RC Congo (Brazzaville) weg van de platgetreden paden

 

 

Voorbereiding

 

 

Informatie

 

Er bestaan drie Congo’s:  ten eerste de Republiek Congo (RC) waarover deze bijdrage gaat, wel eens Congo-Brazzaville genoemd.  Voor ons Belgen is RDC, République Démocratique Congo beter bekend en we noemen het wel eens Congo-Kinshasa.  Maar er bestond ook een Congo Portugues, het huidige olierijke Cabinda, provincie van Angola. Er is zeer weinig informatie over het land. 

Ik had mij de reisgids van www.petitfute.com aangeschaft en dit is een uittreksel uit het boek : https://www.petitfute.com/p114-congo-brazzaville/guide-touristique/ 

Verder bestaat er een officiële website : www.congo-info.com maar adressen van ambassades kloppen helemaal niet meer. 

De site www.wcscongoblog.org is mooi om naar te kijken maar toeristen zijn er niet welkom wat ik kon ervaren.  Het is reeds twee jaar gesloten en beheerd door arrogante Amerikanen en bovendien zijn de logementen peperduur.  

www.africa-discovery.com/congo/  Dit is nog een Amerikaanse reiswebsite met dure aanbiedingen, enkel in het Engels want Amerikanen zijn te dom om een andere taal te leren. 

www.naturescanner.nl/afrika/congo een Nederlandse reisorganisatie

 

Wat geld betreft is de CFA het betaalmiddel.  De CFA is gekoppeld aan de euro aan 1 € = 655,957 CFA, een vaste koers.  Het is goed euro’s mee te nemen en ter plaatse om te wisselen.  Ik heb een paar keer geld uit de automaat gehaald, vb. 100.000 XAF aan een koers van 646,9142 XAF voor één euro min 5,41 € bankkosten in België.  Dollars worden ook vlot aanvaard ter omwisseling.  Buiten de twee steden Brazzaville en Pointe Noire vind men niet veel banken en is men aangewezen op lokale wisselaars.  Ik wisselde soms dollars op de missies waar we gelogeerd hebben. 

Het gele inentingsboekje is verplicht en op www.itg.be kan men vinden wat nodig is; in ieder geval inenting tegen gele koorts.  Malariapreventie is nodig want het land ligt op de evenaar. 

http://www.congomadeeasy.com : boeking hotel of flat.

 

 

Visum

Ambassade van de Republiek Congo, service consulaire, 16-18 Avenue Franklin Roosevelt, 1050 Brussel.  Tel. 02/648 38 56   www.ambacobrazza.eu

Op bovenvermelde site kan men een aanvraagformulier afhalen, invullen en indienen met een pasfoto, paspoort nog zes maanden geldig, geel inentingsboekje, hotelreservatie, vluchtschema, attest van verblijf en blanco strafregister.  Een visum voor één maand enkele ingang kost 80 € en een multi-ingang visum kost 95 €. Afgifte documenten in de voormiddag en een week later mag men zijn visa afhalen.  Ze zijn vriendelijk en doen niet moeilijk.  Tip : bel het consulaat op om te weten wat je moet voorleggen bij aanvraag visum.  

 

 

Vlucht

 

www.ethiopianairlines.com heeft een groot netwerk in de regio. Maar ook www.royalairmaroc.com vliegt er heen maar die vluchten kosten meer dan duizend euro.  www.brusselsairlines.com vliegt niet op Brazzaville maar wel op Kinshasa voor ongeveer 700 euro.   De grote verassing kwam van www.turkishairlines.com.  Bij Joker in Brugge kreeg ik een interessante aanbieding. voor een vlucht naar Kinshasa.  

We vertrekken naar Kinshasa op 20/11/2017 en komen terug op 20/12/2017 met een tussenstop in Istanbul.  De vlucht alles in kost 496,64 €. 

 

 

Reisweg

 

Kinshasa, veerboot naar Brazzaville, bus naar Ouesso, Enyellé, Bétou, Enyellé, Impfondo, Epena, Mboua, Ouesso, Brazzaville, Pointe Noire, Dolisie, Londela-Kayes (grens met RDC).  

 

 

 

Reisverslag

 

 

20/11/2017

Reeds om 05.15 komt een goede vriend ons ophalen en voert ons naar Zaventem.  Om 08.00 uur vliegen we met Turkish Airlines naar Istanbul waar we vlug moeten overstappen voor onze vlucht naar Kinshasa.  We hadden maar 40 minuten en gelukkig geen tijdrovende controles in Istanbul.  Tegen 22 uur komen we aan in Kinshasa i.p.v. de voorziene 20.30 uur. Buiten verwachting in ging het heel vlot bij immigratie in Kinshasa, geen documenten invullen, enkel ons hotel mededelen en in minder dan een half uurtje waren we in de aankomsthal.  Plots stond een man voor ons met onze namen op een bordje.  Het bleek een Congolese vriend van een collega van mijn vriendin te zijn. Deze net geklede man, Jean Bosco, bracht ons met zijn 4X4 naar het door mij bij booking.com geboekt appartement.  Hij heeft lang gezocht naar het juiste adres want dat was niet correct opgegeven door booking.com en dat is niet de eerste keer.  Ik kreeg enkele oproepen uit Frankrijk, misschien de eigenaar ?  Maar ik nam niet op want te dure gesprekken.  Kinshasa is een mega stad met een diameter van 90 km, de grootste van Afrika met  meer dan twintig miljoen inwoners, zo veel als alle inwoners van Congo-Brazzaville, Gabon en de Centraal-Afrikaanse Republiek samen. Jean Bosco heeft lang voor ons gezocht en bracht ons toen maar naar ons hotel dat hij voor ons betaalde.  Het was intussen 23 uur en na een Tembo biertje gaf Jean Bosco ons 31.000 Congolese frank om onze eerste kosten te dekken. Het is inmiddels middernacht als we kunnen slapen. 

Overnachting

African Dream Motel

121, Boulevard du 30 Juin, Kinshasa

africandreammotel7@gmail.com Tel. (243) 81 244 85 70

http://www.congomadeeasy.com/accommodation/african-dream-hotel/

Het is een net hotel met bar en restaurant.  Ruime kamer met airco en badkamer en inclusief ontbijt kost het 100 $ voor een dubbelkamer.  Buiten ligt in de tuin een zwemkom. 

       

 

21/11/2017

 

Na een late aankomst en een lange vlucht hadden we wat langer geslapen en kwamen om 10.25 uur aan in het restaurant en prompt werd ons  het ontbijt geweigerd wegens te laat.  Het ontbijtbuffet was reeds opgeruimd.  Na enig aandringen kregen we toch nog ontbijt.  Jean Bosco komt tegen de middag en brengt ons naar de Beach, de ferry voor Brazzaville.  Nadat hij onze rekening heeft betaald brengt hij ons naar de ferry.  Een militair neemt onze reispassen en wij moeten ieder 33.000 CDF betalen (21,29 $) voor de overtocht.  Ik geef hem 50 $ en krijg niets terug.  Jean Bosco geeft hem nog eens 15.000 CDF voor … taxen ? zonder betalingsbewijs.  Daarna loodst hij ons voorbij verscheidene loketten en militairen.  De douane doorzoekt grondig onze bagage en we moeten ons geld tonen aan zes controleurs  terwijl er veel omstaanders naast ons staan.  J.B. is bij ons en verdedigt ons maar alhoewel hij een hoge positie bekleedt bij een ministerie luisteren ze niet naar hem.  Daarna hebben we lang gewacht in een hok en eindelijk mogen we op een bootje stappen richting Brazzaville.  De overtocht duurt ongeveer twintig minuten.  In Brazzaville aangekomen klampt een man ons aan en loodst ons door de diverse controles.  We geven ieder 200 $ aan wat niet wordt gecontroleerd: indien wel, zouden we het niet aangegeven deel zijn kwijt gespeeld ? Een dikke brute madam rist onze reisassen uit onze handen voor registratie en ze verdwijnt er mee.  In een bureeltje worden onze reispassen In gestempeld.  Het duurt alles samen een half uurtje.  De man die ons begeleidde vroeg 8.400 XAF/pp en daarna 14.000/pp en vertelde dat hij ook nog taxen voor ons had voorgeschoten (4.200/pp).  Na discussie hebben we hem zijn kosten terugbetaald.  Een taxi naar ons hotel kost 2.000 XAF.  In het hotel wisselen we 100 $ en krijgen 56.500 XAF. Dessie van de receptie was vriendelijk en belde voor ons om te vernemen wanneer we een binnenlandse vlucht konden nemen naar Impfondo.  Enkel op vrijdag en die kost 70.000 XAF met Canadian.  De bus is eveneens op vrijdag en kost 35.000 XAF.  Gezien het vandaag dinsdag is en we niet wensen te wachten veranderen we onze planning om morgen om 10.30 de bus te nemen naar Ouesso voor 20.000 XAF/pp. We zouden er aankomen tegen 19 uur.  Ik heb in Brazza geld uit de automaat gehaald maar dat is nogal nadelig en er komen nog kosten bovenop: beter dollars wisselen.

Overnachting

Résidence Hôtelière de Moungali, 66 bis Rue Lénine, Moungali, Brazzaville

Email : hotelmoungali@yahoo.fr  Tel. (242) 05 365 97 73 of 06 668 54 29

Geboekt via booking.com en ter plaatse 31.410 XAF betaald, ongeveer 48 €.

Nette dubbelkamer met badkamer en ontbijt.  Vriendelijk aan receptie. 

       

 

22/11/2017

Om 04.45 opgestaan en naar het busstation met taxi.  Maar om 05.15 was het loket nog dicht.  Ontbijtpakket op een bank opgegeten en intussen was om 06.00 uur en ging het loket open.  We betaalden 20.000 XAF/pp voor onze gereserveerde een rit naar Ouesso met Ocean du Nord, vertrek om 06.20 uur.   Het is een grote nette bus met een goede chauffeur en ieder passagier krijgt een genummerde zitplaats.   Verderop in Brazza stappen nog veel andere passagiers op.  De eerste helft van de rit gaat door vlak savannegebied: groen grasland, geen bomen, enkel wat kreupelhout en veel gaten in de weg. We rijden over een brug over de brede Lefini rivier. In totaal moesten we in acht controleposten onze reispas tonen, soms controle op stropers.  Weinig dorpen onderweg, soms enkele hutjes. Op een marktje verkocht men  dikke witte wormen. We kregen in het begin van de tocht drie broodjes en een cola.  Er werd niet gestopt voor het middagmaal maar ze stopten wel regelmatig aan een depot van de busmaatschappij om er lading af of op te laden en de passagiers toe te laten vlug naar het toilet te gaan.  De tweede helft van de weg was perfect in asfalt en geen gaten tot Ouesso op 800 km van Brazzaville. Bij aankomst om 08.20 namen wij een taxi naar het bisdom – éveché.  Onderweg had de busbegeleider voor mij gebeld naar pater Frank en pater Lucien uit Enyellé die ik even aan de lijn had bevestigd dat met whatsapp. Een taxi kost 1.000 XAF in Ouesso.  Ze bieden geen eten/drinken aan in deze missiepost maar er is het restaurant Genaëlle op tweehonderd meter.  Het was net gesloten toen we er aankwamen maar de dame was zo vriendelijk terug open te doen en ons iets te bereiden en het was niet eens duur. 

Overnachten

In éveché (bisdom) Ouesso bij pater Frank.  Tel. (242) 543 66 14

Een jongen toonde onze kamer met douche en sloot het water aan, was netjes.  10.000 XAF per nacht.

            

 

23/11/2017

Na een laat ontbijt bij Genaëlle reden we met een taxi, 1.000 XAF, naar het bureel van WCS (Wildlife Conservation Society) omdat wij een bezoek wilden organiseren naar het Nationaal Park van Nouabalé-Ndoki bij  Bomassa.   Wij wilden graag naar het kamp in Mbeli gaan om er van op een verhoogd platform (mirador) op een open plaats in het bos (clairière)  gorilla’s en bosolifanten te bekijken bij hun dagelijks bezoek aan de poel.  Pater Frank had een afspraak voor ons gemaakt bij meneer Roland die er niet was toen wij aankwamen en lang op zich liet wachten om ons uiteindelijk mede te delen dat wij het N.P. niet konden bezoeken nadat hij had gemaild met Zanne, een Zuid-Afrikaanse, die op het kantoor van WCS zit in Brazzaville.  Die Zanne is verantwoordelijk voor toerisme en communicatie voor het N.P.  Zij post regelmatig Engelstalige  berichten op de blog www.wcscongoblog.org  want zij kent geen frans en respecteert niet de taal van het land waar ze werkt.   Zij had geen reden van weigering opgegeven.  Wij waren kwaad over deze beslissing omdat dit een hoogtepunt van onze reis zou worden.  Op het kantoor zaten twee Engelsen die er over vijf dagen heen zouden gaan.  We vernemen dat er volgende week een groep rijke Amerikanen van USAID het park zouden bezoeken en wij zouden in de weg lopen.  Wij hebben op een ander bureel een man gevraagd die Zanne op te bellen en hem gevraagd haar mening te herzien maar zij bleef onverbiddelijk.  We vernemen ook dat het N.P. reeds twee jaar gesloten is en dat er stress is omtrent het komend bezoek van de Amerikanen.  Stropers hadden een olifant geraakt die dol van de pijn vernielingen had aangebracht en een toerist had gedood.  Verblijven zijn extreem duur in dit N.P. want de staf hoogopgeleide medewerkers moeten betaald worden en ze rekenen op giften van Amerikanen.  De hele site van WCS is enkel Engelstalig want die “geleerde”  medewerkers kennen enkel Engels.  Ik heb mijn ongenoegen gemaild aan die heks : zlabushagne@wcs.org

Gefrustreerd door die onbegrijpelijke beslissing hebben wij in een lokale bar een biertje gedronken aan 500 XAF voor 650 cl. We zijn naar het agentschap van Mer du Nord busmaatschappij gelopen maar het loket was gesloten.  Een politieman vertelt ons dat we er morgen om zeven uur moeten zijn om een ticket te kopen want de bus vertrekt om acht uur naar Impfondo.   Daarna zijn we terug naar de missiepost gelopen, pater Frank was er niet en dan zijn we maar iets gaan eten in het nabijgelegen restaurant van Genaëlle.  Ik probeer stekelvarken met bakbananen te eten maar het peuzelen bevalt mij niet erg en ik vind het niet erg lekker.  Er wordt veel stekelvarken en antilope aangeboden.  Terug in de missiepost belde pater Frank zijn confrater Lucien op in Enyellé waardoor onze kamer morgen is gereserveerd.

Overnachten

Eveché in Ouesso bij pater Frank die erg behulpzaam is.              

    

 

24/11/2017

Zoals ons gisteren verteld zijn we al om zeven uur bij het busstation van Ocean du Nord waar men ons vertelt dat we geen ticket kunnen kopen want de bus is reeds volzet.  Na enig aandringen vroeg men ons of we op een bidon wilden zitten en omdat we niet nog een extra dag in Ouesso wilden blijven gingen we er mee akkoord.  We betaalden 15.000/pp  voor een busrit van Ouesso naar Enyellé.  Tot onze verbazing kregen we toch ieder een zetel aangewezen en vertrokken om 07.20 uur.  Na een tiental minuten rijden komen we aan bij de oever van de Sangha rivier maar moeten ongeveer een uur wachten op de veerboot of een roestige bak die ervoor doorgaat.  Op de platte boot staat een grote tankwagen die uit het noorden komt.  Aan de andere kant van de Sangha rivier begint de bosrijke provincie Likouala.  Na een korte overtocht rijden we met de bus op een goede piste naar Pokola waar we terug worden gecontroleerd door de plaatselijke gendarmerie en slechts vijf km verder door de politie die ons dan ook nog eens geld vraagt.  De chauffeur van de bus fluistert ons toe dat we niets moeten geven want ons visum is in orde.  We zullen tot in Enyellé nog vijf controles te verwerken hebben, zelfs midden in het oerwoud.  Na Pokola ligt er een heel goede nieuwe rechtlijnige piste dwars door een majestueus onbewoond oerwoud.  We rijden met de bus door een klein riviertje en kruisen regelmatig een vrachtwagen van CIB (Congolaise Industrielle du Bois) met boomstammen op weg naar de haven van Pointe Noire.  Op een gegeven moment staan we stil, te wachten tot een omgekantelde camion met boomstammen is rechtgetrokken en de weg terug vrij is.  De truckchauffeurs, zwaarbeladen met boomstammen,  rijden als gekken en te vlug over de gladde onstabiele wegen.  Onderweg in een poel bij een houten brugje fladderen miljoenen vlinders om ons heen. In Tangry nogmaals controle en nu liggen er wat meer kleine dorpjes langs de “oude” weg.  Het is warm en zonnig.  Op nauwelijks 18 km voor ons einddoel Enyellé en midden in het oerwoud moeten alle passagiers uitstappen en onze documenten tonen. Het bureel in open lucht bestaat uit een plank die over twee boomstammen ligt met een bladerdak er over die zeker de regen niet tegenhoudt.  Aangekomen in Enyellé brengt een jongen ons naar pater Lucien waar we een koud biertje en een avondmaal aangeboden kregen.  Pater Lucien, van Zwitserse afkomst, legt ons uit dat hij in Frankrijk 600 kg wilde peper moet leveren en dat de opbrengst ten goede komt aan goede werken bij de verwaarloosde pygmeeën in de omgeving. 

Overnachten

Paroisse St Jean-Marie Vianney, in Enyellé bij pater Lucien : tel. (242) 05 523 19 51

Favre_lucien@yahoo.fr Pater Lucien is heel behulpzaam en goed om de hoogte van het hele noorden van RC, provincie Likouala.  Hij neemt het op voor de verstoten pygmeeën die in de omgeving wonen.  Hij bezorgt ons adressen en telefoonnummers van missieposten in Congo en belt hen op om onze komst aan te kondigen, een grote hulp.         

 

 

25/11/2017

Na het ontbijt bij pater Lucien zijn we met hem naar enkele dorpjes tussen Enyellé en Impfondo gereden.  Hij stopte onderweg bij een eenvoudig kerkje om er iets af te geven. In een dorpje waar hij de bewoners aanspoorde om wilde pepers voor hem te plukken stopten we en het hele dorp, ongeveer vijftig mensen, kwam naar zijn uitleg luisteren waarna iedereen een plukzakje “Congo propre” kreeg. Daarna trokken we met zes Centraal Afrikaanse plukkers in het oerwoud voor een flinke wandeling op zoek naar de peperranken die langs hoge bomen groeien.  Aanvankelijk was het bospad goed begaanbaar maar het werd steeds maar dichter begroeid.  Er liepen twee mannen met machetes voorop om een pad te banen door het dichte oerwoud.  Ze verdwalen niet want ze kennen het bos goed.  Pepers groeien langs lange ranken tegen een boom en worden met de machete gekapt om er dan de trossen peperbollen van te oogsten.  Een man maakte een lus van lianen en klom heel behendig en vlug met zijn machete op zijn schouder/nek de boom in om de peper lianen te kappen.  Lange ranken vielen naar beneden om te oogsten.  Een tweede man deed daarna hetzelfde.  Terug naar het dorpje vroegen ze op de hoofdweg een fooi en we mochten het niet zeggen aan Lucien. We zegden dat aan de pater en die zei ons dat we er goed aan deden niets te geven; ze worden betaald voor hun geplukte peper, wat het doel is van pater Lucien.  We kregen een groene zoete sinaasappel, lekker.  Met de jeep reden we terug naar de missiepost in een half uurtje.  Onderweg kregen we een met lianen ingebonden kleine krokodil om die later te eten.   Een medewerker zou ons ophalen om in het dorp een ceremonie bij te wonen met tamtamgeroffel en dansen om een gestorven dorpshoofd  te eren maar de man kwam niet opdagen.  We hebben dan maar wat voetbal op tv bekeken.  Daarna zijn we ingeslapen met tamtamgeroffel in de verte. 

Overnachten

Onze tweede nacht in Enyellé bij pater Lucien.

 

        

26/11/2017

Na ons ontbijt bij pater Lucien gaan we naar de mis die bijna twee uren zal duren.  Lucien draagt de mis op met wel tien misdienaars.  De kinderen zitten vooraan in de kerk.  Het gemengd koor zingt regelmatig bijgestaan door een drumstel en er wordt gedanst. Fijne stemmetjes zingen als nachtegalen dat het een lust is om te horen; je krijgt er kippenvel van.  Na de mis wordt er kennis gemaakt met de dorpsgenoten die interesse hebben in blanke reizigers.  Na de mis biedt Lucien ons een fris biertje aan en ons middagmaal bestaat uit rijst, spinazie paling en sappige zoete groene sinaasappels en papaja

In de namiddag zijn we met de jeep en Lucien richting Bétou gereden Hij stopt regelmatig bij enkele hutjes of een klein dorpje om iets af te geven of om mensen aan te moedigen wilde peper te verzamelen.   Op de weg liggen veel waterplassen en we moeten een uur terug rijden terwijl het bijna donker is.  In een dorpje staat maar één waterpomp waarrond de kinderen spelen met zelfgemaakt speelgoed.  We rijden door een gemengd dorp met  Baka en bantoes: de Baka wonen in hutjes bedekt met grote bladeren.  Baka zijn pygmeeën die langs de weg wonen; vroeger woonden ze diep in het bos.  Het zijn goede jagers en spoorzoekers die het oerwoud goed kennen.  Pater Lucien ondersteunt deze verdrukte groep.  Bij een eenzame controlepost van de gendarmerie midden het oerwoud staat een camion die cement vervoert van Brazzaville naar Bangui, een moeilijke opdracht lijkt mij.  Overal wuift de bevolking ons na.  Lucien geeft ze  een lift zodat ze niet hoeven te lopen.   Het was een mooie zonnige dag in het oerwoud met een prachtige zonsondergang.  Na het avondeten kijken we wat tv, vooral voetbal. 

Overnachten

In Enyellé bij pater Lucien

 

 

27/11/2017

Lucien neemt foto’s van de peperplukactie van ons over op zijn pc en geeft zijn foto’s van de bevolking door. We stoppen even bij een weeshuis waar kinderen wonen uit de Centraal Afrikaanse Republiek.   We kopen een bal in Enyellé en rijden door naar een dorp richting Ouesso.  Na ongeveer vijf km rijden we van de hoofdweg af en rijden op een weg die bijna helemaal is dichtgegroeid en meer op een wandelpad lijkt.  Her en der staan enkele huisjes/hutjes  in deze prachtige omgeving.  We stoppen in een dorp waar Lucien uitleg geeft over de werking van een radio geschonken door Unicef en een zonnepaneel uit China.  Die zaken verkopen goed in Afrika.  Hij is tevreden over de vlugge en goede aanleg van wegen door de Chinezen.  Bij de Fransen kost het vijfmaal meer en gaat het veel trager vooruit.    In een dorpje van honderd inwoners op een open plaats in het oerwoud vraagt  Lucien alle kinderen in het schooltje te gaan, eigenlijk een afdak met lemen muren.  De  kinderen zingen en tellen tot twintig, zeggen de maanden en weekdagen op uit volle borst en zijn zeer gemotiveerd en dit onder leiding van een leraar uit de Centraal Afrikaanse Republiek.  Daarna schenken wij hen een bal en gaan ze meteen een partijtje voetballen op het dorpsplein.  Onder een afdak wordt zout geschonken en verdeeld onder de families.  Het hele dorp zat naast ons, nieuwsgierig naar de zeldzame blanken.  Terug op de missie genieten we van een fris biertje en maken kennis met twee Franse medewerkers van het Maltese Kruis Thomas en Elise.  Thomas biedt ons aan om mogen gratis mee te gaan naar Impfondo.  We genieten van een laat middagmaal met krokodil op het menu: het smaakt naar kip.  Het fruit, sinaasappel en pompelmoes zijn lekker.  We gaan naar het “busstation” om te informeren wanneer we morgen naar Bétou kunnen.  Een camion heel hoog geladen waar dan nog eens mensen bovenop zitten vertrekt naar Bangui.

Overnachten

In de missie van Enyellé. 

    

 

28/11/2017

Bij het ontbijt zitten een non en een pater aan tafel.  Ze vertellen dat ze gisterenmorgen om acht uur zijn vertrokken en pas deze nacht om twee uur zijn aangekomen.  Een deel van de weg was ondergelopen en de bus zat vast.  Dat belooft want we moeten later nog die kant op.  Ik zit op het burootje van Lucien om de rekening te vereffenen en betaal 5.000 per dag voor de kamer en 3.500 per dag en per persoon voor ons eten 3X/dag, totaal 41.000 XAF en ik vroeg nog “en de biertjes?” maar dat was gratis. Ik heb ze toch bijbetaald.    We krijgen nog enkele zakjes peper mee als herinnering. 

We hadden gisteren reeds onze tickets gekocht, 5.000 XAF/pp.  Het is geen bus maar een omgebouwde brousse-truck met zitbanken van Ocean du Nord.  Het heeft meer iets weg van een camion om vee te vervoeren.  We waren reeds om elf uur op het dorpsplein terwijl een stapel pakken en zakken geladen worden.  We vertrekken om 12.20 en komen aan in Bétou om 16.50 uur, een rit van drie en een half uur.  Ik zit naast Benjamin, een medewerker van het Kruis van Malta op weg naar Bangui.  Onderweg stopte men om een kleine zwart gerookte aap te kopen, 2.000 XAF.  Op een controlepost midden het oerwoud zat een ernstige dikke politieman de passagiers te pesten.   We reden voorbij enkele kleine gemengde dorpjes met baka en bantoes.  Na een tijdje rijden we door een erg slecht stuk weg met veel modder en diepe putten.  Voor ons zit een zware camion vast, er wordt opzij struikgewas met de machete weggekapt  en we trekken de camion uit zijn benarde positie maar iets verderop zit hij alweer vast, te zwaar geladen.  We komen aan in Bétou en een jongeman loopt mee naar de missie waar we de jonge moderne pater Apollinaire ontmoeten in bermuda broek.  Hij loopt met ons mee naar de bar-restaurant van de missie die enkele honderden meters verderop ligt.  Het terras ligt prachtig aan de boorden van de Oubangui rivier maar het houten platform dreigt in te storten.  Toch enkele mooie foto’s genomen van een romantische mysterieuze in mist gehulde rivier met enkele voorbijvarende kano’s.  Heel mooi bij zonsondergang.   Een fris biertje aan de boorden van de Oubangui smaakt voortreffelijk maar helaas moeten we heel lang op ons eten wachten.  Maar ja het moet op een houtvuur garen. 

Overnachten

Missie in Bétou bij pater Apollinaire.  Tel. (242) 04 422 04 75 of 06 633 17 54

Email: chanciajak@gmail.com    skype: Jak.Koud75

Pater Apolinaire is vriendelijk en lijkt niet op een pater in zijn bermuda en t-shirt op een moto.  We krijgen een basic kamer in een ronde stenen hut maar naast een nachtclub.  We krijgen een handdoek, een bidon water en een waterkan om ons te douchen of de wc door te gieten.  Er is geen airco of ventilator, geen gaas in de vensters maar wel een muskietennet.  Deze avond komt er luide muziek uit de disco en het is stikkend heet op de kamer.  Apollinaire geeft in de voormiddag les op de grote school, een opleidingscenter voor latere medewerkers in het houtverwerkingsbedrijf hier vlakbij.   De kamer kost 5000 XAF per nacht, ontbijt niet inbegrepen.    

 

29/11/2017

We wandelen naar het terras van de missie en onderweg staan ongeveer twintig Kameroense camions op een vracht boomstammen van het CIB te wachten (Congolais Industrielle du Bois) om die naar de haven van Douala te brengen 1840 km verderop. De Kameroense chauffeurs slapen buiten voor hun truck op een veldbed want het is te warm.    Alle houtvervoer gaat door de CAR naar de haven van Douala.  De zagerij is door hoge muren aan het zicht onttrokken zodat niemand kan zien wat er gebeurt. Het bedrijf kan tijdelijk niet werken omdat het wacht op enkele tankwagens brandstof uit Brazzaville.  De Italiaanse leiding van Cemag is gehuisvest in een prachtig koloniaal huis aan de rivier.  Er staat ongeveer één grote kaprijpe boom per hectare. 

Het is rustig en prachtig op het overkapt terras aan de Oubangui rivier.  In de verte op de andere oever van de brede Oubangui ligt de Democratische Republiek Congo (DRC).  Soms glijdt langzaam een vrachtboot uit Bangui voorbij met veel mensen die op het hete dek kamperen onder zeildoeken.  Soms komt een kano voorbij met vissers of handelaars uit de DRC.  De grens met de Centraal Afrikaanse Republiek is slechts 85 km verwijderd.

In het dorp leven ongeveer twaalfduizend vluchtelingen in het UNHCR kamp, meestal uit de CAR.  Er staan enkele loodsen volgestapeld met soya van USAID.  Dure jeeps van de UN rijden op en af in het stoffig dorp met gammele huisjes, bijna allemaal winkeltjes.  Toch is iedereen vriendelijk en wuift ons na. 

We lopen voorbij een schooltje waar kinderen onder de schaduw van een grote boom spelen.  In een gebouw van het ministerie van transport houden geiten de wacht voor en in het gebouw.  We lopen langs de Oubangui om er de platte schuiten en vrachtschepen uit Bangui te bekijken.  Op de dijk is er een marktje.  In een bar drinken we een koude Castel terwijl een houtbewerker een dansje voor toont tijdens zijn middagpauze. De camion-brousse naar Enyellé gaat enkel op vrijdag vernemen we. 

Overnachten

We verblijven nog een nacht op de missie van Bétou.

        

 

30/11/2017

De bewoners van een hut op één meter van ons praten ’s avonds lang en daarna gaat hun baby huilen.  In onze kamer is het een sauna maar daarna had het wat geregend waardoor het wat afkoelde. Om één uur in de morgen klopt een bewaker op ons openstaand raam en maant ons aan het dicht te doen omdat er dieven zouden kunnen binnen komen.  We slapen wat langer en genieten daarna van een ontbijt onder het prieeltje bij de Oubangui rivier. 

Op het terras van de missie genieten we van het prachtig zicht op de brede Oubangui.  Een overvolle boot uit Bangui (Centraal Afrikaanse Republiek) met vracht en mensen op het dek glijdt stil voorbij.  Een kano met een visser zwaait naar ons.

We kopen ons ticket om morgen terug naar Enyellé te gaan met de camion-brousse, 5.000 XAF/pp. 

’s Avonds eten we lekkere gegrilde riviervis met bakbananen, spinazie en uitjes  met een koud biertje: heel lekker en veel.  De rekening valt heel goed mee. 

Overnachten

In de missie in Bétou.

 

 

01/12/2017

We waren om 05.30 uur opgestaan en om zes uur waren we reeds bij het “busstation” zoals ons gevraagd maar de camion-brousse van Ocean du Nord vertrok slechts tegen acht uur nadat er ontelbaar veel pakken en zakken geladen waren. Maar slechts vijfhonderd meter verder achter het houtverwerkingsbedrijf moest de bus stoppen voor een controle van de gendarmerie wat een half uur duurde.  Dan nog eens vijf km verder controle van de douane, geen grens.  Een dame kon geen identificatie voorleggen en moest 4.000 betalen maar zij kon dat niet betalen.  Een andere dame legde een geboorteakte voor en nog een andere deelname aan een examen.  Dat alles heeft lang geduurd waardoor we pas echt konden vertrekken om negen uur.  Het was een mooie rit door een tropisch oerwoud.  Een tros bananen onderweg gekocht kost slechts 200 XAF.  Er werd plots gestopt om een miereneter die op de weg zat op te rapen; iemand zou die later opeten.  Het diertje krulde zijn harde schubben om zich te beschermen.  Verder zat de gele camion die we drie dagen geleden hielpen nog steeds vast in de modder.  Tegen 15 uur kwamen we aan in Enyellé maar gingen eerst in de winkel van Emanuel, een Rwandees, een frisse Castel drinken.  Daarna naar de missiepost gelopen en ’s avonds gegeten met de zwarte pater Jude.  Buiten gutst een tropische regenbui. 

Overnachten

In de missiepost van Enyellé.  5.000 XAF voor de kamer en 2.000 XAF/pp voor het avondeten.

 

 

02/12/2017

Om 05.30 uur opgestaan en vlug een koffie gedronken in de missiepost en naar de bus gegaan.  De paters waren een mis aan het opdragen.  Er stond een echte bus gereed om naar Brazzaville te vertrekken maar het duurde heel lang om die vol te stouwen en daarna was het onze beurt.  We betaalden 5.000 XAF/pp voor de camion-brousse van Ocean du Nord naar Boyelle.  Ik drong aan om een ticket te krijgen en kreeg er toch een.  Het vertrek was pas om negen uur: waarom moeten we dan bij het vertrek zijn om zes uur ?

Onderweg ontstond een discussie die hoog opliep en een crimineel begon te vechten met de busbegeleider.  Naast mij zat een gendarme die niets deed en op mijn aandringen omdat ik bang was van wapengeweld kon hij de ruziemaker bedaren.  In het volgend dorp moest hij in de gevangenis.

Het  was een mooie rit door tropisch oerwoud naar Boyelle aan de oever van de Oubangui.  Alle goederen moesten van de bus op een rivierboot onder zeil overgeladen worden.   Tijd voor een fris biertje in een cafeetje op de oever. 

Doordat de weg van Boyelle naar Doungou onberijdbaar is heeft men een bootdienst ingericht.  Het is een supermooie boottocht door tropisch woud, links de oevers van de DRC (Kinshasa) en rechts de oevers van RC (Brazzaville) doorspekt met kleine dorpjes en eilandjes in de rivier.  Onze medepassagiers discussiëren over tal van onderwerpen maar zijn ook geïnteresseerd in de blanken en Europa.  Soms kruist ons een overvolle boot uit Brazzaville op weg naar Bangui en deze passagiers wuiven naar ons. Deze prachtige tocht door groen oerwoud die aan de oevers in het water weerspiegelt duurt drie uren. 

Aangekomen in Doungou moeten we onze reispas tonen en de man van immigratie vraagt om onze reservatie in Impfondo.  We zeggen hem dat we naar de missiepost Sint Paul in Impfondo gaan en dat dit gereserveerd is bij abbé Paul.  Maar de man blijft volharden dat we een geschreven uitnodiging moeten tonen.  Ik maak hem duidelijk dat het visum getekend door de consul van Congo in Brussel een rechtsgeldige uitnodiging is.  Een medepassagier komt mij daarbij verdedigen en we mogen doorlopen maar die immigratiebediende zou later nog zijn overste in Impfondo opbellen die op zijn beurt onze uitnodiging natrok bij abbé Paul.  Ofwel kent de man zijn taak niet ofwel was hij op zoek naar een extraatje wat hem niet lukte. 

De camion-brousse van Doungou naar Impfondo reed langs een lange rechte smalle weg die behoorlijk was dichtgegroeid waardoor hij rakelings langs de takken scheerde.  Er lagen veel putten in de weg.  We kwamen tegen 18 uur aan in Impfondo en namen direct een brommer-taxi naar de missiepost.

Overnachten

Evêché (bisdom) van Impfondo, tel. (242) 05 526 09 21 of 06 635 26 60 mgrjeangardin@yahoo.fr is de Franse bisschop hier.  Ieder taxichauffeur kent de weg naar het Evêché.  Wij hebben 10.000 XAF voor onze kamer betaald en 2 X 2.500 voor ons avondmaal. 

 

 

03/12/2017

Na de mis die twee uren duurt brengt pater Paul ons met zijn jeep naar het “busstation” waar we lang moesten wachten om de bus naar Epena te kunnen nemen.  De tocht duurt twee en een half uur met een klein busje, 2.500 XAF.  De weg was aanvankelijk heel slecht en verderop smal en begroeid met opzwepende takken opzij.  Onderweg rijden we voorbij enkele zeldzame kleine dorpjes. 

In Epena komt een man met ons praten want we willen morgen met een kano naar Mboua.  De roeiers vragen elk 25.000 XAF voor de tweedaagse reistocht.  De roeiers gaan niet akkoord met mijn bod van 30.000 samen want ze beweren dat ze ook nog eens een boot moeten huren.  Een motorboot gaat niet iedere dag en kost 15.000 XAF per dag.

’s Avonds is er een dodenherdenking in Epena met tamtamgeroffel en dansen.  En we mogen erbij zijn en zelfs foto’s nemen en mogen op de eerste rij staan.  Mannen in grasrokjes lopen rond het dorp met speren in de hand. 

Overnachting

Op de missiepost van Epena is pater Valentin er niet, tel. 05 074 54 27 of 06 998 25 66 en vinden er na wat zoekwerk zijn leerling Daniël die zei geen telefoontje van pater Paul uit Impfondo gekregen te hebben.  Het verblijf is er zeer basic: geen toilet of douche ,geen handdoek,  een heel vuil toilet op de gang, twee emmers water op onze kamer, geen licht ’s avonds, geen stromend water.  Ons eten in een stalletje gekocht en opgegeten in de missiepost in het donker, geen ontbijt beschikbaar.  Niets betaald.

Daniël belde Mw. Armel (tel. 06 870 37 70) die in Epena voor vervoer over water zorgt.  Morgen is er geen motorboot (15.000/pp) en twee roeiers  vragen 45.000 totaal voor twee dagen met de kano. De chef van het dorp komt ons dit ’s avonds nog eens bevestigen.  Het is onduidelijk en mede door het barslecht verblijf een dieptepunt. 

 

 

04/12/2017

Zonder ontbijt bij Daniël naar de markt gelopen en onderweg gaf de jeep van de missie ons een lift naar de brug bij Matoke.  We kopen wat proviand en drinken voor de twee dagen onderweg.  De roeiers zetten twee stoeltjes in de kano en brengen bagage en materiaal in de kano.  Een roeier staat recht vooraan en één achteraan. Eindelijk vertrekken we bij de brug in Matoke om 08.30 uur.  We varen door een moerasgebied, deels overstroomde rivier.  In de verte zien we bos en oerwoud dat overstroomd in het water staat en waarvan de bomen weerkaatsen in het water.  Het is een heel mooie kanotocht, puur natuur en veel genieten van dit rustig  uniek landschap.  Hoe onze roeiers door die wirwar van waterwegen en vaargeultjes hun weg vinden is mij een raadsel.  We zien weinig vogels en al helemaal geen wild.  We bemerken nergens een dorpje in dit stil gebied, soms eens een visser.  Hier is alles groen en overheerst nog de natuur.  Deze kanotocht is puur genieten en een grote aanrader.  Tegen de middag stoppen we bij een visser in het woud; hij woont bijna verzopen en zijn fuiken hangen in de bomen.  We kunnen er wel lekker gerookte vis kopen en ter plaatse opeten.  Soms glijdt een tegenligger in een kano ons voorbij en ze zwaaien verrast naar de blanken.  De zonsondergang heeft iets mysterieus in dit stil oerwoud, een overvloed van rozerood licht door de bomen.  Het is bijna donker als we ergens halfweg in het klein dorpje Mabongo , 250 inwoners,  aanmeren.  Hier heeft nog nooit een blanke overnacht.  Heel het dorp is nieuwsgierig naar ons en zit ’s avonds rond ons voor onze hut. We konden een doos wijn kopen die we deelden met onze roeiers.  De chef kreeg een Pernod aangeboden.  Zelfs midden het oerwoud kan men een fles Pernod kopen aan 3.000 XAF.

Overnachten

We aten onze eigen proviand op en kregen de beste kamer in het beste huis van het dorp. Het licht brandde de ganse nacht wat moeilijk slapen was.  We konden onze gsm en camera opladen via een generator op zonne-energie.  De douche was een hok die naam niet waard.  Bij de bewoners in het dorp Mabongo. We gaven 5.000 voor onze kamer maar ze vroegen tweeduizend meer.  We gaven 10.000 maar ze hadden geen 3.000 wisselgeld terug.  De jongen vroeg duizend om onze apparaten op te laden.  

 

 

05/12/2017

We vertrokken reeds om zeven uur en verlaten het verzopen dorp tussen de palmbomen waartussen schamele hutjes zich verstoppen.  Heel mooi maar beslist niet voor zijn bewoners.  We varen door een schitterend oerwoud op een kronkelende rivier. Door hevige tropische regenvlagen staat alles onder water maar dat zal al vlug wegtrekken in het droge seizoen.  Regelmatig zien we een paar vissershutjes verscholen tussen de bomen en soms steekt enkel nog de nok boven water.  De omgeving in dit mangrovegebied is schilderachtig, een heel mooi traject door het oerwoud.  Een kanovaarder biedt ons een in lianen gebonden kleine krokodil aan.  Soms kruist ons een hele familie in een kano voorbij.  In een poel staan waterplanten te bloeien.  Het is een kanotocht om nooit te vergeten.  

Tegen 15 uur komen we aan in Mboua, een dorpje aan het eind van de watermassa.  In de katholieke missiepost van St Michel worden we verwelkomd door lekenbroeder Clement die ons trots zijn 64 bijenkorven toont.  Hij wil er duizend installeren bij de lokale families.  Hij toont ons ook een project: vlechten van typische Congolese lage keukenstoeltjes.  En hij schenkt er ons twee die we nog lang door heel Congo zullen meenemen.  Een medewerker gaat met ons mee naar de gendarmerie waar we ons registreren wat vlug is gebeurd.  Vervolgens drinken we een biertje met Clement.  Bij het avondeten met typisch sakasaka, rijst en antilope, vertelt Clement ons dat hij naar België wil komen en dat hij informatie zoekt voor zijn apicultuur.

 

Overnachten

In de missiepost in Mboua bij leek Clément Mittérand, tel. 06 876 57 65 We kregen een kamer met badkamer (emmer en teil), muskietennet en er is elektriciteit.  Goede matras en prima bed.  We betaalden 10.000 voor onze kamer en 2 X 2.500 voor avondmaal en ontbijt.   Clément is heel behulpzaam en bestelt voor ons een plaats in de pickup naar Pokola voor morgen. 

 

 

 16/12/2017

We bekijken het eenvoudig houten kerkje, het zandig dorpsplein en de bijenkorven van Clement.  Een jongen loopt ons fier voorbij met zijn eigen geknutselde truck.  In een hoek ligt een stapel planken om er bijenkorven van te maken. 

Het ontbijt in de missie bestaat uit smoutebollen, koffie uit een zakje, melk en boter uit Indonesië.

Daarna stappen we naar de startplaats van de Toyota pick-up die ons naar Pokola zou brengen.  Vooraan naast de chauffeur kost het 6.000 en achterop rechtstaand op de goederen in de pick-up kost het 5.000 maar dan ben je kapot bij aankomst.  Er is maar één plaats vooraan maar een gendarme staat zijn plaats af en we kunnen dus beide vooraan zitten maar wel geprangd op één zitplaats.  Het voertuig stopte in ieder dorp en bijna bij iedere dikke boom om te laden/lossen of om passagiers af- of op te laden.

Soms stopte men om viande de brousse te kopen: krokodil of zwart verschroeide aapjes.  Onderweg rijden we voorbij armzalige dorpjes waar bantoes en pygmeeën samen wonen, de bantoes in lemen hutten en de pygmeeën in hutjes bedekt met bladeren.  In een dorpje zitten mannen het populair Afrikaans damspel te spelen.  Een man biedt ons een klein aapje te koop aan terwijl er een karrevracht bakbananen geladen wordt.  Pygmeekinderen poseren graag voor een foto en als ze zichzelf zien op de camera kan hun pret niet op; zij hebben nog niet vaak blanken gezien.  Kippen samengebonden aan hun poten worden aan de zijleuning van de jeep gebonden en mogen ook meereizen, ondersteboven.  Voor ons in de pick-up zit een klever vastgeplakt op het dashboard “Wat God heeft geschapen kan de mens niet vernietigen” en ernaast de foto van dictator Khadafi.   In ieder dorp dat we voorbij rijden zwaaien families baka ons na.  Ergens onderweg moeten we stoppen voor een vastgereden camion. 

Op een bepaald moment rijden we door het nationaal park Nouabalé Ndoki, geen dorpen, enkel oerwoud.  Plots zat een eind voor ons een gorilla midden op de smalle weg.  Ik deed teken naar de chauffeur of hij langzaam wou naderen maar de mensen die achterop de truck zaten riepen hard om het dier te verjagen.  Ik zat al gereed om er een foto van te maken maar de gorilla verdween in het bos.  Iets verderop in het nationaal park wordt een geschoten gazelle en een krokodil te koop aangeboden of wie dacht dat een nationaal park een beschermd gebied was ? 

Bij het verlaten van het nationaal park staan drie stoere nieuwe jeeps op de weg en wij stoppen.  Er staat een groep mensen van het Ministerie van Openbare Werken die mij vertellen da ze de weg van Pokola naar Enyellé gaan asfalteren.  Ik wordt nog een interview afgenomen met een camera op mij gericht en een paar dagen nadien kom ik op TV Congo.  Bij het wegrijden zegt onze chauffeur tegen mij “ce sont des voleurs”.  

Omstreeks 16.15 uur kwamen we aan in Pokola na een rit van zes uren op een min of meer goede piste.  Bij het binnenkomen van Pokola moesten we allen onze documenten laten zien bij de corrupte politie en slechts drie km verderop nog eens bij de gendarmerie.           

Daarna met een gedeelde taxi, 4 personen achterin en wij twee op één zetel voorin 39 km verder en 45 minuten later komen wij aan bij de ferry over de Likouala rivier  kost 2.000 .

Vlug overgestapt op een grote kano/veerboot naar de overkant in Ouesso. De overtocht op de prachtige Likouala bij zonsondergang duurt 5-10 minuten en kost 1.000 XFA.  Hier nogmaals registratie aan de kade. 

Vlug een taxi naar de Evêché genomen.  Pater Frank heeft reeds onze bus tickets voor morgen naar Brazzaville besteld en gekocht. 

In het restaurant nabij de missie leer ik dat een gestoofde peper geen tomaat is.  Vlug weggespoeld met een fris biertje. 

 

Overnachten

In de évêché (bisdom) van Ouesso bij pater Frank, geen eten: eenvoudige kamer met badkamer en douche aan 5.000 CFA. Bij pater Frank kunnen we $ omwisselen in CFA.  We betalen de door hem bestelde bus tickets voor Brazzaville zodat we geen tijd verliezen.  Pater Frank is erg behulpzaam. 

 

 

07/12/2017

Reeds om 05.30 uur brengt pater Frank ons naar de bushalte van Ocean du Nord en de bus vertrekt om 06.40 uur in Ouesso.

Bij het stadje Makoua rijden wij over de evenaar en stoppen bij het depot van Ocean du Nord.

De bus kon vlot doorrijden tot op 150 km voor Brazzaville en van km. 150 tot 7O was de weg erbarmelijk slecht omdat er soms enorme plassen op de weg lagen want het had deze namiddag behoorlijk geregend.  De diepe putten stonden vol modder en een personenwagen die veel te zwaar geladen was verloor zijn bumper in de modder.  Onder een overladen truck bengelde een geitje vastgebonden onder de uitlaat in de regen en onder de modder, arm diertje.  Groepen mannen zaten hoog boven op de vracht en moesten soms bukken voor overhangende elektriciteitsdraden. 

Onderweg van Ouesso naar Brazzaville werden we wel 15-20 keren gecontroleerd door gendarmes, politie, douane en bij ingang/uitgang van een nationaal park zoals Odzala-Kokoua.  Een corrupte politieman vroeg om “l’eau” waarmee hij bedoelde geld maar ik gaf niets want ons visum is in orde en wij moeten niets betalen.  Sommige Congolezen moeten wel betalen.

Bij km. 57 aan een rondpunt loopt een weg naar Dolisie en aan km. 45 nogmaals een weg naar dezelfde stad.  Het was reeds pikdonker als we hier voorbij rijden.  Dus hier wachten op een bus naar Pointe Noire heeft geen zin, beter overnachten in Brazzaville en morgen komen we hier terug voorbij. 

 

Overnachten

Om 20.40 uur komen we aan in Brazzaville en we nemen een taxi naar de parochie Sint Rita in het quartier Moukondo, tel. 06 625 13 54.  Pater Sylvain waarmee pater Frank had gebeld in Ouesso was er niet en daarmee hadden we een communicatieprobleem en konden we aanvankelijk niet logeren in de missie.  Pater Brice zei ons dat pater Frank hem niet had gebeld en hij wist van niets.  Twee paters kunnen de sleutel van onze kamer niet vinden in het pikdonker in de missie.  Pater Stan, tel. 06 676 52 65 is hulpvaardig. Plots vinden ze de sleutel wel.  We krijgen een mooie kamer met gave vloerbetegeling en met badkamer maar de douche werkt niet, dus komt er een emmer water bij.  Iemand loopt mee naar een restaurant en we kunnen er lekkere vis eten met een frisse Castel aan 600, alles samen 4.800 XAF.  Door het chaotisch verloop en de slechte communicatie moeten we de overnachting niet betalen. 

 

 

08/12/2017

Vandaag een grote luxe, we kunnen uitslapen tot 08.30 uur en daarna rijden we met een taxi naar het busstation van Brazzaville.

We betalen 13.000 XAF voor de bus van Brazzaville naar Pointe Noire en vertrekken om 10.30 uur.  Buiten de agglomeratie krijgen we grote controle van gendarmerie, douane en immigratie.  Twee medepassagiers uit RDC met kind op de arm kunnen niet de goede documenten tonen wat zorgt voor een oponthoud van een anderhalf uur. 

Daarna rijden wij door een onbewoond boomloos groen gebied met struiken en savanne.  In de regio Pool moeten we voorbij heel veel controles.  OP een post moesten we echt ieder 2.000 XAf betalen, niet aan te ontkomen.  Maar bij de volgende controle heb ik geweigerd nog te betalen met de smoes dat ik een hoog mandaat uitoefen in Brussel.  Daarna volgen nog minstens 15 controleposten met gewapende soldaten die leven van wat chauffeurs hen geven.  Ik zag dat onze chauffeur telkens 500 XAF gaf.  Al die controleposten veroorzaken veel tijdverlies.  In de provincie Pool tussen Brazzaville en Pointe Noire zouden nog rebellen zitten uit de oorlog tien jaar geleden.  En daarom moet de Pool “verdedigd en gecontroleerd” worden.  Eenmaal buien de Pool hebben we bijna geen controles meer.  Na Dolisie wordt het wat bergachtig maar we zien er niet veel van want het is al donker geworden na al dat tijdverlies. 

Eindelijk tegen 22.30 uur komen wij aan in Pointe Noire, de tweede stad van Congo-Brazzaville.  Een kennis die ons via via had uitgenodigd deelt ons telefonisch mee dat we een hotel moeten zoeken niettegenstaande we ons twee dagen geleden hadden aangemeld. 

We eten iets in een restaurant en de eigenaar is zo goed ons naar een hotel te brengen.

 

Overnachten

We worden afgezet in Hotel Lauria Atlantic, 73 Avenue Schoelcher, Pointe Noire, tel. (242)22 294 70 28  of 05 531 16 84   Mail: hlauriayahoo.fr

We betalen 35.000 voor een kamer met 1 ontbijt: proper, badkamer, zit wc, zacht bed, kortom een aanrader.  We kunnen er ook dollars omwisselen.

 

 

09/12/2017

 

Een echt ontbijt deze morgen, koffie, frans brood en omelet.  Er is ook wifi in het hotel.  Dus eens alle mails gelezen en beantwoord op onze kamer. 

Degene die ons uitgenodigd heeft is onverwachts terug naar België gevlogen en is onbereikbaar.  Kortom een hele historie die nergens toe leidt. 

 

Overnachten

Ten einde raad raadpleeg ik een lijst van missies die ik bij mij heb en we nemen een taxi naar de parochie van Saint André Kagwa in de wijk Mbota, Pointe Noire.  Te. 94 54 02 Toen wij er aankwamen zat pater François, een Bretoen, met zijn confraters aan tafel en we mochten meteen ook mee aanzitten. 

 

 

10/12/2017

 

Na het ontbijt gaan we naar de mis die mooi gezongen wordt door het koor.  Het giet water de ganse dag lang.  In de late namiddag houdt het op en gaan we een biertje drinken op een terras in de omgeving.

 

Overnachten

 

Op de parochie van Saint André Kangwa bij pater François.

 

 

11/12/2017

 

Na een goede nachtrust en een ontbijt nemen we een taxi naar de kathedraal die we niets bijzonders vinden.  Iets verderop het treinstation in Normandische stijl bezocht en de treinen gezien die naar Dolisie rijden; de rit kost 4.500 XAF zei ons een spoorwegarbeider. 

Ons plan is om van uit Pointe Noire via Cabinda Moanda in de Democratische Republiek Congo te bereiken om dan verder te trekken naar Boma, Matadi en vervolgens Kinshasa van waaruit we terug zouden vliegen naar België. Dus bezoeken wij het consulaat van Angola in Pointe Noire, Avenue Stephane Tchitecheli, tel. (242) 222 941 912  De verplaatsing van Pointe Noire naar Moanda duurt slechts een paar uren want Cabinda is klein.  We vragen of we een laissez-passer kunnen krijgen voor de twee uren dat we Cabinda doorkruisen maar dat is niet mogelijk.  We kunnen enkel een transit visum bekomen dat maximum vijf dagen geldig is en moeten vooraf 2.000 XAF op een bankrekening storten als administratiekosten.  We kunnen morgen reeds ons visum aanvragen maar hoe lang we moeten wachten weten ze niet.   Het visum kost 65.000 XAF of ongeveer 100 euro om in twee uren door Cabinda (Angola) te rijden.  Het bekomen van ons transitvisum lijkt eenvoudig: afleveren van kopie reispas, visa RDC, geel inentingsboekje en betaalbewijs van 2.000 XAF administratiekosten.  We vinden het een hoog bedrag en hoelang moeten we er op wachten ?  We besluiten om dan maar omheen de enclave van Cabinda te gaan en de grens nabij Dolisie over te steken.  Angola doet steeds heel erg moeilijk om een toeristisch visum te verstrekken, zeker in Brussel. Het land lijkt wel toeristen te weren want het is rijk dankzij de aardolie in de provincie Cabinda, het voormalig Congo Portugues dat ze bij de onafhankelijkheid hebben ingelijfd omwille van zijn olie. 

Op het gemeentehuis vertelde men ons dat er na Dolisie een immigratiekantoor was aan de grens RC en RDC.

Daarna hebben we een wandeling gemaakt op het strand van de Côte Sauvage en er lekkere vis met sakasaka, een soort spinazie, gegeten met een biertje.  Enkele jongens brachten ons schelpjes en vroegen om “ l’eau”, drinkgeld.  Daarna een duik in zee en foto’s genomen.  Op het strand zijn verscheidene eetstandjes/bars.  Een orkest speelde muziek voor de tafel naast ons en in een moment van onoplettendheid is V. haar tas gestolen.  Niemand had iets gezien, ook niet de mensen aan de tafel naast ons.  Het gaat hem hier om een combine en als toerist sta je alleen.  We hebben in een paniekreactie overal gezocht en nagevraagd maar tevergeefs.  Naar het politiebureel geweest en aangifte gedaan.  Daarna terug gewandeld naar de plaats van de diefstal en een moslim wou ons “helpen” en met ons meegaan ergens naar een donker gat waar de dieven zich zouden bevinden.  Maar we vertrouwden die moslim-crimineel niet.  In een cybercafé mochten we gratis het thuisfront mailen om hen te vragen bankkaarten te blokkeren en in het cybercafé zeiden ze ons niet terug naar dit “dievenstrand” te gaan.  Het is hier niet de Côte Sauvage maar Plage des Voleurs !!!

 

Overnachten

 

Op de missiepost van Saint André de Kagwa in Pointe Noire. 

 

 

12/12/2017

 

Na ons ontbijt hebben we een taxi genomen naar het politiebureau, 1.500 XAF.  Bij de inspecteur hebben we opgegeven wat er gestolen is, hij schreef een attest/P.V. en we moesten 15.000 XAF betalen en op aandringen kregen wij een ontvangstbewijs van de opsteller, Evariste  Ngatse. 

Vervolgens hebben wij kopij genomen van het online reispas dat gestolen was en hebben dan het Belgisch consulaat gezocht en er lang naar gezocht want het klopte niet meer met wat vermeld stond in onze reisgids Petit Futé.  Zelfs naar de luchthaven geweest en Immigratie raadde ons aan naar het Frans consulaat te gaan.  Erheen zag ik onderweg plots een bord van het Italiaans consulaat, ik erheen en een vriendelijke dame zocht het juiste adres op en voerde er ons vervolgens heen.  Zij bedong een eerlijke afrekening met de taxichauffeur die ons probeerde af te zetten.

Belgisch consulaat in Pointe Noire, Boulevard Gen. De Gaulle in Elais Business Center, tweede verdiep, tel. (242) 05 533 13 12  consul.pnr@gmail.com  www.hotelelais.com   De vriendelijke heer Lazare Mayanda is onze consul.  Het gebouw is eigendom van een Belgisch bedrijf.  De consul maakte ons dossier op en voerde ons naar het politiekantoor rechtover het treinstation.  De man aan de receptie blafte zelfs onze consul af maar de leidinggevende heer Omvouzet, een luitenant-kolonel was dan weer vriendelijk.  Daarna voerde de consul ons naar de missiepost.  

 

Overnachten

 

Op de missiepost Saint André Kangwa bij pater François. 

 

 

13/12/2017

 

Deze morgen hadden we een afspraak met de consul om 11 uur maar hij kwam pas opdagen tegen de middag.  Hij was reeds het attest van verlies gaan halen op het politiekantoor.  Die corrupte politiemensen hadden hem daarvoor 150.000 XAF gevraagd maar hij kon toch vrijstelling bekomen.  Hij raadde ons aan niet door RDC te reizen met dit document op basis van mijn paspoort en visa.  Mijn partner die al haar documenten gestolen was kon reizen op basis van mijn reispas en visa, raar maar waar.  De situatie is moeilijk in RDC zei de consul, we konden beter vliegen naar Brazzaville, duur.  Hij zou later nog alles doorsturen naar de ambassade in Kinshasa waar we een toelating moesten ophalen om terug naar België te kunnen vliegen. 

In de Avenue de Gaulle liepen we het reiskantoor van www.milestravelworld.com binnen en vroegen hoeveel de vlucht van Pointe Noire naar Brazzaville zou kosten: 38.000 XAF zei de man, ongeveer 60 € enkele vlucht. 

Daarna zijn we een cybercafé binnengelopen om de familie verder in te lichten en zijn we gaan eten bij een Libanees, lekker.

Daarna wilden we nog eens terug naar de “Plage des Voleurs”.  We ontmoetten twee mannen die ons vertelden dat de gestolen papieren terug gevonden waren en ze liepen mee naar een kazerne waar een luie politieman ons 10.000 XAF vroeg om onze eigen documenten terug te geven.  Ik gaf hem met tegenzin 5.000 en we namen vlug een taxi naar het consulaat.  We hadden enkel de reispas, de gele kaart en medicamenten terug, al de rest was gestolen.  Gelukkig had de consul de diefstal nog niet doorgegeven aan de ambassade in Kinshasa anders was de situatie wel heel ingewikkeld.  We konden dus gelukkig gewoon doorreizen. 

Na al dat gedoe hebben we een biertje gedronken en  gerust en gezwommen in de tuin van hotel Elais bij het consulaat.

 

Overnachting

Onze vijfde nacht op de missie in Pointe Noire.  We vroegen onze rekening en we mochten geven wat we wilden.  We vonden 50.000 XAF voor de overnachtingen en het eten een eerlijk bedrag en kregen een ontvangstbewijs. Pater Pacome Bounsana volgt de oude Bretoense pater François goed op: zijn tel. 06 922 30 14 of 05 076 39 55 email: pacomebounsana@gmail.com 

 

 

14/12/2017

 

Met een taxi rijden wij naar het treinstation waar er iedere dag om acht uur een trein vertrekt naar Dolisie had ons iemand in het station verteld.  Maar dat klopt niet en we rijden verder naar een plaats waar een klein busje vertrok naar Dolisie, 5.000 XAF.  We vertrekken om negen uur en zullen om elf uur daar aankomen.  De hoofdweg RN 1 loopt door het Nationaal Park Dimonika door een bochtig en bergachtig en bebost gebied.  We  zien veel wrakken langs de weg liggen.  Drie paspoortcontroles onderweg verlopen vlot.

Groot was onze verbazing toen men ergens  in het nationaal park Dimonika  een geschoten gazelle aanbood als “viande de brousse” voor 25.000 XAF.  Wie dacht dat dieren in een nationaal beschermd park zorgeloos rondlopen heeft het verkeerd voor.

 

Overnachten

Sala Ngolo bij de luchthaven, tel. ‘242) 05 557 79 07 of 05 539 31 42 volgens de Petit Futé. Pater Rufin ontvangt ons en geeft uitleg over zijn scholencomplex annex hotel.  Zijn tel. Nr. 05 715 07 48 

 

 

 15/12/2017

 

Om 05.30 werden we gewekt door een hotelmedewerker en om zes uur reden we reeds met een gereserveerde taxi naar de bushalte van Kayi maar we stelden vast dat dit een fout was en we naar Kayes moesten.  De taxi voerde ons verder naar de Marché Mboutou van waar een camion-brousse zou vertrekken maar daar aangekomen was die reeds 15 km ver gereden en konden we niet meer meerijden of ingehaald worden. 

We kregen foute informatie van pater Rufin uit Brazzaville die niets afweet van vervoer in Dolisie.  Er bestaat een stadje Kayes op weg naar Brazzaville en een grensplaats Londéla-Kayes voorbij Kimongo aan de grens met RDC waar wij heen moeten.

We hebben heel lang gewacht in een winkel waar ze melkpoeder verkochten, dan in een café gezeten en later in een restaurantje. De blauwe Toyota pick-up wou deze morgen wel vertrekken als we bereid waren de lege plaatsen extra te betalen maar daar gaan we niet op in.  Uiteindelijk werden we tegen 15 uur na meer dan acht uren wachten  geroepen om te vertrekken.  Plots waren er geen zeven klanten meer nodig en we vertrokken met drie. 

Links van de weg liggen er kale bergen, weinig bewoning en verderop rechts bergkammen en oerwoud.  We blijven de grens volgen langs de bergkammen met Cabinda, de Angolese enclave.  Ergens na twee uren op een piste loopt er rechts een asfaltweg naar het nabije Cabinda.

In ieder dorp dat we passeren krijgen we controle. In Kimongo vraagt een man van Immigratie mij 5.000 XAF wat ik weigerde want ik zou mijn goede vriend de consul opbellen.  Verderop terug controle van een dronken politieman die ook geld vroeg want er was feest in het dorp en blijkbaar was iedereen dronken.  Zijn chef drong aan en stelde veel overbodige vragen om toch maar iets te vinden waarop ik hem verzekerde dat ik direct de  consul zou bellen en plots was het ok. 

Wij hadden een goede chauffeur die de weg goed kent en vlug reed in het donker, soms door een riviertje en over kapotte brug.  Eindelijk tegen 21 uur kwamen we aan in Kayes en Constant van Immigratie wou onze papieren in het pikdonker nazien maar ik vroeg hem of dat morgen kon en het was goed.  De chef van de gendarmerie is meertalig en heeft in Europa gewoond.  Ergens kunnen we nog iets drinken.  RDC ligt op een boogscheut hier vandaan.

De man van Immigratie en de gendarme gaan morgen twee moto’s voor ons regelen die ons naar de grens van RDC gaan voeren voor ieder 5.000 XAF.  De stempel UIT krijgen we vlot. 

 

Overnachten

De man van de immigratie toont ons een kamer in wat hij een hotel noemt; er staat niets aangeduid als hotel.  We betalen 2.500 XAF voor een kamertje met toch een goed bed en we krijgen een emmer water om ons te wassen.