Burundi
PRACHTIG SAGASTRAND IN BURUNDI
A – VOORBEREIDING
- Planning
Het plan is om een combinatiereis te maken in Oost Afrika. We zouden starten in Kenia en over land met openbaar vervoer naar Oeganda trekken. Van daaruit zouden we afzakken naar Rwanda en met een transitvisum kort Burundi bezoeken. Vervolgens zouden we langs het Kivumeer afzakken naar Kigoma, Tanzania. We zouden dit land van west naar Oost doorkruisen om te eindigen in Zanzibar. We zouden terugvliegen uit Dar es Salaam.
- Visum
Vanuit Butare (Huye) in Rwanda naar de grens van Burundi gereden met busje. Weinig verkeer aan deze grenspost en geen toeristen. We kregen in Rwanda vlot onze stempel UIT. Aan de kant van Burundi moest ik bij immigratie een document invullen en daarna in een ander bureel van financiën 40 $ betalen waarna ik een “bewijs van betaling” kreeg en dan ben ik terug naar het bureel van Immigratie gestapt waarop ik dadelijk een stempel in mijn paspoort kreeg – een transitvisum, geldig voor drie dagen, vandaag dag 1. Opgelet : visum enkel in USD te betalen !
Ik heb voor mijn vlucht contact opgenomen met de ambassade van Burundi in Brussel om mij ervan te overtuigen of ik een transitvisum voor drie dagen aan de landsgrenzen kon bekomen. Meer info op de site van de ambassade : www.ambaburundi.be
- Geldzaken
De euro is nog niet goed ingeburgerd in Oost Afrika maar men kan die wel vlot omwisselen in de banken. Bijgevolg nam ik meer cash US dollars mee in verscheidene coupures. Ik kon daarmee overal vlot betalen, onontbeerlijk voor betaling visa ter plaatse en soms in hotels. De betere hotels stellen hun prijzen in $ maar men kan ook in lokale munt betalen. Aan de grensposten wisselde ik aan wisselaars of bij forex $ in lokale munt. Ik had ook een visa kaart mee en nog twee kredietkaarten van Maestro van twee andere banken. Een bankkaart was lichtjes geplooid in mijn zak en deed het na een tijdje niet.
- Vlucht
Na wat zoekwerk op internet kwam ik er achter dat KLM een actie aanbood. Voor een vlucht heen op Nairobi en terug uit Dar es Salaam betaalde ik 557 € alles inbegrepen. Het was wel starten en terugkomen in Amsterdam maar mijn reismaatje woont in Amsterdam, dus geen probleem. De vertrekuren voor beide vluchten zijn ideaal.
- Reisweg
We vliegen op Nairobi en rijden met openbaar vervoer naar de grenspost Malaba. We doorkruisen Oeganda en vervolgens Rwanda met openbaar vervoer. Van uit Butare (Huye) in Rwanda begeven wij ons met openbaar vervoer naar de grenspost van Kayanza Haut. Van daar nemen wij een busje naar Bujumbura waar we een dag blijven. Op dag 3 moeten wij het land uit omdat wij een doorgangsvisum voor drie dagen hebben. Bij de grenspost Mugina verlaten wij Burundi en in Manyovu komen wij Tanzania binnen en gaan dan naar Kigoma.
- Informatie
B – REISVERSLAG
Zaterdag 08/11/2014
We nemen ons ontbijt rechtover de startplaats en stelplaats van Volcano Express in Huye. Ze vroegen 8.000 RWF voor de tocht naar Bujumbura. En wachten ze aan de grens op alle passagiers tot hun documenten in orde zijn om verder te rijden ? We zien ervan af en nemen een klein busje naar de grens, 1.000 RWF en ongeveer twee uren rijden tot Kayanza, 60 km verderop. Net buiten Huye staat een monument ter nagedachtenis aan de genocide. De weg naar de grens is geasfalteerd en in goede staat, geen gaten. Deze uitstekende weg zou zo doorlopen tot Bujumbura. Onderweg bemerken we dat de heuvels in Burundi ronder en lager zijn dan in Rwanda. We krijgen aan Rwandese kant vlot een stempel uit en de formaliteiten aan Burundese kant verlopen vlug en vlot. Ik betaal 40 $ (enkel USD!) voor een transitvisum van drie dagen. Het restant RWF wissel ik in voor BFR : voor 1 RWF krijg ik 2,27 BIF. Bovendien wissel ik nog cash euro en krijg voor 1 € = 1.900 BIF. Ik mocht een foto van de grens met de bord “Welcome in Burundi” nemen. Een brug loopt over een smalle grensrivier. Meteen aan de grens kunnen we een goede gedeelde taxi met vier passagiers nemen naar Bujumbura voor 10.000 BIF/pp, 115 km en twee en een half uur rijden. We vertrekken aan de grens om 12.45 en komen aan in Bujumbura om 15.15 uur. De chauffeur rijdt aan een razend tempo door de wegdorpjes aan 80 i.p.v. 40 km/uur. Langs de weg opvallend veel voetgangers en fietsers, geen brommers daar is Burundi te arm voor. Burundi is een van de armste landen ter wereld. De enkele personenwagen die we zagen zijn alle in goede staat en van het merk Toyota. Fietsvervoerders vervoeren zo wat van alles en met zware gewichten laveren ze over de heuvelachtige en bochtige wegen, heel gevaarlijk bij het afdalen en zwaar om de fiets en de lading naar boven te duwen. Maar soms klampen ze zich vast aan een vrachtwagen bergop, heel gevaarlijk. Zo zag ik er een met wel honderd gele lege plastieken jerrycans, zware pakken bakstenen, overladen met trossen groene bakbananen, honderd levende kippen, een halve tuin ananassen, tien kratten bier enz. Onderweg zagen we een ongeval met een fietser die aangereden was en op het wegdek lag. Veel kleurrijke dorpjes met fruitverkopers en er werden geroosterde maïskolven aangeboden. Regelmatig zagen we ook houtskoolverbranding en stonden grote zakken houtskool te koop langs de weg. Veel bochten maar een perfecte asfaltweg tot in Bujumbura. Na de rit zette de taxi ons af aan ons hotel in Bujumbura, Hotel de l’ Amitié in het centrum van de stad. Daarna lopen we wat rond in Bujumbura en kopen wat fruit op de avondmarkt. Hier valt het leven niet stil bij zonsondergang zoals in Rwanda maar is het heel levendig, gezellig en druk. Plaza is een soort winkelcentrum met binnenkoer in een oud koloniaal gebouw. Bij La Patience op een binnenplein eten we heel lekkere brochettes met een biertje erbij.
Overnachting:
Hotel de l’Amitié, Rue de l’Amitié, een straat vol met gaten en na de regenbui stond de straat blank tot aan de ingang. Tel. 226195
We hadden een heel nette dubbelkamer met muggennet en badkamer met warm water. Balkon met een tafel twee stoelen buiten en ruime gemeenschappelijke zitplaats met tv. De eigenaar was correct en heel vriendelijk. Prijs is 30 $ voor een kamer met ontbijt voor één persoon en ik betaalde uiteindelijk 25 € maar met ontbijt voor twee. We bleven er twee nachten.
Zondag 09/11/2014
Na het ontbijt rijden wij met een busje naar het Saga Beach, voorbij de haven maar nog steeds in Bujumbura. We stellen vast dat er tamelijk wat blanken op een bepaald terras aan het strand zitten, waarschijnlijk expats of hulpwerkers. Wij zijn waarschijnlijk de enige echte toeristen in Burundi. Onder een strooien afdakje aan het strand drinken we een biertje. Achter ons zit een koppel blank en zwart; ze hadden gehoord dat we Vlaams spraken en plots sprak de dame mij in vlot West Vlaams aan. Het is een gepensioneerd onderwijzeres en hij is Burundees en werkte in België en is ook op pensioen. Het koppel woont op amper tien kilometer van bij mij. Het zijn vriendelijke mensen en wij praten de hele namiddag waarbij we veel leren over de situatie in Burundi. Rond drie uur begon een groepje trommelaars en dansers aan hun prachtig optreden waarbij ze hoge sprongen maakten. Het zijn de bekende Burundese trommelaars in rood-groen-witte klederdracht, de kleuren van de Burundese vlag. Ze gaven verscheidene indrukwekkende optredens. De buitenlanders komen nieuwsgierig kijken. Ze vroegen 10.000 BIF als bijdrage om te fotograferen. Indien men niet fotografeert hoeft men niets te betalen. Hun optreden is zo schitterend dat we een DVD kopen met hun muziek. Tot slot dansen ze met hun trommels op hun hoofd. Een jongetje trommelt met veel overgave en is een echte ster. Saga is een prachtig zandstrand waar Burundezen graag vertoeven op zondagnamiddag. Kinderen en jongeren zitten in het water of varen met een kano. Links in de verte ligt Bujumbura en rechts zien we de monding van een rivier die tevens de grens is met Rwanda. Aan de andere kant van het Tanganyika meer liggen de bergen van Kongo. Bij zonsondergang bewonderen we het silhouet van de bootjes in het vale licht. Het koppel biedt ons een lift aan naar ons hotel waar we net voor donker aankomen.
Maandag 10/11/2014
We betalen 7.000 BIF/pp voor de rit van zo wat vier uur langs het Tanganyika meer over een uitstekend geasfalteerde weg van Bujumbura naar een plaats Mabara waar we een stempel UIT Burundi krijgen. Onderweg naar Mabara veel oliepalmplantages, levendige wegdorpjes waar ons regelmatig fruit en groenten worden aangeboden terwijl wij in het busje zitten. Veel fietsers die grote hoeveelheden allerhande goederen vervoeren. Boeren die hun veldjes tussen de weg en het meer bewerken. Regelmatig kan ik een idyllisch tafereel fotograferen langs de boorden van het Tanganyika meer. Vervolgens rijden we nog een rondje dorp om nog medepassagiers te vinden tot de grens van Tanzania in een gedeelde taxi voor een rit van 25 km door een soort niemandsland over een slechte zandweg naar de echte grens van Tanzania in Manyovu.
