MALEISIE 2020

 

 

 

 

VOORBEREIDING

 

 

Planning

Wij plannen een reis deels in de Filipijnen en deels in Maleisisch Borneo met een kort bezoek aan Brunei.  We boeken een goedkope retourvlucht met KLM naar Manila.  We verkennen eerst het eiland Luzon, vliegen daarna naar Cebu, bezoeken Bohol en vliegen daarna naar Kota Kinabalu, gaan dan richting Brunei en daarna bezoeken wij de Niah grotten om dan terug te komen naar Miri, vliegen dan naar Kota Kinabalu en vervolgens naar Manila.  

 

 

Visum

Een visum is niet nodig voor Maleisië.  Aangekomen op de luchthaven van Kota Kinabalu krijgen we vlot een stempel in ons paspoort en het is gratis.  We bezoeken Sabah. We nemen de boot van op het eiland Labuan waar we in de terminal uit gestempeld worden uit Maleisië. We nemen de bus van Brunei naar Miri en de chauffeur regelt voor ons onze formaliteiten die vlot verlopen.     

 

Reisperiode:  10 – 17/02/2020

 

 

REISVERSLAG 

 

 

Maandag 10/02/2020

Onze vlucht uit Cebu vertrekt om 23.20 uur en is de enige mogelijkheid om naar Kota Kinabalu te vliegen.

 

 

Dinsdag 11/02/2020

Een taxi naar ons hotel kost 45 MYR.  Omdat we nog zo laat aankomen krijgen we een “gunstprijs” : 138 MYR.  We hadden dit adres uit onze reisgids gehaald als “goedkoop”.  We checken in in Hotel Gaia 95 in Kota Kinabalu waar we pas om 02.45 kunnen slapen. ‘s morgens geven we onze bagage in bewaring want we komen later terug.  Onderweg naar de busstation lopen we voorbij enkele backpackers en bij Lucy’s Homestay kost een kamer slechts 62 ! Met een kleine van rijden wij naar het Nationaal Park Kota Kinabalu, 88 km verder, de rit duurt twee uren en kost 20 MYR pp. Het is al een eind in de namiddag als we aankomen in het nationaal park en we betalen 10 MYR pp ingang.  Aan de desk schrijven zich enkele reizigers in voor een trektocht morgen, schijnt erg zwaar te zijn.  We laten ons over een asfaltweg naar het hoogste punt voeren, 17 RM.  Helaas kunnen we door de mist niet veel zien aan het panoramapunt en we wandelen direct naar beneden langs het monument van Unesco.  Na een tijdje nemen we het Silau trail dat naar de ingang loopt door een dicht bos maar het pad is goed onderhouden. De Botanical Garden lijkt gesloten te zijn.  We moesten ons wat haasten omdat we tegen 17 uur onze bagage moesten ophalen aan de receptie bij de inkom.  Aan de uitgang praten we wat met een Est die morgen de trekking gaat doen.  We vragen prijs voor overnachting schuin tegenover de ingang maar dat kost 130.  Verderop vinden we een betere keus: D’Villa waar  een kamer ook 130 kost maar we krijgen die voor de promotieprijs voor 80 omdat ze geen gasten hebben. We konden er ook iets eten.  

 

 

Woensdag 12/02/2020

Na ons ontbijt op het terras met zicht op de omringende bossen lopen we tot aan de ingang van het N.P. en nemen van daar een taxi die sowieso leeg naar Kota Kinabalu gaat, hij rekent ons de prijs van het busje aan. Hij stopt bij ons hotelletje Gaia 95 en we nemen onze bagage op en rijden naar het Sentral Station waar we meteen mee kunnen met de bus “Menumbok Express”naar Menumbok , 18 MYR pp.  In Menumbok hebben we de speedboot genomen naar Labuan, 17,20 MYR pp.  We kopen meteen ons ticket naar Brunei voor morgen, 35 MYR pp.  Het was reeds in de late namiddag en er gaat geen boot meer naar Brunei.  Na wat zoekwerk belanden we in het Hotel Pantai View, tel. 087-411339 voor 89 RM, kleine kamer, proper, We hebben goed gegeten in een Indisch restaurant.  

 

 

Donderdag 13/02/2020

We gaan te voet naar de Feri Terminal en eten er iets.  We hadden gisteren reeds onze tickets gekocht dus konden we mee.  Bij het inschepen krijgen we onze stempel UIT Maleisië.  De boot die iets weg heeft van een duikboot vertrekt stipt om negen uur.  Na anderhalf uur varen voorbij enkele boorplatforms, trekboten en tankers komen we aan in Brunei.  Ik heb een apart verslag over Brunei geschreven. 

 

 

Vrijdag 14/02/2020

De bus uit Brunei naar Miri zou om tien uur vertrekken maar die gaat pas na het gebed, dus om 10.30 uur.  Er zitten maar vijf reizigers op de grote bus, wij, een Russisch koppel en nog een man, de bus begeleider en de chauffeur.  Kost 20 BRD en na een rit van twee uren komen we aan bij de grens Brunei-Maleisië. Aan de grens verloopt alles bijzonder vlot, weinig passanten.  Onderweg groen, vlak en weinig bewoning in Brunei, slechts enkele dorpen en weinig verkeer.  De wegen zijn minder goed in Maleisië maar toch nog redelijk.  Een vriendelijke man gaf ons een lift naar ons hotel in Miri.  Hier zijn veel hotels omdat er veel expats in de olie-industrie werken.  Om twee dagen reistijd in te korten boekten we op ons hotel een ticket voor een vlucht van Miri naar Kota Kinabalu, 196 MYR voor ons twee, hetzij 44 euro.  We vliegen op 17/2 en kunnen dus nu rustig naar de Niah Caves.  In My Homestay betalen we 55 RM voor een piepkleine kamer, dubbel bed, badkamer op de gang.    

 

 

Zaterdag 15/02/2020

Ons hotel in Miri belde een Grab, een soort Uber taxi waarmee we naar het busstation rijden.  Dan nemen we een bus, 15 pp, 2 uren naar het Batu dorp waar enkele hotelletjes staan.  Met een taxi rijden wij nog 15 km naar het administratief centrum van Batu Caves waar enkele leegstaande chalets zijn maar we kunnen er niet overnachten want ze zijn in herstel. Ingang in het N.P. kost 20 MR.  Geen homestays in de omgeving. Op een folder stond het adres van Patrick Libau.  Bij de grotten is niets om te overnachten en de meesten komen dan uit Miri voor een daguitstap. Vera wou onze bagage laten bewaren bij de administratie maar ik zag er tegen op om bijna een uur met een rolkoffer over vlonders te lopen dwars door het nationaal park naar de homestay van Patrick Libau in de longhouse. Uiteindelijk wou er ons toch iemand naar de homestay voeren over een slechte weg.  Hij vroeg 150 maar aanvaardde toch 100 wat genoeg is.  Het is een lange omweg aanvankelijk richting Miri en dan op een gravelweg door palmplantages.  In het dorp van de longhouse is er een smalle straat met aan weerszijden een longhouse dat niet aan de rivier ligt zoals op foto’s van Borneo.  Patrick is de dorpschef en heeft geen plaats in zijn woning maar een vriend kan ons wel logeren.  We stappen op de lange overloop naar Lassan die ons goed ontvangt.  Hij vraagt 90 pp/dag voor verblijf en alle maaltijden.  Ik kan afbieden naar 75 en we krijgen een kleine kamer, badkamer achteraan het huis, alle maaltijden inbegrepen.  We krijgen thee en koekjes; buiten regende het.  

 

 

Zondag 16/02/2020

We krijgen een goed en voldoende ontbijt.  Een uur later wandelen we achter de longhouse op een houten vlonder door het tropisch woud en horen enkel geluiden van dieren.  Bij ons vertrek bij het longhouse en vlakbij een schooltje staat een bord met een waarschuwing dat we moeten opletten voor krokodillen. Na een kilometer lopen staat er een bord rechts “river/out” en wij gaan links naar de Trader’s Cave waar tot 1959 een marktje was waar ze zwaluwnestjes verkochten.  We nemen veel trappen op en neer, het is erg glibberig door de uitwerpselen van vleermuizen maar soms zijn er balustraden.  Gelukkig heb ik een stok meegenomen.  Wij liepen wel een uur in de grote grot, hoog en soms zijn er “gaten” in de karst waar een felle zonnestraal doorheen priemt.  Hoog boven aan de wanden bij de stalagmieten en tieten zien we soms een piellicht en het schijnen mannen te zijn die zwaluwnestjes plukken. Wij waren reeds anderhalf uur in de grotten en bijna aan het eind bij de Painting Cave toen ik  plots op mijn rug viel, mijn rugzak had mijn val gebroken maar mijn voet zat dubbel onder mijn rug en daardoor had ik een ontwrichte enkel, pijnlijk. Gelukkig waren er vier jongeren en Vera die mij goed hielpen.  Vera liep verder naar de Painting Cave terwijl ik wachtte op een bank.  Ik MOET echter terug lopen, een ambulance is hier onmogelijk maar traag en met veel pijn strompelde ik vooruit.  Het duurde wel een uur vooraleer we bij een stand met verkoopsters aankwamen.  De jongeren liepen naar de rivier om van daar een bootje te nemen naar de hoofdingang en wij liepen over een vlonder naar ons verblijf.  Onze gastvrouw deed een zalf aan mijn verstuikte voet en ik heb dan nog veel gerust.  Een vriend die binnen kwam was reeds in België geweest.  We vragen aan Lassan om vervoer voor morgen te regelen maar hij zou het vergeten.  Later op die avond moet ik het nog eens navragen aan onze gastvrouw die wel alerter is.  We namen nog foto’s in traditionele kledij.  

 

 

Maandag 17/02/2020

Na ons ontbijt voerde Patrick Libau ons naar het busstation in Niah dorp, een ritje van een uur.  Onze gastheer wou hiervoor gisterenavond nog 250 ontvangen voor een rit naar de luchthaven.  Naar het dorp en mits wat discussie betalen we Patrick 50.  De bus zou vertrekken om tien uur maar het werd elf uur. Voor 10 MR pp komen we na twee uren aan in Miri.  We nemen vlug een taxi naar de luchthaven en we zijn gelukkig nog op tijd voor onze vlucht naar Kota Kinabalu alhoewel het spannend was wegens tijdsdruk.  Het is een korte vlucht naar KK van slechts 50 minuten. Bij de uitgang ontmoeten we een Vlaams koppel met wie we een “Grab” delen naar het centrum.  We hebben nog lang op de kade gezeten en genoten van een zonsondergang met zicht op de zee en een eilandje ervoor. Een verlichte plezierboot kwam eens langs.  Iets gegeten in Secret Recipe aan de kade. Er zijn hier enkele bars en restaurants, een “uitgangsbuurt” van KK. Bij de kade bevindt zich een soort lunapark.  We drinken rustig nog een biertje want op de goedkope vlucht van Air Asia krijgen we niets. Met een goedkope Grab (Uber) naar de luchthaven.  De check-in verliep heel vlot, water mag mee aan boord en een stok om mij te steunen ook want het is niet leuk opstappen met een verstuikte voet. Gelukkig kost een koffie aan een automaat maar 1 RM, we nemen er enkele om wakker te blijven.  

 

 

Dinsdag 18/02/2020

Om 02.35 vertrekken we uit Kota Kinabalu naar Manila met Cebu Pacific, nog zo een goedkope luchtvaartmaatschappij.  Ze waren niet behulpzaam voor mijn verstuikte voet, ik moest blijven zitten.  Na een vlucht van twee uren komen we aan in Manila om 04.15 uur.