Israël
Wandelen in Israel – 2015
Voorbereiding
Ik was van plan om een IML-wandeling te maken in Israël. Ik wou eveneens Jordanië en Libanon bereizen gezien ik toch in de regio was. Maar gezien de restricties bij grensovergangen in het Midden Oosten is een uitgekiende planning nodig.
Informatie
Israel
www.touristisrael.com/jerusalem
Reisverslag
18/03/2015
Ik zit in Amman. Ik kreeg veel bruikbare informatie van een Duitser in het Amman Pasha Hotel waar veel westerse toeristen gelogeerd waren en waar men kan eten en zelfs bier drinken. Er zat zelfs een landgenoot uit Deinze. Het lijkt mij wel leuk om hier te logeren: www.ammanpashahotel.com De eigenaar/reisagent in het Pasha hotel vertelde mij dat een taxi naar de grens 40 JOD kost en de rit 2.30 uur duurt. Maar ik kreeg betere info van Andrew van het Cliff hotel: vertrek aan noordstation “Beirut” met bus naar Irbid, dan deeltaxi naar de grens van Israel, Sheikh Houssein Bridge. Ik kreeg veel info over de grensovergang hoe/wat te doen. Terug via Jerusalem/King Houssein Bridge en Amman zuid. Naar Petra is het vier uur met de bus.
19/03/2015
Jordanië
Ik heb mijn ontbijt rechtover het hotel in een drukke straat. Ik neem een taxi naar het noordstation en kan van daar vlot een bus nemen naar Irbid, duurt een uur. Ik neem kort vervoer naar de grens en tweehonderd meter rechts loop ik naar het Jordaans controlepunt met zwaarbewapende militairen op een vrachtwagen. Ik moet verplicht een taxi nemen voor ongeveer één km. Eerste controle: bagage gaat door een scanner, moest mijn paspoort niet tonen. Ik moet 10 JOD exit taks betalen in Jordanië, dan pas krijg ik mijn stempel uit. De formaliteiten in Jordanië verliepen vlot en het is rustig aan deze grenspost Sheikh Houssein, geen toeristen gezien, enkele Palestijnen die in Israël gaan werken.
Israël
Tweede controle is registratie Israël en ik vroeg niet IN te stempelen in mijn paspoort en kreeg een stempel op een briefje apart (goed bewaren bij verlaten Israël). Aan de zijde van Israël moet ik een half uur wachten op een bus. Ik kon ILS uit een automaat halen bij de grens. Er is geen bus en ik neem een taxi naar Bet Shean, 6 km verder. Bij het busstation staan zwaarbewapende militairen jongens en meisjes waar ik geen foto kon van nemen. Daarna neem ik een bus naar En Harod kruispunt 8.90 ILS. Ik kreeg een lift tot de hoofdingang en dan nog één voor 1 km tot aan de receptie van de kiboetz waar ik gereserveerd heb. Ik ben er tegen 15 uur moe aangekomen. Ik ben hier gekomen om deel te nemen aan een internationale wandelhappening van IML en Kenji, die naast mij logeert gaat mij meenemen naar het startpunt en mij terugbrengen. Er is twee avonden buffet in de kantine en er is ook een kibutzwinkel. Ik krijg het gezellig huisje nr. 34 met keukentje en badkamer voor mij alleen.
20/03/2015
Ik was reeds om 5.45 uur wakker en om 6.30 uur was er een ontbijtbuffet in de eetzaal. De Duitse groep wandelaars had een bus ter beschikking en ik mocht meerijden naar de startplaats. Bij de registratie betaalde ik 50 ILS voor twee dagen wandelen www.isfa.co.il De bus voerde ons op de Gilboa berg zodat we daarboven op een plateau liepen. Gilboa is een natuurpark met heel veel bloemen tussen sparrenbossen, gele bloemen, papavers lelies en mooie vergezichten op het dal en de omliggende dorpen. Er liggen wandelpaden en ook MTB paden. Ik heb de ganse dag met de Duitse Sonja gewandeld en veel mooie foto’s genomen. Er zijn opmerkelijk weinig wandelaars, ik schat zo driehonderd Israëli’s, ongeveer 25 Duitsers, 1 Nederlander en ikzelf één Belg en zes Japanners. Ik heb het deelnemersnummer 548 maar zoveel zijn er niet. De meeste Israëli’s wandelen slechts één dag en kregen toch hun medaille en bovendien wandelen ze 6 of 13 km waarvoor ze geen medaille kunnen krijgen. We lopen niet op verharde wegen maar op zandpaden, gravel maar geen modder. De wandeling is heel goed bewegwijzerd in een prachtige groene omgeving met mooie vergezichten. Op de controlepost staan grote bakken met pompelmoezen in overvloed. Geen zitplaatsen op de controle. Na afloop krijgt elke deelnemer een T-shirt. Er is geen zaaltje en iedereen zit op het grasveld.
21/03/2015
Om 6.30 uur staat er uitgebreid ontbijt gereed in de zaal van de kibutz. De koffieautomaat staat niet aan want voor Joden is werken op zaterdag verboden, zelfs het aanzetten van de automaat is werken. Gelukkig zijn er Palestijnen in dienst en die werken wel vandaag. Om 7.30 uur vertrekken we met de bus naar de startplaats op de Gilboa berg : www.touristisrael.com/mount-gilboa Vandaag wandelen we direct naar beneden en daarna stijgen we tot op km 12. Helaas zien we slechts één zwarte iris waarvoor het park bekend is. Daarna lopen we boven op de berg en de laatste vijf km dalen we af. We werden met de bus afgezet op km 20 maar halfweg vervoegen ons de wandelaars van de 10 km en er is een rustpunt met alweer de vele grote bakken pompelmoezen. Vele liggen half opgegeten of vertrappeld op de grond, zonde. De kinderen zitten in de grote plukbakken. Het is smullen van deze lekkere zoete pompelmoezen. Een Hollander zeulde met een zak van wel tien kg want het was gratis. Op de afstand van 5 km vervoegden ons nu veel families en kinderen zodat wij trager opschoten. Tegen 13 uur kwamen we aan bij de aankomst. We kregen een medaille, attest, poncho, petje en een paar souvenirs. Het waait en begint te regenen. Er is een parking waar ze een hectare onrijpe tarwe hebben gemaaid voor dit doel. Sonja uit Berlijn nodigt mij uit om de clubbus terug naar de kibutz te nemen. Het was een heel mooie verzorgde en goed bewegwijzerde wandeling, een aanrader. ‘s Avonds vertrok bijna iedereen meteen en was ik de enige overblijvende die nog een nachtje in de kibutz bleef.
22/03/2015
Ik was om 7.30 uur opgestaan en er waren geen auto’s meer op de parking, alle wandelaars waren weg. Buiten scheen de zon. Bij de receptie van Ein Harod Ibud Kibutz betaalde ik mijn rekening : 1.200 ILS, ongeveer 350 € voor 3 maal slapen en twee diners aan 70 ILS. Netjes maar duur. Betaald met mijn mastercard. De manager Meir voerde mij met zijn clubcar naar de bushalte waar ik een half uur wachtte op mijn bus naar Avula, 15 km, 20 minuten, 8,6 ILS. Ik was net te laat voor mijn bus naar Jerusalem en moest nog een uur wachten bij het station waar veel militairen stonden te wachten, jongens en meisjes met zware geweren en bepakking. Meisjes moeten twee jaar in het leger en jongens drie jaar. Ik betaal 39,50 ILS voor de bus naar Jerusalem die er een uur en 45 minuten over doet op goede asfaltwegen. Aangekomen in Jerusalem in Central Bus Station loop ik in een half uur twee km naar de jeugdherberg Abraham Hostel www.abrahamhostels.com/jerusalem Bij aankomst moest ik nog een uur wachten want de JH gaat maar om 14 uur open. Ze waren niet vriendelijk bij de receptie en eindelijk mocht ik om 14 uur op mijn kamer. Daarna ben ik gratis met de tram naar de Jaffa Gate gegaan. Bij de Tower of David kreeg ik een stadsplan op de toeristische dienst. Druk en heel veel winkeltjes in David Street maar toch de moeite om het eens gezien te hebben. Daarna de Klaagmuur bezocht, gratis maar strenge controle aan de ingang en veel zwaarbewapende soldaten. Overal soldaten in Jerusalem. De Via Dolorosa is de moeite om te verkennen. De Christ Church bezocht. Ook in de Arabische wijk gelopen met veel verkopers, ook bij het verlaten van de stad bij de Damascus Gate. De stadsmuren zijn hoog en imposant en mooi verlicht ‘s avonds. In een winkel om de hoek kocht ik een zwaar Israëlisch biertje, Dancing Camel, ze hadden ook Leffe, Duvel en Kasteelbier in aanbod.
23/03/2015
Ruim ontbijt en kennis gemaakt met een Russische uit Sint Petersburg. Er was ook nog een Duits koppel aanwezig. Ik verneem dat het geen probleem is terug te keren naar Jordanië en ik trek dat nog eens na bij de receptie en bij de touroperator www.abrahamtours.il Na mijn ontbijt ga ik op weg. Bij de Damascus Gate staan een horde taxi-haaien die mij naar de King Houssein Bridge willen voeren als “special service” tot aan Immigration point voor 200 ILS. Op verschillende plaatsen stonden taxi’s maar alhoewel ik veel navroeg kon ik geen deeltaxi vinden waarover men mij sprak in de JH. Eindelijk kwam ik op een verscholen binnenkoer waar twee busjes stonden, Al Nijmah 47 ILS tot aan de King Houssein Bridge. De chauffeur zei mij dat ik zonder probleem de grens over kon. (Bij Allenby Bridge kan dat niet zei men mij). www.touristisrael.com/cross-border-from-israel-to-jordan-via-king-hussein-bridge-allenby-terminal Bij Allenby Bridge is er enkel goederenvervoer van Jordanië via Palestina naar Israël toegestaan en komen enkel Palestijnen in Israël werken, Israëli’s mogen hier niet naar Palestina. Voldoende informatie: ik neem de tram naar Central Station waar ik om 10.30 uur aankom maar een bus naar Eilat vertrekt pas om 14 uur en kost 82 ILS : www.egged.co.il . Een “aasgier” wil mij “helpen”. Transport in Afrika is veel beter. Bij informatie hangt een tabel maar in het Hebreews. Eindelijk vertrekt de bus en netjes op tijd. Het is een luxe bus met zachte vering, 415 km rijden. De bus verlaat Jerusalem in oostelijke richting , afslag Bet Ha bij de Dode Zee en volgt we dan de oevers door Palestijns gebied. De bus stopt op aanvraag en een ticket onderweg kopen kan, soms stapt er iemand op/af. Enkele backpackers stappen af bij de En Gedi JH om er trektochten te maken in het nationaal park. Er is geen controle bij de grens bij Palestina en geen Palestijnse militairen of agenten te zien; het ziet er naar uit dat we Israël niet hebben verlaten. Het landschap is heel droog en links ligt de Dode Zee die zijn naam niet gestolen heeft. Geen boot op het meer te zien, geen bewoning, geen Palestijnse krotten, hier en daar een modern Israëlisch resort. De ganse weg is een steenwoestijn, links het meer en rechts rotsen en heuvels. In En-Yahov, Palestina, is er een pauze van een half uur. Soms zie ik een fruitplantage maar in serres. Tien km voor Eilat zie ik pas enkele moderne dorpen. Voor mij op de bus zat een Poolse jongen die had geboekt via hotels.com bij Corinne in Eilat. www.corinne-hostel.eilat-hotels-il.com/nl Het bevindt zich dicht bij het busstation en we gingen er samen heen. In hetzelfde straatje bevinden zich nog meer motels waar men een kamer per uur kan huren. Bij de receptie kreeg ik een dun laken, geen handdoek, geen ontbijt. Iets verderop avondeten op het terras van Pentolino.
24/03/2015
Ik ontbijt nog in Eilat en dan neem ik een taxi naar de grens. Mijn chauffeur had een petje op van Stella-Artois en houdt van Belgisch bier. Er gaat geen bus naar de grens. Er is bijna niemand aan de grens, enkele Jordaanse truckers en een Amerikaan die niet eens $ of ILS op zak had, enkel een creditcard! Hoe kun je zo reizen ? Ik was de enige die de grens naar Jordanië overstak en het verliep vlot. Nog een security check en 106 ILS exit taks betaald aan een vriendelijk meisje van immigratie. Liet mijn stempel UIT in mijn vorig (niet meer geldig) paspoort plaatsen van Israël en IN aan de Jordaanse kant in mijn nieuw paspoort.
