Sierra Leone
SIERRA LEONE 2016
VOORBEREIDING
Ik heb al heel lang een goede vriend die bij de UN werkt. Hij is zit nu in Sierra Leone en hij nodigt mij uit. We zouden dan van uit Sierra Leone samen Liberia bezoeken. Ik had toen wat tijd en begon mijn reis voor te bereiden. Ik ga alleen reizen.
Inentingen
Omdat ik sommige medicatie al een paar weken op voorhand moet beginnen, zoek ik op de officiële site van www.itg.be wat nodig is. Vervolgens maak ik een afspraak met een travel kliniek op www.vacciweb.be
Gebeld met de reiskliniek Sint Jan in Brugge 050/452310 en mijn nummer van de gele kaart opgegeven en ze keken op hun computer en wisten perfect wanneer ik wat gekregen had. Alles is nog in orde. De ebola-epidemie is net vrij verklaard.
Visum
Een handige site om te zien of we een visum nodig hebben is :
Ik heb vier visa nodig en om dan van het ene consulaat naar het andere te gaan zag ik niet zitten. Aanvragen moeten over het algemeen ’s morgens afgegeven worden, een paar dagen wachten en het dan meestal in de namiddag afhalen en dan op een andere dag ’s morgens naar de tweede ambassade gaan, aanvraag afgeven enz. , heel veel heen en weer lopen en veel tijd verspelen. Daarom opteer ik om de vier visa aan te vragen via een gespecialiseerde service; er zijn er enkele naar keuze :
www.visumcentrale.be info@visumcentrale.be : als lid van VAB 13 € vermindering op handelingskosten
www.visumonline.be info@visum.be
www.visumbalie.be visum@visumbalie.be
Enkel van www.asx.be krijg ik antwoord, geen korting als VAB-lid. Voor het regelen van het visum van Mali rekenen ze 91,66 € kosten en voor Guinee en Sierra Leone nog telkens eens hetzelfde bedrag en voor Liberia 109,99 €. Voor Ivoorkust kunnen ze geen visum bezorgen. Dus totaal kosten : 384,97 € voor vier visa.
Belangrijk om weten is vanaf wanneer je een visum kunt aanvragen en ook wanneer je het uiterlijk moet gebruiken (het land moet betreden).
Ambassades
Adresgegevens van ambassades in België te vinden op www.belgische-ambassade.com : er staan 182 ambassades op de lijst. Volgende landen hebben echter wel een ambassade in Brussel : Timor Leste, Tonga, N. Korea en Vaticaan. Slechts vier landen hebben geen ambassade maar wel een consulaat in Brussel : Kiribati, Palau, Marshall, Micronesia en Nauru. Daarmee zijn alle onafhankelijke staten ter wereld aanwezig in Brussel.
Mails naar de ambassades worden meestal niet beantwoord; bellen is beter.
Sierra Leone
Tervurenlaan 410 – 1150 Brussel
Tel. : 02/771 00 53
Single visa kost 100 €, zelfde dag + 25 €, anders vijf dagen wachten.
Grenzen met Guinee en Liberia zijn open.
Op 12/01/16 heb ik met eigen wagen naar de ambassade gereden en ik kon goed parkeren in de omgeving. Mijn aanvraag afgegeven in de voormiddag. Geen uitnodigingsbrief, hotelreservatie, vluchtplan, gewoon geen vragen. Heel vriendelijk personeel op het consulaat. Tegen 11 uur was ik al buiten met mijn visum voor drie maanden op zak : 100 € + 25 € ontvangst zelfde dag. Men krijgt hier automatisch drie maanden.
Bevoegde Belgische ambassade Abidjan
Cocody Ambassades, Rue du Bélier, Rue A56
01 Abidjan
Ivoorkust
Ambassadeur Hugues CHANTRY
+225 22 483 360 (algemeen nummer)
http://diplomatie.belgium.be/cote_d_ivoire/
Vlucht
Enkele luchtvaartmaatschappijen die vliegen vanuit Brussel naar zowel Mali als Liberia
www.brusselsairlines.be (vliegt niet op Bamako)
Nadat ik mijn visum voor Liberia heb ontvangen op 18 januari beslis ik om ’s anderendaags mijn vliegticket te kopen bij Joker in Brugge. De beste deal ligt bij Air Maroc, vertrek en aankomst in Brussel met tussenstop in Casablanca. Het uur van vertrek en aankomst zijn schappelijk. Ik kom aan in Bamako op 30 januari om 1 uur in de morgen, moet dus hotel en vervoer per mail regelen. Ergens midden in de nacht vertrek ik op 25 februari uit Monrovia, moet dus in de namiddag wat proberen te slapen. Het ticket kost totaal 806 euro.
Reisweg
Ik vlieg op Bamako en verken met openbaar vervoer de regio Dogon, kom terug naar Bamako en ga met openbaar vervoer naar Guinée, Conakry en van daaruit naar Freetown, Sierra Leone en vervolgens naar Monrovia, Liberia van waar ik terugvlieg naar Brussel.
Informatie
www.books.google.be : veel info over gidsen LP
www.plaatsenzoeker.nl : om een plaats, stad of dorp te vinden op kaart, overal.
Sierra Leone
www.visitsierraleone.org : website van Bimbola Carol, nr 1 S.L. promotor
www.ntb.sl : toeristen infosite, heel interessant
www.welcometosierraleone.sl : Nationale Toeristische Dienst
www.enjoysierraleone.com : reisagent
www.ipctravel.com : reisagent
www.hotelbintumani.com : vijfsterrenhotel in Freetown
www.vsltravel.com of www.visitsierraleone.org : reisagent
www.ktitoursonline.com : reisagent
www.flysn.com : Brussels Airlines heeft een directe vlucht van uit Freetown naar Brussel
www.golarainforest.org : Gola N.P.
www.sierraleoneheritage.org : nationaal museum van S.L.
www.slimmigrationservice.net : immigratiedienst
Reisgidsen en kaarten
Sierra Leone : kopies genomen van www.bradtguides bij Wegwijzer
B – REISVERSLAG
Woensdag 30/03/2016
Reisweg : Naar Pamelap, grens met Sierra Leone en verder naar Freetown.
Er is verder niets bijzonders te zien in Conakry en bovendien is accommodatie erg duur. Om 07.30 uur opgestaan en voldoende ontbeten aan ontbijtbuffet op de hoogste verdieping. Achterop een brommer naar de taxistandplaats voor vervoer naar Pamelap. Ik heb drie uren moeten wachten tot uiteindelijk de gedeelde taxi vol was en om 11.30 uur kon starten. De weg is heel slecht en overal liggen stapels vuil opgehoopt alsof ze in Guinee nooit eens vuil ophalen. Misschien branden ze het soms eens op. Overal in Conakry liggen open riolen en het stinkt enorm. Het is toch logisch dat hier ziektes als ebola uitbreken. De rit naar de grens kost 50.000 FNG en iets voor de grens moeten we overstappen in een Sierra Leone taxi en betalen nu 35.000 leones (SLL) + 10.000 SLL voor de bagage en delen we 15.000 SLL omdat een dikke madam twee plaatsen inneemt. Ze hielp mij trouwens goed bij de grensovergang. Ging vlot aan de kant van Guinee : douane, registratie, immigratie. Ik heb niets betaald maar toonde telkens de brief van mijn vriend die in Freetown bij de UNO werkt. Guinezen zijn nochtans heel corrupt ! Aan de kant van Sierra Leone terug voorbij drie controles: Immigratie wou drinkgeld maar ik toonde hem mijn brief en het was in orde; had wat schrik zeker. Registratie vroeg mij 10.000 SLL ( 2 €) of hij wou mij geen stempel geven, heb dat dan maar aan dat corrupt ventje gegeven zodat ik verder kon. Alles samen duurden de beide grensovergangen een uur. Om 16 uur konden we verder naar Freetown maar nu over een bijna perfecte asfaltweg die er netjes bij lag. Wat een verademing met de slechte wegen en het vuil in Guinee. De dikke madam naast mij had voor mij afgesproken om mij ergens in Freetown te laten ophalen. Om 18.30 uur kwam ik aan bij een benzinestation en een uur later kwam men mij met een stoere jeep van UN ophalen. Het was dan nog een hele rit naar het huis van mijn vriend. Iets gaan eten in Restaurant Montana Palace bij Lumley Beach.
Overnachten :
In het huis van mijn vriend bij Lumley Beach in Freetown
Donderdag 31/03/2016
Ik heb lang geslapen na de voorbije drukke dagen. Dauda, de huisman, deed een wasje voor mij en gaf mij een ontbijt op het terras met zicht op zee. Ik heb een beetje op het strand gelopen. Het toeristenstrand in Lumley is netjes opgeruimd maar waar het volk woont wordt het nooit opgeruimd en doet verder niemand moeite om het op te ruimen. Wat aanspoelt blijft liggen en bovenop gaan omwoners nog eens storten. Ik heb de bewaker geld gegeven om eten te halen. Teneinde airco, tv en wifi te hebben had ik stroom nodig en dus betaalde ik de diesel om de generator aan te drijven.
Vrijdag 01/04/2016
Met Dauda, de huisman/bewaker naar een cashmachine gezocht in het centrum van Freetown: de eerste twee deden het niet, de derde deed het niet met Mastercard maar met wat hulp van de bewaker lukte het wel. Ik kon maximum 400.000 SLL en één bewerking afhalen. Dan het terrasje van Montana bezocht maar de prijzen op de rekening zijn hoger dan die op de menulijst, wat regelmatig voorkomt. De rekening moest nagezien, getekend worden en afgestempeld door de Libanese eigenaar. Iets verderop op Lumley Beach Road zag ik plots het nieuwe Toeristenkantoor naast het politiekantoor Aberdeen. Het meisje van dienst zei dat ze me niets mocht geven want de manager was er niet. Tenslotte toen ze hoorde dat ik tien dagen in S.L. was als toerist kreeg ik mits veel aandringen een Visitor’s Guide. Op de strandboulevard zag ik reclameborden van SN Brussels Airlines maar nergens van Air Maroc. Ik voel mij niet goed dat ik na de aanslagen op Zaventem van misdadigers van Marokkaanse oorsprong met Air Maroc vlieg. Een lekkere massala thee gedronken op mijn terras met zicht op palmbomen en de zee. Daarna de zonsondergang bewonderd op het strand bij Lumley Beach waar ik gewandeld heb. In de nabijgelegen golfclub was er een kinderfeestje waar goed gegeten en gedronken werd. Als blanke mocht ik er in mits ik de koks een fooitje gaf. De zwarte elite rijdt met zware jeeps en drinkt er lustig op los. Er is een groot verschil tussen de hele rijken en de hele armen, een middenklasse bestaat hier niet. In ons slecht zandstraatje in Sweat Mother’s Guesthouse vragen ze 60.000 SLL voor een kamer.
Zaterdag 02/04/2016
Om negen uur kwam Dauda aan en hij gaf mij de code van de wifi, eindelijk. Mijn UN vriend die in het buitenland was op verlof had mij die vergeten geven. Daarna ben ik naar Africell geweest omdat ik een lokale simkaart wou want met mijn Belgische kon ik hier niets aanvangen en mijn email niet lezen. Bij Africell was het een hele procedure: eerst mijn reispas registreren, dan de simkaart ook nog eens en vervolgens het tegoed er op plaatsen. Bij het rondpunt Lumley iets gegeten en op de stoep in volle zon verkocht een dame stapels eieren, van een lokale farm beweerde ze, geen import en de eieren blijven een maand vers. Ik vroeg haar of er in die hitte na een maand geen kuikens er uit kwamen. Op de grote dozen stond “ Import from EU”. Wat zijn het toch leugenaars die zwarten. Ik heb hier twee King Leone biertjes gedronken, niet slecht. In mijn straatje staat een school waar er tot zes uur in de morgen Afrikaans beat Music werd gespeeld, toch goed geslapen.
Zondag 03/04/2016
Ik had van mijn vriend die thuis in het buitenland was enkele whatsapp ontvangen want over twee dagen zou hij hier aankomen. Dauda was een halve dag komen werken omdat hij mijn ontbijt wou geven. Ik kon nu ook vlot skypen en mijn simkaart van S.L. deed het goed. Alles is gesloten op zondag en er heerst een zalige rust. Bij Lumley rondpunt is er een bar open, hier kan ik iets eten en drinken. Bij de ondergaande zon op het strand spelen veel jongeren voetbal op zondag, een mooi tafereel. Iedereen groet mij en ik voel mij veilig zelfs in het donker.
Maandag 04/04/2016
Na mijn ontbijt was Dauda met mij mee geweest tot aan de golfclub waar hij een brommertaxi aansprak die mij voor 20.000 SLL naar Tacugama Chimpanzee Sanctuary wou voeren, half uurtje rijden enkel en hij wou 2-3 uren daar op mij wachten. Daar aangekomen vernam ik van een blanke medewerkster dat er rondleidingen waren om 10 en 16 uur. Maar de gids vertelde mij dat er vandaag geen rondleiding was om tien uur want er zou een heli met toeristen over het bebost gebied vliegen die luchtfoto’s wou nemen en de chimpansee’ s hebben daar angst van en mogen dus niet uit hun kooien worden genomen. Toch triestig dat die beesten enkel worden vrij gelaten als toeristen er een geleide wandeling maken om er jawel apen in het wild te zien ! Die rondleiding kost 15 $ of 85.000 SLL. Er is geen restaurant aanwezig, enkel een klein souvenirwinkeltje. Er zijn huisjes met terrasje te huur (zonder badkamer ?) voor 80 – 120 $, veel te duur. Onderweg stopten we bij een oud koloniaal huis dat nu politiekantoor is. De brommer zette mij af in het centrum bij de beroemde Cotton Tree waar heel lang geleden de slaven werden samengedreven om verscheept te worden en waar later de bevrijde slaven terug zouden komen. Ik heb een beetje in het centrum rondgelopen, veel kleine winkeltjes maar geen echte boekenwinkel waar ze een prentenboek of zichtkaarten van S.L. verkopen. In de oude City Council is er een ambachtenmarkt, veel verkopers naast elkaar die vooral textiel en maskers aanbieden. Ik kon hier nog een oude munt van 1 frank van 1921 van Belgisch Kongo op de kop tikken. Er staan nog enkele oude Engelse kerken in het centrum, en er is nog de vuile chaotische haven en verder niets bijzonders. Ben nog op het kantoor van SN Brussels Airlines geweest maar ze konden mijn ticket van Air Maroc niet omruilen voor een van SN omdat het niet in dezelfde Star Alliance zit. Bij een gehandicapten belangengroep in de wijk Belgium kon ik mijn mail nakijken, waarschijnlijk het enige internetcafé in Freetown. In een bar/restaurant ontmoette ik een man die met mij huiswaarts reed en ik betaalde 6.000 SLL, een prikje als je weet hoe het moet.
Dinsdag 05/04/2016
Vannacht was de generator stilgevallen want de diesel was op en het werd behoorlijk warm in mijn kamer. Mijn GSM was plat en ik had geen email. In de namiddag kwam een groepje mannen de kokosnoten plukken uit de bomen voor mijn neus , behendig hoe die man met een koord om zijn lenden vlug in die boom klautert. Ik heb de ganse dag op het terras gezeten. Tegen 18 uur kwam mijn vriend aan, een aangenaam weerzien na vier jaar. Samen een strandwandeling gemaakt bij zonsondergang en daarna gegeten op ons terras en reisplannen besproken.
Woensdag 06/04/2016
Ik mocht mee naar het kantoor van de UN waar het lekker fris was. Mijn vriend moest een rapport opmaken terwijl ik mijn email kon nazien en het internet kon gebruiken, de ganse dag. Mijn vriend vroeg aan een medewerker of hij wou nazien of er Belgen in S.L. vertoefden en jawel ene Stefan die voor WHO werkt. Hij kwam langs op kantoor en we hadden een lang en leerrijk gesprek. Ik heb de site van Tiwai Island bekeken en alhoewel mijn vriend meer dan een jaar in S.L. verbleef was dat onbekend voor hem en had nog niemand van zijn medewerkers er iets over gezegd alhoewel het een van de belangrijkste troeven van S.L. is. Afrikanen hebben geen interesse in toeristische attracties in hun land, enkel in geld en hoe ze in Europa terecht kunnen komen. Ik heb hem op een Nederlandse site van wereldreizigers gezet omdat hij enkel Engels spreekt. Op ons terras bij enkele whisky’s over reisplannen gesproken en afspraken voor volgend jaar gemaakt.
Donderdag 07/04/2016
Mijn vriend heeft lekkere mango’s gekocht voor bij het ontbijt. Hij zou meerijden met mij naar Monrovia. Hij heeft tegen deze middag een lekkere vegetarische lunch besteld die een lokale dame bereidt. Na een rustpauze rijden wij naar kantoor waar we nog blijven tot 19 uur. Terwijl Stefaan (Vlaming) en ik bij een paar frisse King Leone biertjes op het terras praatten bereidde mijn vriend een maaltijd. Stefaan moet waarschijnlijk volgende week in Haïti gaan werken. Stefaan en mijn vriend wisselden hun jarenlange werkervaringen in het buitenland uit en het was gezellig en leerrijk voor beiden. Daarna hebben we Stefaan naar huis gevoerd.
Vrijdag 08/04/2016
Mijn vriend moet maar een halve dag werken maar kwam pas tegen 16 uur thuis en daarna rijden wij naar het centrum. Hij was nog nooit binnen in de City Council op de ambachtenmarkt geweest. Ik wou eens naar Bunce Island maar op kantoor hadden ze gezegd dat er niets te zien was en het was trouwens te laat. De Sierra Leoners weten niets en kennen hun land niet. Een boekenwinkel met reisgidsen bestaat niet; er zijn enkel oude tweedehandse versleten boeken te koop in stalletjes en schrijfgerief. Op de terugweg was het nog maar eens file in het centrum. Wat tv gekeken en ze hebben eindelijk de tweede gangster van de aanslag in Parijs kunnen vatten. Zal wel vlug terug vrij zijn door procedurefouten; de advocaat Sven Mary die dat in de hand werkt is nog een veel grotere gangster. Mijn vriend wiens koffer ze hadden proberen open te breken bij Air France in december had die nog niet teruggezien niettegenstaande klachten, telefoontjes en mails waarop de verantwoordelijke van Air France in Freetown niet reageerde. Wij werden beiden behoorlijk boos en pas toen ik haar verzekerde dat ik een klacht zou neerleggen in Parijs toverde ze de koffer te voorschijn.
Zaterdg 09/04/2016
Christopher, een jongeman die ik een paar dagen geleden op het strand had ontmoet kwam langs. Die jongen heeft gestudeerd en is werkloos. Wij hadden een gesprek met hem en hij mag volgende week eens langskomen op kantoor. Hopelijk heeft hij geluk. Na de middag kwam de huisbereide lunch er aan en konden we naar het strand vertrekken maar vooraf moesten we onze chauffeur ophalen, tweemaal langs het drukke Lumley Rondpunt. De Chinezen zijn bezig met de aanleg van een brede asfaltweg die de stranden verbindt; tot op heden was het een slechte zandweg vol putten. Na een uur kwamen wij aan bij het strand “River number two” , verkoophutjes en een parking met zware jeeps van welstellende SL en expats. Onze lunch opgegeten aan een strandtafeltje met paraplu. Daarna in zee gezwommen met in de achtergrond de bergen en het tropisch woud, mooi plaatje. Het strand is hier wel proper, maar toch gooien de SL hun blikjes weg. Proper strand ten behoeve van de rijke elite en de buitenlanders. Er zaten drie dikke Polen en een Rus op het strand : de ene zei dat hij in de “mining” werkt, d.w.z opkoper van diamant en goud want dat zit hier voldoende in de grond. Ze kennen goed de Pelikaanstraat in Antwerpen en ze waren voordien werkzaam in Angola en DRC. Er lag een veelkleurig bootje (kano met motor en afdakje) bij het strand en wij vroegen hoeveel het zou kosten voor een toertje naar Banana eiland twee uren erheen varen, lunch op het eilandje van twee uren en terug: 100 $/pp met twee en 50 $ bij 4 of 6 passagiers. Het bootje vaart langs de kust en een paar andere eilandjes. Info : James Kanu, tel. 079-315234 of 077-783108. Mijn vriend had een officiële receptie en Stefaan kwam mij ophalen om met nog een paar collega’s van de WHO iets te gaan eten bij de Cape Leisure Club, Mamba Point Lagoonda Complex, een sjiek en duur restaurant met zicht op de haven. Het vlees was mals en lekker en de vis was super. Er zat een opschepperige Amerikaan bij die het over French Fries had. Ik heb die gast eens op zijn plaats gezet en hem gezegd dat frietjes BELGISCH zijn. Hij deed alsof hij alles zou betalen maar bij de afrekening van 866.000 SLL moesten we toch elk ons deel betalen. Ik leer uit de gesprekken dat er heel veel gestolen wordt door de zwarte medewerkers en dat er veel geld verloren gaat, verkwist wordt. Dat noemen ze dan in België ontwikkelingshulp.
Zondag 10/04/2016
Mijn vriend besloot niet naar Banana eiland te gaan: ver en slechte weg. Van alle stranden is River Nr. 2 het mooiste en de rest is minder mooi, dus gaan we de andere niet bezoeken. Als Indiër is hij erg gelovig en wij gaan naar de Hindu tempel waar we ook iets te eten krijgen mits ik een gift overhandig. Daarna volgt een lange siësta. Een lange strandwandeling gemaakt en dan naar Stefaan gereden waar we uitgenodigd waren voor een hapje en een drankje want hij nam afscheid van Sierra Leone. Iedereen had een schotel gereed gemaakt. Het feestje was op het derde verdiep van een nieuw modern woonblok.
Maandag 11/04/2016
Mijn vriend moest naar kantoor en zou om 10.30 uur terug zijn maar het werd later, wat zou ik vandaag nog zien van Tiwai ? Uiteindelijk zijn we vertrokken om 13 uur. De weg tot Mile 91 is geasfalteerd en verder tot Bo ging het vlot. De tocht van Freetown naar Bo duurde vier uren. Na Bo werd de weg slechter, gaten en kuilen richting Pujehun. Vanaf de splitsing naar Potoru hebben we nog een uur gereden op een zandweg, smal, veel putten maar weinig verkeer. Voorbij Potoru was het nog tien mijlen naar het laatste dorp Bataram voorbij kleine dorpjes waar iedereen ons vriendelijk toewuifde. Wij hebben 333 km gereden vanaf Freetown waar we vertrokken zijn om 12.30 uur en hier aangekomen zijn om 19.00 uur. Er staat een kiosk op het dorpsplein van Bataram en een bootsman loopt mee naar de Moa rivier die we gaan oversteken om op Tiwai Island aan te komen. Onze chauffeur slaapt in het dorp en wij varen in tien minuten over de Moa rivier waarvan wij in het halfdonker bij volle maanlicht de silhouetten van het tropisch woud bewonderen. Bij kaarslicht en maanlicht eten wij ons eigen meegebracht voedsel op.
Overnachten
Tiwai Island Project, tel. (232) 76 611 410 – 76 755 146
We betaalden elk 100.000 SSL voor een gehuurde tent onder afdak met dikke zachte matras en muggengaas. Goed geslapen en rustig in het bos om ons heen. 15.000 voor ontbijt. Douche met veel water en propere wc in apart blok. Een paar stafleden bleven op het eiland.
Dinsdag 12/04/2016
Om zes uur opgestaan en na een kop thee meteen een twee uren durende boswandeling met gids gemaakt, 20.000 SLL /pp. Wij liepen op bospaadjes, soms moest de gids takken wegkappen met zijn machete. We hebben slechts enkele apen in de bomen gezien maar het was een mooie tocht. Tegen negen waren we al terug en namen ons ontbijt, omelet enz. Om 09.45 startten we onze boottocht op de Moa rivier, een kano kost 40.000 SLL/pp maar omdat dit nogal traag gaat stonden we tien minuten later al terug aan wal, mijn vriend verkoos een motorboot, kost 200.000 SLL per boot. Het was een heel mooie tocht; er staan nog woudreuzen in dit laatste stukje tropisch bos. De bomen weerspiegelen in het water en aan de oever is geen bewoning te bespeuren, puur natuur en genieten. Door de lage waterstand kwamen er rotsblokken bloot te liggen in de rivier die onze bootsman behendig wist te ontwijken. Na een uurtje varen legden we aan op een plaats waar vrouwen de was deden in de rivier en andere vrouwen in een oude kano palmolie bereidden. In dit prachtig typisch dorpje Jené met hutjes in rieten daken mochten we alles en iedereen fotograferen. Het is een moslimdorpje maar daar hebben we amper iets van gemerkt. In het dorp waar iedereen vriendelijk was rookten ze vis, stampten gierst tot meel of zaten wat voor hun hut te keuvelen. Toen we weggingen namen de dorpskinderen ons bij de hand alsof we hen zouden meenemen. Daarna zijn we doorgevaren naar de “steiger” in Kambama. Om 12.30 uur zijn we doorgereden naar Malene, laatste dorp van S.L. Dit was een heel slechte weg met veel gaten en kuilen en er was weinig verkeer, af en toe eens een jeep. En dit is dan de grote weg tussen twee hoofdsteden/landen, Sierra Leone en Liberia. Trucks reden om via Kenema. Bijna aan de grens moesten we op een roestige ferry en daarna begon het hard te regenen waardoor we voortdurend heel diepe kuilen moesten doorwaden. Van Tiwai naar de grens is het maar 70 km maar gezien de slechte staat van de weg deden we er vier en een half uur over. Gezien mijn vriend een diplomatisch paspoort heeft en we met een jeep van de UN reden verliepen de grensformaliteiten heel vlot. In Bo Waterside langs de Liberiaanse kant was men daarom bijzonder vriendelijk. Mocht ik alleen die grens zijn overgestoken zou het niet zo vlot zijn gegaan en dan nog mits giften. Buiten mijn verwachting is de weg in Liberia behoorlijk goed, vanaf de grens is het twee uren rijden naar Monrovia , 140 km, over een bijna perfecte asfaltweg. Alles is hier netjes en opgeruimd, geen vuilnisbelten langs de kant van de weg. In Kitty, de voorstad van Monrovia, is het marktdag en druk, dus files waar we ruim een uur zijn verloren.
In Monrovia gegeten in het Bangladesh restaurant Be First om de hoek, goed en goedkoop en grote porties : B. First, 13 th Street Payne Ave., Sinkor, tel. (231) 886874688 bfirstlib@yahoo.com Ze hebben ook een hotel ( First Hotel 71) op Tubman Boulevard en 20 Street in Sinkor : bfirstlib@yahoo.com www.facebook.com/b.firsthotel71
Overnachten
Bij de Lutherse kerk wat ik op het oog had waren ze vol maar voor twee nachten en voor twee kamers hadden ze plots wel plaats aan 65 $/pp/nacht. We zijn toch niet gek zeker. We werden door die gekke receptionist naar Methodic Church gebracht en hier is het maar 30 $/pp/nacht. Handdoek, zeep, wc papier en douche met veel water dat is toch in orde en goedkoop voor Monrovia.
Adres: U.M.C. (United Methodic Church) 12 th Street, Sinkor, rechtover de ambassade van Zweden.
