Les Makes en op een zeker moment moeten we op een houten brugje van twee meter breed de rivier over en alhoewel we een kleine wagen hebben moet ik toch op centimeters rijden. We rijden door een nationaal park door een bos naar La Fenêtre waar we genieten van een immens panorama op Cilaos, Ilet à Cordes en Bras d’Eau tegelijk. Hier lunchen wij. Dicht bij de top konden we slapen in een plastieken bol voor 229 € per nacht. Verderop was er een B&B voor 55 zonder ontbijt. Er was geen overnachting mogelijk in Les Makes, iets verderop eentje aan 75. We vermijden Saint Louis en nemen de route Hubert Delisle op de D20 en D3 die door het landelijke platteland loopt naar Etang Salé. Ik zoek in mijn informatieboekje van Gîtes de France een logiesadres en vind dit van Gisèle in Etang Salé, ik vond het niet maar een vriendelijke man reed ons voor naar het verblijf. In het dorp gegeten bij “Les Bons Enfants”. Fles wijn op ons terras gedronken met prachtig zicht op de Indische Oceaan.
Overnachting:
https://www.gites-de-france.com/fr/la-reunion/la-reunion/chez-gisele-h97g007722
Het was een kleine kamer met badkamer en een mooi terras met goed uitzicht op de zee. We betaalden 41,20 euro inclusief ontbijt. Vriendelijke mensen.
Dinsdag 20/03//2018
Reisweg: Dagtocht naar Maison du Sel en Kelonia.
We kregen een lekker ontbijt op het terras van de vriendelijke en hulpvaardige Nathalie, schoondochter van Gisèle. Daarna reden we naar het zwarte lavastrand van Etang Salé, aan de woeste kust van de Indische Oceaan. Vera wou in zee zwemmen maar een meisje liep haar achterna en zei dat er een sterke en gevaarlijke onderstroming was. We hebben dan een wandeling gemaakt door bosjes en langs de onstuimige zee dat het water deed opspatten op de scherpe lavarotsen in een blowhole bij Pointe du Sel. Niemand bezocht het Musée du Sel. https://voyages.michelin.fr/afrique/la-reunion/saint-leu/pointe-au-sel We zijn dan verder gereden langs de Route des Plages naar St Leu langs de woeste kust. In Kelonia https://museesreunion.fr/kelonia/ hebben we de de schildpadproject bezocht en zagen we kweekbassins van deze kwetsbare diertjes. Er zitten ook gekwetste schildpadden die in vissersnetten zijn terecht gekomen. De schildpadden komen hier al lang geen eieren meer leggen, er is teveel industrie en geen origineel strand meer. Er zitten vijf soorten grote schildpadden. Terug in St. Leu kijken we wat rond in het centrum bij het jachthaventje. Daarna rijden we terug naar ons verblijf bij Gisèle. Op het terras genieten we van een glas wijn op haar terras en het zicht beneden op de kust.
Overnachting :
Onze tweede nacht bij Gisèle in Etang Salé.
Woensdag 21/03/2018
Reisweg: Saint Gilles, Saint Paul.
Nogmaals een lekker ontbijt bij Gisèle. Nathalie had gereserveerd bij Le Guillaume in La Petite France op 15 km van Le Maïdo. In Saint Leu staat er een mooi gemeentehuis in lavasteen. Daarna zijn we op de autostrade naar le Jardin Botanique de la Reunion gereden in Les Colimaçons : http://www.cg974.fr/nature/les-jardins/le-jardin-botanique-de-la-reunion/
De prachtige tuinen liggen hoog boven de zee en een bezoek is een aanrader. De tuinen zijn per thema ingedeeld, mooie vijvers. Kenmerkend zijn de vele hoge palmbomen en goed aangelegde wandelpaden. Er staat een oud creools herenhuis met houten vloeren en een winkeltje, zeer de moeite waard. We hebben er een vers fruitsap gedronken. We stoppen nog eens bij de waterval van Saint Gilles die niet goed staat aangeduid op de weg. We wandelen een kilometer naar de prachtige waterval. Bij de levadas, stenen muurtjes, is de verdere weg afgesloten door een hek waardoor toch veel mensen doorheen glippen. In La Petite France drinken we een biertje op een terras en rijden dan door naar ons logement.
Overnachting:
Een geluk dat Nathalie voor ons gereserveerd had want toen wij er aan kwamen stonden er al vijf gasten te wachten op een kamer en er kwam nog een koppel aan. Nathalie had ons gezegd dat de prijs 45 is inclusief ontbijt en het staat ook op hun site maar toch moesten we bij aankomst nog 10 extra betalen voor onze ontbijten. Wij konden ook doorgaan zeiden ze arrogant want er stonden genoeg kandidaten te wachten. Deze plaats is zo gewild omdat het slechts op 15 km van het subliem uitzichtpunt van Le Maïdo ligt dat prachtig is bij zowel zonsondergang als zonsopgang.
https://www.reunion.fr/planifier/ou-dormir/chambres-d-hotes/magdeleine-dominique-et-rose-559971
Donderdag 22/03/2018
Reisweg: Bezoek le Maïdo en verder naar le Dos d’Ane.
We zijn al vroeg opgestaan en na ons ontbijt zijn we meteen 15 km naar de parking van Le Maïdo gereden. Wat ik toen zag is één van de mooiste plaatsen die ik ooit heb gezien. De bergtoppen van de Cirque de Mafate lagen voor ons en waren klaar en duidelijk te zien, we konden kijken tot Marla in de diepte. We konden alle dorpjes in de vallei heel goed zien, het zicht was fantastisch, om nooit meer te vergeten. Tegen tien uur komt er een mist opzetten en hangt er enkel nog een mysterieuze sfeer over de vallei. We zijn samen tot aan het observatorium gelopen en dan liep Vera twee en een half uur naar La Glacière. Ik liep omhoog tot aan de rotswand langs een glibberig pad tussen lage struiken. Bij de rotswand kon ik nu het dal niet meer zien, er steeg mist op uit het dal en het zicht was nul. Ik heb dan wat gerust en langs de rand van de “rempart” gelopen. Op het pad was er geen mist, die was enkel in het dal en steeg op. Daarna hebben we samen iets gegeten in het Relais du Maïdo, duur en een toeristenval. We zijn dan afgezakt via de Route Hubert Delisle en het Bois des Nèfles naar de autoweg N1. In La Possession nemen we een kleine bergweg naar Dos d’Ane, heel veel bochten en kleine dorpjes onderweg. Aangekomen in Les Acacias zag het er nogal rommelig uit en we reden weg maar alle slaapgelegenheden in de omgeving waren volzet, te duur of hadden geen zin om een kamer gereed te maken. Ten einde raad zijn we terug naar Les Acacias gereden.
Overnachting:
Les Acacias in Dos d’Ane. 48 euro, mooi uitzicht en rustig.
Vrijdag 23/03/2018
Reisweg: Dos d’Ane naar luchthaven.
We kregen ontbijt met kwarteleitjes. Na een paar foto’s van het logement te hebben genomen reden we door naar de autostrade en in Saint Denis heb ik zowaar een half uur in de file gestaan. Huurwagen volgetankt en laten poetsen binnenin. Daarna zijn we doorgereden naar de vuurtoren waar we waren gestart en hebben er nog geluncht. Dan ging het naar de luchthaven en hebben we ons wagentje afgegeven, alles in orde. Bij de controle in de luchthaven moesten we een potje confituur die we hadden gekregen afgeven, belachelijke Fransen. Réunion is een heel mooie reisbestemming en het eiland verkennen met een huurauto is aangewezen. Het is één van mijn mooiste reizen geweest. We vliegen nu naar Mauritius.
