Azerbeidjan
AZERBEIDJAN, LAND VAN VUUR EN OLIE
A – VOORBEREIDING
- Planning
We zouden een reis maken naar Iran en hebben dat vrij laat beslist. Mijn Nederlands reismaatje kon vlug een visum krijgen maar ik niet in Brussel. Dus vlug de planning veranderd in een combinatiereis naar de Kaukasus. We zouden starten in Georgië en over land met openbaar vervoer naar Azerbeidjan trekken, terugkomen naar Georgië, vervolgens Armenië bezoeken en terug vliegen uit Tbilisi naar Amsterdam. Het land (president Aliev) probeert in de kijker te lopen met zijn Eurovisie Zangwedstrijd in 2012 en nu met de First European Games in 2015. Dank zij grote voorraden olie kunnen ze die prestigeprojecten bekostigen.
- Visum
Gezien ik een negatieve ervaring had bij visumaanvraag voor Iran in Brussel wou ik het niet riskeren om nog eens op dezelfde administratieve muur van Azerbeidjan te botsen. Dus besloten we om het aan te vragen op hun ambassade in Tbilisi. We wilden de drie Kaukasus-landen bezoeken: bij het binnenkomen van Azerbeidjan mag er geen stempel in je reispas staan van Armenië, je komt er niet in. Toen we later bij het binnenkomen van Armenië een stempel van Azerbeidjan in onze reispas hadden werd er aanvankelijk geaarzeld of we er in mochten, onze documenten werden doorgegeven aan de chef en er werd een kopie van genomen en uiteindelijk na een half uur spanning mochten we binnen in Bavra, Armenië. In Georgië en Armenië kan men zonder visum en kosten binnen met reispas. Voor de dictatuur Azerbeidjan dat zich bij Europa rekent kan dat niet alhoewel ze de eerste “European Games” hebben ingericht. Spreek nooit over politiek in Azerbeidjan !
We hadden onze intrek genomen in Rock & Roll Hotel in Tbilisi ( 1, Qumsiashvili Street, tel. 995 – 597 04 88 77, hostelrocknroll@gmail.com) en dat is maar een half uurtje lopen naar de Azeri ambassade (Kipchidze Street 2, tel. (995)- 32 225 26 39, azembassy@internet.ge) Bij de ingang van de ambassade stond er een man, een reisagent, die ons aansprak ( Visa Arrange Travel Agency, Gorgasali Street 3, tel. 322 72 11 12, info.visaarrange@gmail.com) . Wij zijn meegegaan naar zijn kantoortje er recht tegenover. Hij nam kopie van onze reispassen, nam een reservekopie ervan voor ons, vulde de documenten in, wij gingen ermee naar de ambassade er tegenover, we keerden terug naar het kantoortje en betaalden elk 75 GEL voor zijn werk. Met een klaarstaande taxi gingen we naar de International Bank Azerbaijan-Georgia( 10 GEL), met het briefje dat we op de ambassade gekregen hadden betaalden we hier 95 GEL ieder (35 EUR) en met de taxi terug naar de ambassade waar we het ontvangstbewijs overhandigden. Volgende week mochten we ons visum ophalen, na 3 of 5 dagen, was niet duidelijk. Het reiskantoortje zei ons na 5 dagen. In afwachting zouden wij vijf dagen naar de wijnstreek Kachetia reizen. Ophalen visum moet persoonlijk gebeuren, je kunt het niet meenemen voor je reismaatje. Na vijf dagen moesten ze het visum nog regelen maar dat werd dan meteen gereed gemaakt achter een scherm, dus ruim half uurtje wachten alhoewel het niet zo druk was. Opgelet: indien je meer dan tien dagen in AZ blijft moet je je registreren op een regionaal migratiekantoor ( Baku 012-5980974, Shaki 024-2450849 enz. of via email op qeydiyyat@migrtion.gov.az
Een e-visa regelen lijkt mij tijdrovend: http://www.evisa.mfa.gov.az/
Ambassade van de republiek Azerbajan,
Molièrelaan 164
1050 Brussel
Tel. 02/345 26 60
- Geldzaken
In Baku en de grotere steden zijn er voldoende ATM maar in de kleinere dorpen zijn er helemaal geen ATM of banken. Ik kon pinnen met mijn Maestrocard aan een koers van 1 EUR = 1,17 AZM.
- Vlucht
Na wat zoekwerk op internet kwam mijn reismaatje er achter dat KLM een goedkope vlucht aanbood. Voor een vlucht heen en terug Amsterdam – Tbilisi betaalde ik 280 € alles inbegrepen. Het was wel starten en terugkomen in Amsterdam maar mijn reismaatje woont in Amsterdam, dus geen probleem. We vlogen met Alitalia van Amsterdam met en tussenstop in Rome en het toestel zat maar halfvol.
- Reisweg
We vliegen op Tbilisi en verkennen met openbaar vervoer de regio Kakhetia in Georgië in afwachting op ons visum. Een paar dagen later nemen we de bus naar Krasnij Most bij de grens met AZ. Dan rijden wij naar Baku, Guba, Xinaliq,
Informatie
www.azembassy.be : ambassade in Brussel
http://www.topotravel.nl/ is een Nederlandse touroperator die reizen organiseert naar AZ
B – REISVERSLAG
Woensdag – 13/05/2015
Reisweg: Van Tbilisi naar grenspost Krasnij Most (Georgië).
We komen aan in Central Bus Station in Tbilisi en het is heel wat zoeken en navragen, soms in het Russisch, om toch maar het busje (marschrutka) te vinden naar de grenspost Krasnij Most, kost 4 GEL.
Overnachten:
De chauffeur zette ons af bij een hotelletje op een boogscheut van de grens, het “hangt” over de rivier, ziet er mooi uit. Het was een beetje koud op de kamer, dus vroegen we de kamermeid om de verwarming op te zetten want zij had er een sleutel voor. Wij hadden niet meteen het hotelletje opgemerkt, rechts voor de brug, er is er maar één. We betaalden 50 GEL voor een smal kamertje met badkamer en nog eens 30 GEL voor ons avondmaal met een halve liter wijn en lekkere vis. Het adres is : Hotel-Restoran Marani, Krasniy Mosy, tel. (995)599 535 934, vragen naar Tofik. 10 GEL extra betaald voor ontbijt.
Donderdag 14/05/2015
Reisweg: Naar Baku
Na ons ontbijt te voet naar de grenspost gewandeld, tien minuten. We konden vlot UIT stempelen aan Georgische zijde. Dan liepen we 200 meter verder naar Immigratie AZ waar we eveneens vlot een stempel IN kregen op ons visum. Het was niet druk. We moesten nog door een scan controle met onze bagage. Geen TM gezien in AZ, dus cash euro’s gewisseld : we kregen 114 AZM voor 100 €. We moesten ons registreren binnen de tien dagen via een hotel. De taxichauffeurs die aan de grens rondhingen vroegen 100 AZM voor de rit naar Baku. Een marschrutka kost 10 AZM en de luxe bus hetzelfde. We vertrokken met een luxe bus om 11.30 uur en kwamen aan in Baku om 20 uur met een pauze ergens onderweg, een rit van 8 ½ uur. Het is een uur later in AZ dan in Georgië. Veel industrie bij het binnenkomen van Baku, dan een tijdje langs de zee gereden met veel boorplatforms en raffinaderijen en nieuwe appartementsgebouwen. Onderweg zagen wij veel TIR-parkings met vrachtwagens uit TR en AZ die het traject Trabson-Baku afleggen. De First European Games vinden volgende maand plaats in Baku en overal is men druk bezig met bestrating, groenbeplanting, bewatering met reuzenkanonnen en overal opsmukken van de stad voor de spelen van 12-28/06/2015. Hier wordt moeite noch tijd noch geld bespaard op het tonen van al dat groots en hoe goed het wel in Baku is. Er zijn overal peperdure reuzenprojecten uitgewerkt, alles betaald met inkomsten uit olie want daarvan heeft Azerbeidjan er genoeg van.
In de metro geeft een meisje ons haar metro-pinkaart. Het is druk in de metro.
Overnachting:
We lopen rondjes in Baku teneinde ons gepland hotelletje te vinden en uiteindelijk komen we om 21.30 uur aan. Ze willen ons registreren voor 2 AZM maar we blijven max. tien dagen in het land, dus niet nodig. Ons hotelletje is het goedkoopste van Baku want het is een dure stad. We betalen 50 AZM voor een dubbel, badkamer en karig ontbijt inbegrepen. Niet meteen een luxehotel maar eerder bekrompen en het heeft iets met Duitsland :
Altstadt Hotel, Icheri Sheher, Ilyas Efendyev Street 3, AZ 1001 Baku,
Tel. +994 50) 326 05 95 of 493 34 92 mail: aae@box.az website: http://www.altstadt-az.com/
Ander hotel gezien maar er niet overnacht, duurder :
Boyuk Gala: http://www.boyukgalahotel.com/ : 65 AZM incl. ontbijt.
Old Baku Hotel: www.oldbakuhotel.com : 60 AZM incl. ontbijt
Vrijdag 15/05/2015
Reisweg: Baku verkend
Wij verlengden met nog een dag maar moesten meteen betalen. Wij hebben een tijd lang in het oude centrum van Baku gelopen en daarna bij de Maidan toren gelopen en het kasteel bezocht. Het kasteel is niet heel groot, 2 AZM ingang. Dan hebben we langs de zee promenade gelopen: zeer modern en goed verzorgd, bloemperken, pas ingezaaid gras en exotische bomen. Kosten noch moeite zijn gespaard om de pracht en praal van Baku te tonen, vooral met de European Games in het verschiet.
Overnachting:
Nog maar eens in Altstadt. De eigenaar probeert ons een dure excursie te verkopen maar we verkiezen de stad te verkennen en zelf alles in handen te houden en te organiseren.
Maandag 03/11/2014
Reisweg: Daguitstap naar Suraxani en Yanar Dag
Met de metro zijn we met onze metrokaart voor 0,50 AZN/pp naar Koroglu metro station gereden. Dan zijn we met bus 184 naar Suraxani gereden en het fort en de eeuwigdurende vlam bezocht. Er liepen veel schoolkinderen rond. In een half uurtje is alles gezien. Iets verderop drinken we op een terrasje twee koffie voor slechts één AZN, heel andere prijzen dan in Baku. We moesten bus 125 nemen maar die reed niet en we moesten ergens in een dorp overstappen. Hier ontmoetten we Alex, een vriendelijke Azeri, die voor ons driemaal onze busrit betaalde en ons wegwijs maakte en ons nog eens vergezelde naar Yanar Dag, een eeuwigdurende gasvlam van drie meter lang op een talud. Zonder hem hadden we het waarschijnlijk nooit gevonden want er is hier maar weinig openbaar vervoer. Daarna zijn we met Alex terug naar Koroglu metrostation gereden en werden we bij hem thuis uitgenodigd op thee, koekjes, wijn en vlot wodka, eten en een ijsje erbovenop. Wij hoefden niets te betalen maar gaven toch zakgeld aan het dochtertje. Hij had een vriend opgebeld die ons gratis naar de metro in de oude stad terug bracht. Dan hebben wij nog wat rond gekuierd en op een klein erker terrasje gezeten met een glas wijn met zicht op de verlichte Vlammentorens en TV toren met wisselend kleurenlicht en licht op de Clocktower. We moesten 15 AZN betalen voor twee glazen wijn en na protest mochten we 13 betalen wat nog veel te veel is.
Overnachting:
Nog maar eens in Altstadt. Moesten meteen betalen maar het duurde een eeuwigheid om een factuur te schrijven.
Zondag 17/05/2015
Reisweg: Naar Quba.
Van uit het centrum van Baku namen wij de metro naar station 20 Januari en dan nog eens bus 37 naar een groot busstation. Van hier uit namen wij de bus naar Quba, 4 AZN/pp en de rit duurde 2 ½ uur. Aanvankelijk reden wij door troosteloos industriegebied en velden met oliepompen en soms grote bedrijven. Af en toe reden wij voorbij een dorpje met rechthoekige stenen huizen door vlak steppelandschap, dunbevolkt, geen velden en soms een beetje wijnbouw. Wat rond gewandeld in Quba en marktje bezocht; veel groenten en fruit. Iets gegeten op markt en in restaurantje Xirdalan biertje gedronken.
Overnachting :
Otel Oskar in Quba. Kleine kamer, douche boven wc, krakkemikkig, direct betalen “djenghi!” 30 AZN betaald, incl. ontbijt. Geen communicatie, onvriendelijk. Slechte harde bedden.
Maandag 18/05/2015
Reisweg: Naar Xinaliq
Voor de rit naar Xinaliq vroeg een taxichauffeur 30 AZN. Het busje vroeg 8 AZN maar er waren geen passagiers. Plots daagde een man op die ook naar Xinaliq moest en we betaalden ieder 10 AZN. Er was maar weinig verkeer op de slechte asfaltweg. Enkele km na Quba waren er kilometerslange BBQ plaatsen, bos, vakantiehuisjes en restaurantjes. Het was een heel mooie rit door de bergen en kleine dorpjes, heel iets anders dan het troosteloos industriegebied rond Baku. Na een tijdje waren er geen dorpjes meer in de kale gras hoogvlakte. We ontwaarden nu super panorama’s met besneeuwde bergtoppen. Meteen na inchecken hebben wij het typisch oud dorp met platte daken met gedroogde koemest voor de deur verkend. Kippen scharrelen er hun kostje bijeen en er liggen overal smalle voetpaden en smalle rijwegen. Wij hebben zo wat alle straatjes verkend en er staan veel vervallen ingestorte huizen en het nieuwe dorp met tinnen golfplaten daken ligt lager. Geen hotelletjes, guesthouses of café’s in het dorp. Wij zijn in het kleine postkantoortje binnen gestapt en er naast zaten mannen spelletjes te spelen in een klein theehuisje. De theejongen schonk ons in. Daarna zijn we naar het Saghdag Nationaal Park gelopen en 300 meter na de ingang was de weg versperd door soldaten. Er is niets verderop en een permit is nodig om er in te gaan. Dagestan ligt 52 km verderop in de hoge bergen. De kazerne ligt iets verderop tegen een heuvelflank. Het is een hele papierwinkel in Baku om een permit voor dit nationaal park te bekomen. Het is een zeldzame zonnige dag. Terug bij de ingang ontmoet ik Mark Elliott, bekend schrijver en heel goed bekend om zijn uitstekende reisboeken over Azerbeidjan. Ik had hem meteen herkend want hij tekende ooit eens een reisboek voor mij op Reismarkt in Brugge. We stonden een tijdje te praten en nadien bood hij ons een lift aan naar het dorp omdat hij kennis wou maken met Homestay Roman. Hij en Roman praatten lang en Mark noteerde vlot nieuwe info. We kregen thee, kaas, brood en omelet aangeboden maar eens Mark weg was werden we een beetje aan ons lot overgelaten en zaten alleen in de koude kamer terwijl Roman en familie lekker in een verwarmd lokaal zaten. .
Overnachting:
We vroegen aan onze chauffeur of hij geen homestay kende in Xinaliq en hij belde meteen met zijn gsm. Er zijn vijf homestays in Xinaliq. Wij werden afgezet bij Rahman in zijn eenvoudig typisch huis. We kregen de zitkamer met bed toegewezen. Er is een zit-wc buiten op een rommelig koertje. Er stonden enkel maar goede commentaren in zijn gastenboek en hij zou mee gaan wandelen maar niet met ons. Hij bleek niet zo gastvrij te zijn en negeerde ons. Om 20.30 uur vroegen wij dan maar zelf naar ons avondmaal. We kregen een kom soep met veel aardappels. Alles is ondermaats. ’s Anderendaags ’s morgens kregen wij het oude harde brood van gisteren. Geen lavabo op gemeenschappelijke badkamer, wc buiten zonder papier met boodschap vorige bezoeker in aanbod.
Dinsdag 19/05/2015
Reisweg: Xinaliq, Quba, Baku, Ismaliyih
Het is vandaag een zonnige heldere dag. Dezelfde chauffeur komt ons zoals afgesproken terug ophalen om 09.30 uur. De weg terug is even prachtig als de heenweg, schitterend berglandschap. Na een uur komen we al aan in het busstation in Quba. Ik betaalde de chauffeur 25 AZN zoals afgesproken en had iets in aftrok genomen voor de eigenaar van de homestay omdat hij stiekem was meegereden en zijn deel moest betalen. Een hele discussie ontstond daarna omdat die Roman een toerist in de zak wou zetten. Van Quba naar Baku betaalden we 4 ZN/pp. Om 13.30 uur namen we de bus naar Ismaliyih, vier uren rijden, 10 AZN/pp. De chauffeur zette ons af aan een heel oud versleten hotel die bijna in puin viel. Daarna hebben we met rugzak in de zon ongeveer een uur lang naar motel Talistan gelopen.
Overnachting:
Motel Talistan in Ismaliyih: 25 AZN, geen ontbijt, badkamer, geen wc papier. Aftands maar iets beter dan vorig. Hier komen geen toeristen, dus zijn er geen degelijke hotels.
Woensdag 20/05/2015
Reisweg: Naar Lahic
Om 6.00 uur opgestaan, geen ontbijt, verscheidene keren nagevraagd waar er een bus vertrekt naar Lahic. Om 7.00 stipt vertrekt er een busje rechtover het Lukoil tankstation naar Lahic, een uurtje rijden voor 2 AZN/pp. Aanvankelijk reden we op de hoofdweg naar Baku, dan op een asfalt zijweg en vervolgens op een slechte weg boven een ravijn, riviertje. Lahic is een typisch oud Azerisch dorp waar de tijd is blijven stilstaan. We liepen door de smalle straatjes geplaveid met rivierkeien. De oude stenen huizen zijn gespekt met houten balken teneinde meer stabiliteit te geven in geval van aardbeving, houten balken vangen de schokken beter op. Het kleine toeristenkantoor was gesloten tijdens de openingsuren. We zijn over de nieuwe brug die naar nergens leidt gelopen de berg op langs een slechte aardeweg vijfhonderd meter hogerop: mooie vergezichten op Lahic en omgeving. Op de top zagen we in de verte een afgelegen boerderijtje midden de bergen en de natuur. Op onze terugweg bood een chauffeur met een stokoude doorversleten Lada ons een lift aan: we hebben bedankt denkende dat zijn remmen het niet meer zouden doen steil bergaf. Verderop kregen we een lift van Sabina met een stoere 4X4. Ze wou met ons naar Qabala rijden maar iets verderop lag een wagen met stro gekanteld en was net niet in de ravijn terecht gekomen: twee uren oponthoud. Ze nodigde ons uit op restaurant in Lahic. Wij hebben er buiten onder een prieeltje lekker en uitgebreid gegeten met een biertje erbij. Zij betaalde de rekening en wou aantonen dat Azeri ook geld hebben, meer dan toeristen. Zij kwam uit Baku en had daar relaties in hogere kringen. Nadien zijn we toch nog vertrokken naar Qabala, een lange rit van twee uren. We kwamen aan in Tufandag, een super luxe splinternieuw wintersport resort waar niet naar geld is omgekeken, de hele omgeving is heel prestigieus aangelegd waarschijnlijk beter dan in Europa. We waren al vrij laat aangekomen maar kunnen nog net de drie liften naar boven nemen en dan snel terug komen. Het is een reuze prestige project van de leider Heydar Aliev met overal zijn foto in groot formaat en hoe goed hij het doet voor de bevolking. Het heeft veel geld gekost en is overdreven luxe. Overal peperdure hotels, nachtclubs en dure shops.
Overnachten:
Aangekomen met het busje in Lahic sprak een man ons aan terwijl we aan het uitstappen waren. Hij vertelde dat zijn homestay HACIYEV honderd meter verderop lag en we gingen mee. Hij vroeg voor ons twee 30 voor het slapen, 15 voor avondmaal, 5 voor douche en 10 voor ontbijt of totaal 60 AZN voor een hok met een dubbelbed, gammele tafel en enkele stoelen en één stopcontact, hurk wc en douche bij het huis. Plank als matras en nest als bed. Kregen oud hard brood bij ontbijt wat we geweigerd hebben, hij ging een vers halen bij de bakker. Beetje witte kaas en een tomaat erbij. Bovendien deed de eigenaar vervelend.
Betere optie: Hotel Polad naast de rivier, tel. 050- 676 14 44 waar ze precies de helft vragen incl. ontbijt en het is er tweemaal veel netter. Zag er verzorgd uit, mooi terras, ook restaurant. Het avondmaal was niet verkeerd.
Donderdag 21/05/2015
Reisweg: Ismiliah, Qabala, Sheki
Opgestaan om 7.30 uur en douche. Nog net op tijd onze bus van 8.30 uur naar Ismailiah doen stoppen, 2 AZN/pp. De eigenaar vroeg 3 AZN/pp. In Ismailyah hebben we aan het rondpunt bij de Prospekt Heydar Aliev een uur gewacht voor de luxe bus naar Qabala, 3 AZN/samen, aankomst 11.15 uur. Om 11.40 uur vertrekt een bus naar Sheki, twee uur rijden. Zonnig helder weer vandaag. Na een half uur rijden zien we rechts van ons besneeuwde bergen, een mooie rit vol panorama’s. Vanaf busstation Sheki hebben we busje 11 genomen naar de Karavanserai. Stadje verkend en San kasteel bezocht. Veel oude huizen, soms gerestaureerd. Lekker gegeten in Ovçular Mekani restaurant met fles lekkere Azeri wijn.
Overnachting:
Yukari Karavansaray Hotel, Sheki, tel. 0(24) 244 48 14 of 055 755 55 70.
Iedereen weet waar het is. Het is een oude Perzische karavanserai, heel mooi omkaderd, geen te grote luxe, zicht van op terras voor deur op mooie binnenkoer, mooie verzorgde tuin. Voor een kamer zonder ontbijt betaalden wij 30 AZN, incl. wat versleten badkamer. Mooi oud interieur, iets speciaals en zeker niet duur voor wat geboden wordt. Er zijn veel kamers in twee verdiepingen, overwelfd gangpad. Achteraan in de tuin bevindt zich een restaurant met orkestje ‘s avonds. Geen alcohol, groot, prachtig aangelegd. Ruime zitkamer en kleiner slaapkamer. Netjes en goed onderhouden : AANRADER
Vrijdag 22/05/2015
Reisweg: Daguitstap naar Kish
Lang geslapen vandaag en ontspannen ontbeten in tuin van de karavanserai, 4 AZN samen. Met marschrutka 3 naar de Bazaar gereden en vervolgens marschrutka (busje) 15 naar Kish, een mooi oud typisch dorp bestraat met rivierkeien. Het busje liet ons afstappen bij de Alban kerk. Eindje in smalle straatjes met oude huisjes gelopen, typische pannendaken. Gasleidingen liggen bovengronds, geen probleem. Alle tuinen zijn ommuurd en hebben een ijzeren poort. Het Alban kerkje is heel mooi en is eigenlijk in Georgische stijl. Op de achtergrond liggen besneeuwde bergen en veel groen, prachtig. In het kerkje dat geen dienst meer doet is er een klein museum. Wij hebben nadien het dorp verkend, mooie huizen, kleine boerenwoningen en smalle straatjes. Helaas ligt er veel rommel in het riviertje geworpen. We keren terug met het busje naar de Bazaar die om 16 uur al gesloten is. Vervolgens nemen wij het busje naar de Karavanserai en maken nog een wandeling achter het kasteel. Daarna gaan we eten in Ovçular Mekani en ik probeer er de plaatselijk specialiteit: piti, vet schapenvlees met brood in bouillon, lekker. Een fles wijn kost 5 AZN. Heel lekker gegeten in het tuinterras, aanrader.
Overnachten:
Terug nog een nachtje in de Karavanserai: 30 AZN voor een dubbel : AANRADER
Zaterdag 23/05/2015
Reisweg: Zaqatala, Balakan, grenspost Matsimi (GEO), Lagodekhi (GEO).
Ik blijf te lang treuzelen bij het ontbijt in de tuin van de karavanserai en om 9.55 kunnen we nog net op tijd busje 11 nemen naar het busstation. Net op tijd voor het busje naar Balakan maar die stopte in Zaqatala waar we moesten overstappen op een ander busje naar Balakan, 3,70 AZN/pp. Dan is er geen busje meer naar de grens en moesten we een gedeelde taxi nemen die reed als een gek en zette ons bij de grenspoort af, 1 AZN/pp. We kregen vlot een stempel UIT aan de AZ kant en vlot stempel IN bij Matsimi, Georgië. Er is geen bus van de grens GEO naar Lagodekhi, dus een taxi genomen voor samen 8 GEL. Aan de Georgische kant van de grens hebben we ons restant AZN omgewisseld in GEL
