LAOS 2001

 

 

 

VOORBEREIDING

 

Gidsen :

• Lonely Planet : De algemene landinformatie bevat reeds de helft van de gids. Ik heb dit vooraf wel gelezen.  Praktische info en accommodatie zou ik ter plaatse wel regelen.
• Laos van Dominicus : zeer duidelijk en overzichtelijk boek. Enkel toeristische info, geen praktische info omtrent accommodatie, restaurants, verplaatsing.

 

Kaarten :

• Laos travel map van ITMB Publishing is zeer goed.

 

Visum :

Het paspoort moet nog zes maanden geldig zijn bij het verlaten van Laos.  Ik heb mij gebaseerd op info in Reiskrant verschenen in maart 2001, blz. 18.  Daarin staat dat je in Chang Khong een visum kunt bekomen voor dertig dagen.  Gezien ik nog net voor mijn afreis het nummer kon doorlezen en de info recent was, ben ik van Bangkok doorgereisd naar Chiang Mai, Chang Rai en de grensstad Chang Khong.  Groot was mijn verbazing te vernemen dat ik daar geen visum kon krijgen.  Via het guesthouse Wiang Hua kon ik een visum bekomen, maar mijn paspoort is wel terug naar Bangkok geweest en ik moest twee dagen wachten en nietsdoen.  Ik kon twee dagen lang op een terrasje zitten en over de Mekong turen naar Laos.  Gelukkig zat er geen weekend tussen of ik kon nog eens twee dagen langer wachten.  Van uit China kun je via Boten Laos binnenkomen.  Met Thailand zijn er nog twee grensovergangen, nl. Nong Khan (Vientiane, Vriendschapsbrug) en Chong Mek bij Pakse.  Er is (nog) geen grensovergang met Cambodja en het is een lange omweg door Thailand als je vanuit Laos Cambodja wil bezoeken, wat ik heb ondervonden ( zie laatste blz. van dit verslag). Ik ken wel iemand die het gedaan heeft, mits wat drinkgeld te geven aan de douane.   Met Vietnam zijn er twee overgangen, nl Lao Bao en een noordelijke doorgang. Je kunt ook een visum bekomen op de ambassade van Laos, Brabançonnelaan 19-21 te 1000 Brussel, tel. 02/734.16.66

 

Taal :

Niettegenstaande Laos een gewezen Frans gebied is, kom je beter vooruit met Engels.  Zeker op de toeristische plaatsen.  Daarbuiten ontmoet je wel een enkeling die Engels spreekt.  Ouderen spreken dan weer meer Frans.  Laotiaans lijkt heel goed op thais. 

 

Internet :

www.mekongcenter.com is de website van Lao National Tourism Authority op Lane Xang Avenue in Vientiane.  Tel. 856-21-212248, P.O. Box 3556

hotellao@laonet.net : net van drie hotels in Vientiane, LBP en Pakse, tussen 8-15$ voor luxe.  Ook excursies en autohuur. 

lxtravel@laotel.com is de email van Lane Xang Travel, een leidend touroperator.

http://visit-laos.com is de site van Inter-Lao Tourism in Vientiane, tel. 856-214832

 

 

 

REISVERHAAL

 

21/03/2001 

In Brussel vertrokken met 45 minuten vertraging.  Dat heb je  als je een goedkope vlucht neemt met voorbeeld  Biman.  De vlucht naar Delhi duurde 7 ½ uur en was behoorlijk.  Daarna een doorvlucht gehad naar Dacca met één uur vertraging.  Daar aangekomen om 03.00 uur. 

 

 

22/03/2001

Ik had een tussenstop in Dacca en werd naar hotel Plaza Inn Int. gevoerd op 1 km van de luchthaven.  Ontbijt en lunch waren gratis maar niet veel bijzonders.  De normale geafficheerde prijs bedraagt 1.800 taka of 34$, veel te duur voor het geboden comfort (vb. ligbad zonder dop).  Alhoewel ik geen visum had voor Bangladesh, ben ik toch het hotel buiten gelopen. Veel is er niet te zien langs de vuile laan die naar de luchthaven leidt.  Onder bruggen wonen hele families onder een plasticfolie of  kartondozen.  Het beste wat je dan kunt doen is uitslapen en rusten na een lange vlucht.   

 

 

23/03/2001 

Aangekomen in BKK om 02.00 uur.  Op de luchthaven werd mij eerst een taxi aangeboden voor 650 baht, maar na wat zoekwerk er een gevonden voor 150 baht voor een rit naar Banglamphu.  Met moeite nog een kamertje gevonden in “My Friends Café” voor 150 baht.  Internetten kost 40 tot 60 baht per uur en er zijn veel mogelijkheden.  Op de lokale reiskantoren geïnformeerd naar een bustocht naar Chiang Mai: 15 baht voor een bus met A/C en 250 baht voor een vip-bus met slaapzetel : vertrek om 18.00 uur en aankomst om 06.00 uur. 

 

 

24/03/2001

Onze buschauffeur wou niet stoppen in het centrum van Chiangmai, maar andere buschauffeurs deden dat wel.  We moesten nog eens bijbetalen voor een transfert (dat spelletje ken ik wel en met nog enkelen protesteerden we, waarna wij uiteindelijk toch in het centrum belandden).  Ik nam met een Nederlandse man een ontbijt in J.J. Bakery, lekkere baguetten.  De man was van Surinaamse afkomst en nodigde mij uit zijn geboorteland te verkennen via zijn familie.  Ik heb een Thaise massage genomen om de vermoeidheid weg te nemen (100 baht).  Changmai’s markt bezocht, vooral veel textiel. Overnacht in Daret’s House, voor mij een bekend adres en een goed. 

 

 

25/03/2001

Na een lekker ontbijt bij Daret’s heb ik een tuktuk genomen naar Arcade busstation en voor 139 baht de bus genomen naar Changrai.  En van daaruit de bus naar Chiang Khong voor 54 baht.  Groot was mijn verbazing dat ik niet onmiddellijk een visum kon krijgen aan de grens, zoals vermeld in de Reiskrant nr. 121.  Via Wiang Guesthouse heb ik er een bekomen voor 1.800 baht en mits twee dagen wachten.  Het avondmaal heb ik genomen op het terras van Narukhong G.H., aan de boorden van de Mekong, met zicht op Laos.  Iedereen zit naar de luidruchtige T.V. te zien en let niet op het mooi avondzicht over de rivier.

 

 

26+27/03/2001

Wachten op mijn visum.  In Chang Khong kan men geen visum meer verkrijgen.  Ik had de keuze van visum : 1.200 baht voor 15 dagen en 1.800 baht voor een maand (type B.3) Twee weken vind ik nogal krap om Laos behoorlijk te bekijken.

Tip : visum kopen in Bangkok !!!

 

 

28/03/2001

Eindelijk mijn visum deze morgen.  Voor 20 baht met een klein ferrybootje naar de overkant van de Mekong gevaren.  De formaliteiten gaan vlot in Huay Xai.  Geld gewisseld : 1$ = 9.210 kip.  De ochtendmarkt was reeds gedaan en de saffiermijn heb ik ook niet bezocht.  Er wordt ook naar goud gezocht.  Voor 230 baht de slowboat genomen naar Pakbeng, acht uren,  een mooie, rustige tocht met veel prachtige natuur onderweg en dorpjes op de oevers met spelende kinderen in het water.  Regelmatig kruisen wij een bootje met een familie die van de markt terugkomt.  Na enkele uren komt de boot in de vooravond aan in Pakbeng, een dorpje gebouwd op de hoge oever van de rivier.  De dorpelingen staan ons op te wachten in de hoop dat wij bij hen logeren.  Er zijn hier niet veel logies en iedereen tracht zo vlug mogelijk een kamer te bemachtigen.  Ik beland in Sarika Guesthouse in de enige hoofdstraat en betaal 150 baht, mooi zicht op de Mekong van uit het restaurant, geen elektriciteit en Franse wc op een soort verhoog (afrader)  Het avondmaal heb ik genomen in Bounmy, een gezellig hotelletje in Lao-stijl met een superzicht op de Mekong van op het terras van het restaurant.  Het is hier gezellig bij de Duitse uitbaatster.  Ik vind het spijtig dat ik hier niet overnacht. 

 

 

29/03/2001

Na het ontbijt heb ik een pick-up genomen naar Udom Xai, vertrek rond 9 uur en aankomst om 15 uur, kostprijs 25.000 kip.  De weg is slecht en het gaat hotsend en botsend, het ding zit bovendien overvol maar de mooie natuur met veel bos en bergen vergoedt veel.  Er zijn regelmatig mooie, typische dorpjes onderweg en iedereen groet ons.  De prachtige klederdrachten van de 23 etnische groepen in deze provincie zijn alomtegenwoordig.  Er is een lunchpauze onderweg voorzien.  Ik neem een kamer in het Phutrath Guesthouse voor 25.000 kip.  Het is hier rustig, proper en er is een badkamer maar geen fan en soms elektriciteit, maar dat is algemeen. Voor 20.000 kip neem ik een avondmaal. 

 

 

30/03/2001

Na een lekker ontbijt voor slechts 8.000 kip, neem ik de bus naar Luang Nam Tha voor 18.000 kip.  De weg is in herstel met alle ongemakken eraan verbonden.  Om 14.30 aangekomen in Luang Nam Tha en ik kan nog net overstappen op de pick-up naar Muang Sing voor 10.000 kip.  Na 15 uur vertrekt er geen vervoer meer en moet je blijven overnachten omdat de wegen slecht zijn en het vervoer dus traag en men voor het donker ter plaatse wil aankomen.    De tocht is zeer mooi, bergachtig met regelmatig een minority-dorp die men doorkruist en gelegen is op de rand van de helling op paalwoningen.  Overal lopen varkens, kippen en ravottende kinderen rond.  In Muang Sing kun je navragen in Vieng Xai G.H. of men je wil naar Adima brengen, 5 km verderop naar de Chinese grens toe.  ADIMA Guesthouse in een aanrader.  Het is schitterend gelegen in een natuurlijke omgeving.  Het is kraaknet en het heeft en mooi terras waar men veel backpackers treft en waar men lekker kan eten.  Er zijn luxe bungalows voor 30, 40 of 45.000 kip.  Samen met twee Amerikanen heb ik een luxebungalow genomen voor 45.000 kip met badkamer en terras met uitzicht op de natuur en de bergen op de achtergrond; mooie zonsondergang.    Ik heb het gidsje gekocht “walking trails” en heb mooie tochten ondernomen.  Op 500 meter ligt reeds het Yao-dorpje Oudomsin.

 

 

31/03/2001

Na het ontbijt heb ik een wandeling gemaakt naar Pang Thong, de grensplaats met China op 3.5 km van Adima.  Het is er zeer rustig, enkele gebouwen, dat is alles.  Mits een fooi mocht ik achterop een brommer tot aan de Chinese grens.  Normaal kun je in Pang Thong niet verder.  Op de terugweg heb ik met een Akha-familie gewandeld, eigenlijk allemaal vrouwen en meisjes die hun veld gingen bewerken.  Een meisje van twaalf sprak wat Engels die zij geleerd had van een “farang” (= vreemdeling ).  Men leert geen Engels op school.  Op de markt van Muang Sing (vuil, maar veel minderheden ontmoet) heb ik wat rond gekuierd en ananassen gekocht.  In de namiddag heb ik op mijn eentje een mooie  wandeling gemaakt van ongeveer 25 km door bossen, dorpen, velden en smalle paadjes  met behulp van een plannetje uit Adima.  Eerst ging ik naar Nam Ded Mai (Akha), dan naar Pao Don Than (Yao), Pa Kha (Akha), Lak Kgam (Akha) en Muang Hun (Lao Luu).  Ik kwam geen toeristen tegen en niemand sprak Engels en er staan geen bordjes.  Als ik onderweg iemand tegenkwam, vroeg ik steeds de goede richting door de naam van het dorp te noemen.  Met gebaren wees men mij steeds de richting aan.  In Lak Kgam kreeg ik een massage omdat ik nogal moe was.  Opgelet neem in uw rugzakje eten en drinken mee.  Onderweg zijn geen guesthouses of winkeltjes. Enkel in Nam Ded Mai kan je een drankje kopen.  Na een douche heb ik een lekker avondmaal genomen op het terras voor 25.000 kip en iedereen heeft ananas, die ik deze morgen op de markt had gekocht, gegeten als dessert.   

 

 

01/04/2001

Vandaag is het zwaar bewolkt: het regent en er is een onweer aan de gang.  Iedereen blijft lang slapen.  Met de pendeldienst ga ik nogmaals naar Muang Sing om de markt te bezoeken.  Iedereen neemt foto’s van de kleurrijk geklede vrouwen.  Het busje zou om 17.30 uur vertrekken naar Adima, maar de chauffeur speelde rustig zijn partijtje voetbal uit en vertrok dan.  Op het bestelde avondeten deed ik na een uur wachten navraag en men zei mij dat men “het vergeten was”.  De ganse keukenploeg zat TV te kijken.  Mijn was die al een dag te laat was, kreeg ik halfnat terug,  verfrommeld en niet gestreken.   Gelukkig was ik in goed gezelschap en kon ik erom lachen. 

 

 

02/04/2001

Deze morgen neem ik de bus terug naar Luang Namtha en kom aan rond 14 uur.  Er is geen bus meer naar Muang Xai en ik moet hier overnachten.  Ik laat mijn keuze vallen op Tongdam Guesthouse, vlak naast het busstation.  Ik betaal 20.000 kip voor een propere dubbelkamer met muskietennetten en badkamer op de gang, zeer vriendelijke uitbaters.   Zondag is hier marktdag die zeker fotogeniek moet zijn.  Ik loop wat rond in het stadje en op een terras maak ik kennis met Alicia uit Sint-Helena.  Zij woont in Engeland en zou mijn oude pennenvriendin uit Sint-Helena voor mij opsporen. 

 

 

03/04/2001

Voor een morgenmaal betaal ik 8.000 kip, de normale prijs.  Van Luang Namtha neem ik de bus naar Muang Xai voor 18.000 kip.  De rit gaat langs een slechte weg, maar door een prachtig berglandschap met groene natuur.  In Muang Xai neem ik het publiek transport, achter op een camion, naar Luang Prabang.  De rit kost 20.000 kip en loopt over een gatenvrije asfaltweg door een mooi, groen berglandschap    Op het einde volgen wij de rivier Nam Ou.   Voor 50.000 kip neem ik met drie andere reisgenoten een quatro in Vanisa Guesthouse.  Met Franse kennissen eet ik aan de boorden van de Mekong op een terras met lampions en  tuinmeubelen.  Wij hebben aan prachtig zicht over de stroom en de andere groene oever met een dorpje tussen de palmbomen.  Een paar bootjes dobberen op de rivier en de zonsondergang is om nooit te vergeten. Ik geniet van een heerlijke Lao-salade en een Lao-steak met een paar frisse biertjes (38.000 kip).  Het Riverview Restaurant is een aanrader Er zitten veel toeristen en het eten is erg lekker. 

 

 

04/04/2001

In Sakouna Bakery, langs de hoofdstraat, een lekker Frans ontbijt genomen met warme baguettes, echte roomboter, omelet en fruitsap voor 10.000 kip.  Luang Prabang, de oudste stad van Laos,  is een klein, prachtig stadje met een vredige, slaperige sfeer, idyllisch gelegen in de vallei van de Mekong, omringd door beboste heuvels.  Er is één hoofdstraat en het is er niet druk.  Het is nog origineel betoverend oosters.  De stad op zijn geheel is opgenomen in de werelderfgoedlijst van Unesco.  Ik bezoek het Koninklijk Paleis en museum.  Dit bezoek is echt de moeite; een beschrijving van al dat moois zou te lang zijn.  Men moet de schoenen uitdoen, de kledij moet correct zijn en men mag binnen geen foto’s nemen.  Van op de berg  Phu Si, met 330 treden, heeft men een uniek uitzicht over L.P.  en de Mekong.  Ik heb ook de mooiste tempel van L.P. bezocht, nl. de Wat Xieng Thong.  Er zijn nog enkele andere tempels te bezichtigen.   Met vijf een tuktuk gecharterd voor 80.000 kip (h/t) en naar de Kung Si waterval gereden, 30 km ten zuiden van de stad.  De cascadewaterval is schitterend gelegen midden het groen en er fladderen prachtige vlinders.  Men kan er zwemmen, picknicken en er zijn kraampjes met eten en drinken.   

 

 

05/04/2001

Na weer eens een perfect ontbijt in Sakouna Bakery, plannen wij een uitstap naar de Pak Ou grotten, ongeveer 35 km stroomopwaarts van L.P.  Met vier Fransen charteren wij een boot voor 100.000 kip. Onderweg stopt de boot in het dorpje Ban Xang Hai waar men iets kan eten of drinken of een souvenir kan kopen. Er wordt illegaal lao-lao gestookt, een sterke drank uit rijstwijn.  Na twee uren bereiken wij bij de monding van de Pak Ou in de Mekong en de Pak Ou grotten, die loodrecht boven de rivier liggen. Via een steile trap met   leeuwenkoppen , een soort wachters, bereik je de ingang van de Tham Ting grot waar zich 2.500 Boeddhabeelden bevinden.  Een piellamp doet hier goede dienst.  Hogerop ligt de Tham Prakachay grot.  Op de terugweg wordt ik goed ziek, een sinusitis-aanval.  Na lang wachten in het lokale ziekenhuis stelt de neuroloog vast wat ik allang wist, waarvoor hij voor slechts tien minuten 20$ aanrekende.  Maar via zijn voorschriften ging de pijn al vlug weg.  Ik ben dan verhuisd naar het Wat That Guesthouse, maar er was geen elektriciteit sinds 18 uur en dus ook geen water.  Bovendien verging ik zowat van de pijn.  ’s Avonds heb ik nog met onze groep gegeten in een luxerestaurant Indochina Spirit,  met Laotiaans orkest en  lampions, erg gezellig, maar duurder dan normaal (43.000 kip). 

 

 

06/04/2001

Murw van de pijn heb ik geslapen tot de middag.  Nog steeds geen elektriciteit en water.  Daarna ging het beter en heb ik nog enkele tempels bezocht.  Het was ook zeer warm vandaag.  ‘s Avonds goed gegeten in Somchanch restaurant aan de Mekong.

 

 

07/04/2001

Vandaag een comfortabele bus genomen naar Vangvieng voor 40.000 kip, duur 7 uren. De route is prachtig groen met karstbergen en de weg is goed geasfalteerd.  Vangvieng is betoverend mooi en je kunt verschillende kalksteengrotten in de omgeving bezoeken.

Ik heb mijn intrek genomen in Dokhoun 2 Guesthouse, op 100 meter van station, vriendelijk onthaal, proper en gratis thee/koffie (zich bedienen): een aanrader.  Een wandeling gemaakt tot de Nam Song rivier en aan de oever op het terras van het Riverside Guesthouse een biertje gedronken.  Zij hebben bungalows voor 28, 20 (aan rivier), 8 (2p) en 4$( 1p).  Daarna heb ik een wandeling van 2 km gemaakt naar de Pha Pouak-grot.  Je moet aan de voet van deze grot even stevig omhoog klauteren om de grot met Boeddhabeeld te kunnen bezichtigen.  Je kunt terugkomen met een karretje getrokken door een motor zoals de tuinders gebruiken en die de rivier doorwaadt.  Maar het gaat bijna vlugger te voet.  Men moet een bamboe voetgangersbrugje oversteken en een geringe bijdrage betalen.  Vangvieng is een rustpost, een basis voor de vele rugzaktoeristen.

 

 

08/04/2001

Mijn ontbijt heb ik genomen in Taktenham Guesthouse, bij een Belg, Sam Vantreeck, e-mail : khamandsam@yahoo.com

Dan met zo’n tukding naar de Phou-Kham-grot meegereden.  Er ligt een mooie zwempoel waar je aan een liaan slingerend een duik kunt nemen.  Om naar de grot te klauteren doe je best je schoenen aan vanwege de scherpe kalksteen op het pad.  Vanuit de grot heb je een mooi uitzicht.  Op de terugweg nog even nagenoten aan de oever van de rivier op het terras van Riverview.  ’s Avonds bij Nazim, Indisch restaurant gegeten: lekker.  Nog ergens een fris tapbiertje gedronken en mijn mail gelezen.

 

 

09/04/2001

Na een vlug ontbijt de was meegenomen uit Dokhoune 2 Guesthouse, afgerekend en in een bank geld gewisseld : 1$ = 8.420 kip.  Met een overvolle Peugeot-camionette die overal stopt voor 8.000 kip  in drie en een half uur naar Vientiane gereden.  Naar Vientiane toe wordt het landschap vlakker.  Ik heb mijn intrek genomen in Vanasinh Guesthouse voor 8$ (of 69.000 kip) voor een single kamer  met badkamer en wc, proper.  Vriendelijk onthaal.  De bezienswaardigheden liggen niet ver van elkaar en zijn gemakkelijk te voet te bezichtigen.  Mocht je moe worden, er zijn steeds taxi’s of tuktuk’s in de buurt.  Ik wandel eerst langs de Thanon Fa Ngum, langs de boorden van de Mekong.  Overal staan stalletjes met drankjes, voedsel en bloemen om in de tempels te plaatsen.  Er zijn veel restaurants, drinkgelegenheden , winkels en hotels en daartussen de schitterende paleizen.  Ik bezoek eerst de Wat Phra Keo, een mooie tempel in Laotiaanse stijl met een jaden Boeddhabeeldje.  Vlakbij ligt de Wat Si Saket de oudste tempel van Vientiane die niet door de Siamezen werd vernield en het nationaal museum.  In de nissen staan duizenden kleine Boeddhabeeldjes.    Het Royal Palace ligt eveneens dichtbij.  Het kan worden bezocht en het is in feite een verzameling van gebouwen rondom een bloemenrijke tuin.  Zeker de moeite waard.  Ik heb eveneens het Patuxai, een nabootsing van de Arc de Triomphe bezocht.  Op het dak kan men de hele stad overzien.  Ongeveer 500 meter verder langs de Mekong liggen dicht bij elkaar de Wat Mixai, Wat Chan, Wat Ong Teu, Wat In Paeng en Wat Hai Sok.  Dan heb je het wel gezien.  Ondertussen ben ik met een taxi naar de ambassade van Cambodja gereden (Saphanthong Nua area, tel. 314952) en voor 25$ kreeg ik direct mijn visum.    Er is ook nog een morgenmarkt (Talat That Luang), avondmarkt (Talat Laeng) en nachtmarkt (Talat Dong Palan).  Ik heb niet bezocht : Pha That Luang ( het nationale symbool van Laos), de Wat Si Muang.  Eigenlijk had ik twee of drie dagen moeten blijven in Vientiane.

 

 

10/04/2001

Reeds om 7.30 uur zit ik op een goede bus naar Savannakhet.  De rit kost 25.000 kip en duurt acht uren met een stop rond de middag.  Ik neem een kamer in Xayamoungkhoun Guesthouse voor 16.000 kip met badkamer en fan, proper, vriendelijk.  Het is een oud koloniaal herenhuis met overal parketvloeren.   Met een reiskollega heb ik nog wat rondgelopen en wat opviel waren de vele wat vervallen koloniale gebouwen en de Franse R.K. kerk  Voor 21.000 kip in een Frans restaurant een overheerlijke garnalensalade gegeten met een biertje.

 

 

11/04/2001

Om zes uur zou er een bus vertrekken naar Pakse, maar hij vertrekt pas om zeven uur, voor 25.000 kip.  Er zijn wegenwerken aan de gang en bepaalde stukken liggen er slecht bij.  De rit duurt zes uren.  Met een Peugeot-camionette heb ik direct een aansluiting naar Ban Nakasong (15.000 kip) en dan voor 5.000 kip een bootje naar het eiland Don Det.  Het is al laat als ik op Don Det toekom en ik neem mijn intrek bij Mister Tho voor 10.000 kip.  Het is een kleine hut met gemeenschappelijk sanitair.  In het dorp is er de hele nacht muziek en lawaai, zodat ik verderop, buiten het dorp zal logeren morgen.

 

 

12/04/2001

Gedurende een ochtendwandeling beslis ik te logeren bij Boua Phan Guesthouse, op 400 meter van Mr. Tho en veel rustiger gelegen aan de Mekong.  Ik heb een mooie, kleine bungalow met terras en subliem uitzicht op de Mekong met onvergetelijke zonsondergang over de eilandjes in de rivier en de groene oever aan de andere kant.  Dit is zeker een aanrader.  Iets verderop liggen nog verscheidene logeermogelijkheden ,waarvan Bamboo Guesthouse zeer gezellig schijnt.  Ik maak een wandeling langs de oever van de Mekong in zuidelijke richting.  Overal zijn families met hun dagelijkse taken bezig rond hun woning of langs de waterkant  en dat levert prachtige foto’s op.  Er staan ook regelmatig bungalows te huur in een rustig decor: wat is het hier heerlijk vertoeven.  Na een halfuurtje loop ik over de oude Franse brug die Don Det met het andere riviereiland Don Khone verbindt.  In een relaxed tempo geniet ik van een curry in een restaurant bij de brug.  Vervolgens wandel ik over de brug naar rechts en na 100 meter wandel ik langs een bospad links en op ongeveer 50 meter staat een oude koloniale verroeste locomotief midden het bos.  Vervolgens wandel ik naar het zuidpunt van het eiland op 1.8 km afstand.  Hier kun je met een bootje een tochtje maken en als je wat geluk hebt de zeldzame zoetwaterdolfijnen zien.  Op zowat 1.5 km en helemaal op de grens met Cambodja liggen de watervallen Li Phi en Pha Peng.  Dit zouden de mooiste van Z.O.-Azie zijn.  En inderdaad, ze zijn breed en indrukwekkend met vele stroomversnellingen in de omgeving.  Langs gebaande voetwegen loop ik terug naar de brug en mijn bungalow om van een mooie dag en een zalige zonsondergang te genieten vanuit mijn hangmat. 

 

 

13/04/2001

Ditmaal betaal ik 5.000 i.p.v. 10.000 kip voor het overzetbootje naar het vasteland.  Om 7 uur neem ik de bus naar Pakse en kom er aan om 9.30 uur.  Met een tuktuk ga ik naar de markt van Pakse waar ik aansluitend vervoer neem naar Vangtao, de grens met Thailand.  Omdat het vandaag een feestdag is (nieuwjaar 13-15 april) moet ik 50 baht geven aan de Laotiaanse douanier om het terug te krijgen.  Hevig protesterend ga ik richting Thaise douane, Chongmek  en vraag me af wat het daar zal worden.  Bij de Thais gaat het echter vlotter en de toeristenpolitie helpt mij verder.  Ik eet wat en drink een M150 (opkikkertje) en wissel mijn resterende kip uit tegen baht.  Voor 50 baht neem ik een tuktuk, die  hier mooier en minder bevolkt zijn dan in Laos.  Ik stap uit aan het station van Ubon Ratchathani  en neem vervolgens voor 131 baht (in $ betaald) de trein naar Buriram, vertrek om 17 uur en aankomst om 21 uur.    Dit is geen toeristenstad en ik vind na enig zoekwerk een hotelletje, vlak bij het station : Charcharoen Guesthouse, 120 baht.

 

 

14/04/2001

Van Buriram kun je de trein nemen naar Bangkok, maar ik wou naar Cambodja.  Om 5 uur opgestaan en om 6 uur de bus genomen naar Aranyaphatet, aan de Cambodjaanse grens, 80 baht, aankomst om 10.30 uur.  Ik ging vlot door de Thaise en Cambodjaanse douane.  Voor Cambodja heb ik een apart verslag geschreven.