Turkmenistan
TURKMENISTAN, EEN VREEMD LAND
VOORBEREIDING
Planning
We zijn twee ervaren globetrotters en bedachten een combinatiereis te maken naar Turkmenistan, Afghanistan en Pakistan. Maar omdat men met een toeristenvisum in Turkmenistan verplicht met een dure gids moet rondreizen en bovendien de aanvraag voor een visum erg ingewikkeld is, bedachten we een transitvisum aan te vragen wat eenvoudiger is. Dus moesten we naar Iran vliegen en vervolgens met openbaar vervoer naar de grens Iran-Turkmenistan rijden om vervolgens in vijf dagen tijd Oezbekistan te bereiken. We zouden daar Khiva, Buchara en Samarkand bezoeken om vervolgens in Termez de grens met Afghanistan over te steken. En omdat de Khyber Pass gesloten is voor toeristen moeten we vliegen van Kabul naar Islamabad. Tenslotte gaan we Pakistan verkennen om dan uit Islamabad naar huis terug te vliegen.
Visum
Ambassade van Turkmenistan
Generaal Jacqueslaan 15
1050 Brussel (Elsene)
Tel. 02/648 18 74
https://belgium.tembassy.gov.tm/en/attachments/612/download : formulier voor visum aanvraag
Op dezelfde site zit ook een formulier “questionnaire” (613) die je ook moet downloaden en invullen.
Turkmenistan1@skynet.be of turkmenistan@skynet.be
Je moet ook een routebeschrijving opgeven, dag aan dag met grensovergangspunt in en uit en je kunt er niet van afwijken.
Je moet een betalingsbewijs meebrengen dat je op de rekening van de ambassade hebt betaald op een bepaalde rekening van BNP BE68 001-6048878-34 (info op turkmenistan1@skynet.be
Een transitvisum kost 70 €
Transitvisum indienen vanaf twee maanden voor je het land binnenkomt.
De verwerking van een transitvisum duurt twee weken beweren ze.
Raar maar waar : voor een transitvisum heb je geen LOI nodig en mag je overal overnachten ook in niet-erkende staatshotels en je wordt niet vergezeld door een verplichte gids. Voor een toeristenvisum is dat tegenovergesteld. Een transitvisum daarentegen is maar vijf dagen geldig, datum van binnenkomen = dag 1 en dag van vertrek = dag 5 !!!! Met ons transitvisum moesten we ons nergens registreren. Bij het binnenkomen moesten we een Immigration card kopen voor 10 $ pp.
Geldzaken
Hoeveel ATM er staan in Turkmenistan is ons niet duidelijk maar we nemen in elk geval voldoende dollars en ook euro’s mee in kleinere coupures want niemand kan teruggeven van honderd dollar. 200 US dollar is 107.700 Iranese rial. Aan de grens in Iran wisselen we ons restant Iraanse rial om in een winkelje voor Turkmeense manat, TMT. We hebben er genoeg van voor de komende vijf dagen.
Vlucht
We boekten een vlucht bij Emirates naar Teheran met een stop in Dubai met mooie vertrekuren en aankomst in de voormiddag. De rest bereisden we over land met uitzondering van enkele binnenlandse vluchten in Afghanistan om veiligheidsredenen. Doordat de Khyber Pas gesloten is voor toeristen moesten we ook vliegen van Kabul naar Islamabad. Op de terugweg vlogen we vanuit Islamabad via Dubai naar Brussel. Het ticket heen en terug kost 843 euro.
Reisweg
Reisweg in Turkmenistan: Teheran, Gorgan, Quchan, Bajjiran (grens Iran/Turkmenistan), Ashgabat, Derveza gaskrater, Konye-Urgench en 15 km verderop grensovergang naar Oezbekistan.
Informatie
www.caravanistan.com is een heel goede reiswebsite van een Belg over alle stannekes in Centraal Azië.
http://www.traveladventures.org/continents/asia/turkmenistan.html : reisfoto’s en verhalen van Boris Kester.
www.sovjetreizen.be : Een Belgische reisorganisatie die reizen aanbiedt naar o.a. Turkmenisten
https://www.bradtguides.com/shop/asia/turkmenistan/turkmenistan-ebook.html : Bradt publiceerde een reisgids over Turkmenistan maar het dateert van 2005
www.loneplanet.com : In de reisgids van Centraal Asia is er een hoofdstuk dat Turkmenistan beschrijft.
www.advantour.com/turkmenistan : reisagentschap in Ashagat
www.owadan.net : reisagentschap in Ashgabat, visa support
www.stantour.com : visa support voor o.a. TM
www.silkroadtog.com : lokaal reisagent
www.ayan-travel.com : reisagentschap in Ashgabat
www.travelnotoria.com : reisagent
www.dntours-business.com : reisagent
www.nurana-ay.tm : reisagent
www.mfa.gov.tm info@mfa.gov.tm : Ministerie van Buitenlandse Zaken in Ashgabat, vb. nuttig om te informeren naar visum-voorwaarden.
www.turism.gov.tm ; nationale toeristische dienst
www.dagtravel.net : visa support
www.haryt-syakhat.com : reisagentschap
www.ashgabatravel.com : reisagentschap
www.zehin.narod.ru : reisagentschap
saada@online.tm : reisagent
www.ahaltourism.com : reisagentschap
www.tourism-sport.gov.tm : reisagent van ministerie
www.topotravel.nl/turkmenistan : NL reisagent die reizen aanbiedt naar TM
https://www.paustovskij.org/pdf/Turkmenistan2011-web.pdf : een zeldzaam reisverslag over Turkmenistan
http://www.hansrossel.com/reisverhalen/turkmenistan.html: een reisverslag van de Belg Hans Rossel
www.turkmenistan.slammer.nl : uitgebreide informatie over TM; hier staat echt heel veel informatie op !!!
https://www.landenkompas.nl/turkmenistan : veel weetjes over het land
REISVERSLAG
Woensdag – 29/08/2018
Reisweg: Van Teheran naar Gorgan
Op de luchthaven van Teheran duurde het wel een uur om een VOA te kunnen bekomen; de elektrische terminals werkten niet en we werden van het kastje naar de muur gezonden. Een visum kost 75 $ of je nu een dag of dertig dagen in Iran verblijft. Wij moesten cash betalen want op de luchthaven zijn er geen ATM met Visa of Maestro functie. We konden wel dollars wisselen. We moesten lang zoeken naar de busterminal voor Gorgan: vraag naar Sharkh. We betaalden ieder 520.000 IRR (12 €) voor een bus van negen uren naar Gorgan. Op de bus kregen we een doosje eten en drinken. We reden regelmatig door een grote doorgangsstad. Op de bus zat een soldaat die ons uitnodigde. Zijn moeder had heel lekker gekookt en we kregen zijn kamer om er te overnachten.
Overnachten:
Bij de vriendelijke Mohammed en gratis.
Donderdag 30/08//2018
Reisweg: Van Gorgan naar Quchan (440 km) en verder naar Bajjiran (80 km) aan de grens met Turkmenistan.
Wij konden lekker uitslapen en nadien ontbijten met Mohammed en zijn moeder op de grond. Daarna heeft Mohammed met zijn wagen met ons een uittap gemaakt naar de beboste heuvels buiten de stad. Hij noemde het de “jungle” maar voor ons was het een wandelbos waar ook veel Iraniërs picknickten. Daarna had hij een verrassing voor ons en reed naar een heiligdom waar achter tralies/hek een koran stond. Voor een gebedsnis mochten we een wens doen. Het noemt Shrine of Imamzadeh Abdullah.
Dan reden we naar de busterminal maar er was geen bus om 14 uur, wel om 21 uur. Een ticket voor een acht uren durende busrit kost 250.000 IRR ongeveer 5 euro.
Daarna trakteerde Mohammed in het beste restaurant van Gorgan, Melal, en we kregen al een gebakje aan de ingang terwijl we moesten wachten op een tafel want het was er druk. Er was een groot buffet met veel garnituur en gebakjes zoveel je kon eten. Als hoofdgerecht nam ik een lekkere grote plaatselijke forel. Dit restaurant is een aanrader.
Daarna hebben we nog wat gerust bij Mohammed thuis en thee gedronken. Hij zwaait volgende maand af na twee jaren militaire dienst. Daarna voerde hij ons vlug naar de busterminal waar onze bus voor Quchan om 21.40 uur vertrok met veertig minuten vertraging. Mohammed stopte ons nog vlug een zakje eten en drankjes toe. De bus reed door de stad op zoek naar nog meer passagiers en stopte veel onderweg. We reden regelmatig door fel verlichte steden alsof het kerstmis was.
Overnachting: op de bus
Vrijdag 31/08/2018
Reisweg: Van Quchan naar Bajjiran
We kwamen om 05.20 uur aan in Quchan na zeven uur op de bus gezeten te hebben. De chauffeur van de bus was zo vriendelijk om een taxi voor ons op te bellen om ons naar de grens te brengen. Mohammed had ons gezegd om maximum 50.000 tuman ervoor te betalen. Maar de taxi vroeg 500.000 rial, verwarrend. Uiteindelijk vroeg de taxi 70.000 tuman, nog teveel dacht ik en ik betaalde uiteindelijk 50.000 tuman (= oude munt, nu is er de rial, gewoon een nul meer). Er is geen bus naar Bajjiran zei de taxichauffeur en ik kan het wel geloven; we zagen op de rit van ongeveer 80 km slechts twee kleine dorpen. We reden door een steenwoestijn en bergen en langs een riviertje naar de grens, geen bewoning onderweg. Het was nog vroeg toen we aankwamen in Bajjiran en de taxi deponeerde ons bij de post en we moesten maar vragen in een kleine winkel waar we konden slapen. Alles was nog gesloten in de lege straten van het grensdorp. We zaten wat verdwaasd op een bank op nauwelijks honderd meter van de vier meter hoge metalen poort die we voor de grens Iran-Turkmenistan aanzagen. Plots werden we door twee mannen in hun huis uitgenodigd waar het warm was en we kregen nog warme thee en versnaperingen. We konden er slapen tot de middag. Na de lunch zong Sarzad voor ons terwijl Magdi muziek speelde. Het zijn uitstekende artiesten. We moesten niets betalen. We verkenden nog wat het dorp en zagen slechts één vrouw alleen met rugzak die uit Turkmenistan kwam. We hebben aan deze grenspost geen enkele vrachtwagen gezien, geen Iraanse en geen Turkmeense en evenmin personenwagens of andere toeristen. We hebben iets gegeten in een klein restaurant, het enige bleek. We ontmoetten er ook een Franse fietser die in vijf dagen 600 km tot Oezbekistan moest overbruggen. In een winkel konden we onze 17.500.000 rial IRR omwisselen voor 2.700 Turkmeense manat, TMT.
Overnachting:
Om 14 uur heeft Sarzad ons naar het enige hotel van het dorp gevoerd. We waren de enige gasten in dit verwaarloosd hotel van vergane glorie. De uitbater vroeg aanvankelijk drie miljoen maar ik bood hem één miljoen rial (ongeveer 20 €) Enkele families Iranese toeristen kampeerden in de tuin van het hotel of picknickten er in de schaduw.
Zaterdag 01/09//2018
Reisweg: Van grens Iran/Turkmenistan naar Ashbagat ( 35 km).
We staan al vroeg op want de grens is open om zeven uur. Vanaf de hoge ijzeren poort is het nog twee kilometer steil op wandelen naar de effectieve grenspost Iran/Turkmenistan. Gelukkig geeft een man ons een lift naar het Iraans grenskantoor waar we al om 07.40 uur aankomen. Om acht uur gaat de Iraanse kant open en amper tien minuten later zijn we al door de immigratie, geen scancontrole; het gaat heel vlot. Om 08.30 uur staan we aan de Turkmeense zijde waar we op iedere post lang moeten wachten. We moeten elk een registratie betalen van 12 $. We moeten ons geldbezit niet declareren, wel ons hoteladres in Ashgabat en de grenspost waar we het land verlaten. We moeten nog eens voor een fotocamera gaan staan en van iedere hand drie vingers in inkt printen. De mannen waren heel vriendelijk bij het scannen van onze bagage en er kan zelfs een grapje af; ervoor waren ze nogal nors. Na een uur en tien minuten verlaten we het immigratiegebouw; we waren de enigen die de grens overstaken. Er stond bij de uitgang een bus te wachten die met ons alleen door reed, 10 manat pp. We reden door een kleine vallei en kale bergen en langs een riviertje en zagen slechts twee dorpjes. Na ongeveer 25 km stopt de bus bij een hoog hek, einde militaire grenszone. Er stond slechts één taxi, 20 manat voor de rit naar Ashgabat waar we ons lieten afzetten bij het hotel Syyahat. Ze vroegen 34 $, geen manat, voor een vuile kamer. siyakhatour@mail.ru tel. 993 12 344119, 139/1 köc. Görogly Nochtans zag het er netjes uit bij de voorgevel. Buiten deden we autostop en er stopt een man met zijn zoontje. Niemand kent het Mariana Guesthouse en als we aanbellen komt niemand open doen. In een ander hotel vragen ze 44 $ voor een dubbelkamer. En dan nodigt de man ons uit bij hem thuis, een groot huis met tuin en een eind buiten Ashgabat. We krijgen thee en eten wat. Daarna voert hij ons naar de Ruhy Mosque waar de tombe is van Turkmenbashi. In de moskee van wit marmer kunnen drieduizend gelovigen plaats nemen. Het is allemaal pracht en praal in de beste marmer. Daarna rijden wij naar Old Nissa, 15 km van Ashgabat, waar we 21 manat ingang moeten betalen. Het is niet groot; een oude nederzetting van de Parthen gesticht in 250 BC en er resten wat versleten lemen muren die zijn gerestaureerd door de Unesco. Daarna rijden wij naar de Azadi moskee, de Blauwe Moskee, een nabootsing van de Aya Sofia in Istanbul maar toch wel mooi. Dan rijden wij naar een boerderij waar men de beroemde Turkmeense Alkhan-Teke paarden fokt die elk een fortuin waard zijn. Daarna bezoeken wij een café met terras (Kafe-Bar Günes) waar Daviets zes halve liters Kor, Duits bier bestelt zonder ons te vragen wat we willen. Wij moeten de rekening betalen voor veel teveel bier. In en drankenwinkel kopen wij een fles TM wijn die wij op onze kamer consumeren. Voor onze gulzige gastheer betalen wij 20 manat bij zijn tankbeurt. Een liter benzine kost 2 manat, een peulschil in dit olieland. Daviets koopt ergens broodjes voor de hele familie die wij betalen. Wij krijgen nog thee, tomaten en koekjes erbij. Daviets heeft hoofdpijn na drie halve liters bier. Vera heeft veel gepraat met zijn dochter via een vertaal app op gsm.
Overnachting:
We slapen op een opengestelde zetel in een zeer ruime kamer in een bijgebouw.
Andere optie : Het Kuwwat Hotel, tel. (993) 1293 6651 op twee km. Van het treinstation kost 10 $ voor een kamer.
Zondag 02/09//2018
Reisweg: Verkenning Ashgabat
Na ons ontbijt voert Daviets ons naar de ruïnes van Anau, 8 km ten ZW van Ashgabat, gratis ingang. Veel blijft er niet van over, een restant van een paleis en moskee. Hier zijn er wel Turkmeense bezoekers die iets komen vereren in de restanten van een moskee. Daarna gaan we naar het bekende tapijtmuseum maar het is gesloten op zondag. Toch mogen we er in maar de bewakers tonen ons de verzegelde ingangsdeur. Dan rijden we door de marmeren stad waar men zelfs op zondag de straten veegt en met waterwagens spoelt. Nog nooit zag ik zo een propere en lege stad. Het is hier onwezenlijk, bijna geen verkeer in de lege straten met vier vakken in iedere richting. Aan elke kant van de straat staan hoge ruime luxe appartementsgebouwen in marmer. Aangezien er bijna geen verkeer is zou men denken dat deze appartementen onbewoond zijn. Ik heb het gevoel dat ik in Noord Korea ben. Men mag enkel in de stad rijden met een propere witte wagen. Toch ziet men veel politieagenten die blijkbaar niets te doen hebben. Dan gaan we naar het Monument of Neutrality waar voorheen een gouden standbeeld stond van dictator Turkmenbashi die met de zon meedraaide. Sedert zijn dood heeft zijn opvolger het beeld niet meer laten ronddraaien. In het groen rijk bebloemd park staan veel fonteinen. We betalen 3 TMT ingang. 1 euro is ongeveer 4 TMT. Met een gouden lift gaat het vlug naar honderd meter hoog waar men een mooi uitzicht heeft op de omgeving. Er is nog veel in opbouw. De Franse bouwmaatschappij Bouyges heeft hier bijna alles gebouwd en heeft goed verdiend in dit rijk land met gas in overvloed. Daarna zijn we naar de bazaar gegaan, 150 hectaren groot. Alles wordt hier verkocht: vee, veel fruit en vooral watermeloenen, meubels, tapijten en elektromateriaal. We zien ook de typische Astrakhan bontmutsen en het moet geen pretje zijn om die te dragen in deze hitte. Ten tijde van Turkmenbashi was dit echter verplicht voor de mannen. De bekende Turkmeense tapijten worden in overvloed aangeboden. Ik heb kamelenmelk geprobeerd: smaakt naar karnemelk, licht en niet vet. Daarna zijn we naar huis gereden en iets gegeten, vooral veel druiven uit eigen tuin. Na een siësta zijn we bij valavond naar familieleden geweest en met de hele familie gegeten op een binnenkoer. Dan zijn we langs veelkleurig verlichte monumenten gereden, verlichte moskee en standbeelden en overal heel veel licht alsof het gratis is.
Overnachting : Nogmaals bij de familie Dowlet.
Maandag 03/09/2018
Reisweg: Van Ashgabat naar Deveza gaskrater
We ontbeten om 07.00 uur en daarna voerde Dowlet zijn vijf kinderen naar school. Toen hij terugkwam wou hij geld, 200 $ voor slapen en uitstappen. Nochtans waren wij uitgenodigd en heeft hij vooraf niet over geld gesproken. Wij gaven hem 50 $ en haastten ons weg van zijn erf zonder zijn groet. We liepen naar de hoofdweg en met bus 47 reden wij naar het busstation waar we een bus konden vinden die ons naar Dervaza zou brengen. Van uit het splinternieuwe luxe busstation waar er bijna niemand was kregen we te horen dat er geen bus was naar Dervaza en dat die al vertrokken was, morgen is er een andere. We zijn dan honderd meter verder op de hoofdweg gaan staan en een taxi voerde ons naar een taxi-terminal waar we lang moesten wachten tot er uiteindelijk een chauffeur uit Dasoguz ons meenam. Twee uren en een half later werden we afgezet bij de chaikana (theehuis) bij de Derweze gaskrater en hadden we 280 km door een eenzame woestijn gereden voorbij enkele arme dorpen en soms enkele kamelen. De chauffeur zei ons dat hij met zijn wagen Ashgabat niet binnen mocht of dat ze die in beslag zouden nemen. Een Turkmeen kan enkel op reis naar Rusland of Turkije. Buiten het luxueuze Ashgabat is het gedaan met de grote vertoning en is het armer, slechte wegen enz.
Overnachting
Er is blijkbaar maar één chaikhana in Derweze en die staat rechts van de weg honderd meter ver en oogt klein. Je zou er zo voorbij rijden. Tel. 61170154. Ercel de uitbater spreekt Engels. We kunnen op een verhoog op matjes slapen en krijgen elk nog een slaapzak. Een overnachting kost 10 $ en we slapen allen naast elkaar. Naast ons ligt een Nederlander waar we nog een paar dagen mee optrekken. In de chaikana kunnen we ook eten en drinken. Ercel biedt ons een rit naar de gaskrater aan: 10 $ pp met een jeep over een erg hobbelige zandweg. We blijven er een uur om foto’s te nemen in het donker. We raken niet uitgekeken op dat groot gat van 60 meter in diameter met veel vuurhaarden en het voelt warm aan bij de rand. Er werd onlangs een omheining omheen geplaatst. Op enige afstand staat een fel verlicht luxe joertenkamp die spijtig genoeg veel lichtpollutie teweeg brengt zodat we meer genieten van de vuurgloed met onze rug ernaar. Het slapen valt best mee en het personeel is vriendelijk.
Dinsdag 04/09/2018
Reisweg: Van Derweze naar Konye Urgench
Om acht uur worden we wakker. We hebben goed geslapen in de chaikana. Mike die bij de krater was blijven slapen komt er aan. We ontbijten in de chaikana.
Er vertrekt een bus om 6 en één om 7 uur uit Ashgabat, 18 TMT. Tegen negen uur komt de bus hier aan maar ik denk dat het later is. Ercel van de chaikana had ons gezegd dat de bus hier steeds stopt om te eten/drinken maar de bus was schijnbaar voorbij gereden zonder te stoppen. Dus gingen wij op straat staan waar er maar weinig passage is en na lang wachten stopte er een bestelwagen die “duizend” vroeg maar ik bood hem “honderd”. Het is 292 km ver naar Konye Urgench. We rijden door een vlak woestijnlandschap. Onderweg rijden we voorbij onze Franse fietser die ons nog een goed logeeradresje meegeeft voor Nukus. Nadien passeren wij nog een Tsjechische fietser die er veel frisser uitziet. Bij Bulu Urgench komen wij bij een splitsing waar een nieuwe weg rechts naar Dashoguz loopt (staat niet op onze kaart van 2011) en links rijden wij de slechte weg naar Konye Urgench op. Vroeger moest men eerst naar Dashoguz rijden en dan nog eens honderd km naar Konye Urgench. Na drie uren rijden kwamen we aan in Konye Urgench. Om te lunchen ontdekken we Anjella’s Café op Nakykat Street 1, tel. Vitaly : 993 62 32 6 00, tel. Anjella: 993 64 99 31 81 Ze hebben een dagmenu aan 45, één schotel kost 25 en een halve liter bier van het vat kost 15 TMT. Dit adres is een aanrader.
Overnachting
In de chaikhana kregen we het adres van Guesthouse Charchi Bostan maar we werden afgezet bij Guesthouse Gurgentsj waar we per persoon 130 TMT moesten betalen, niet afbieden. Geen restaurant hrt in guesthouse. Doorzakkende bedden, koude douche was ok. Geen aanrader maar er is hier in Konye Urgench niet veel keuze.
Woensdag 05/09//2018
Reisweg: Naar grens de Turkmenistan/Oezbekistan (13 km), Nukus (Oezbekistan)
Na ons ontbijt nemen wij een taxi naar de archeologische site van Konye Urgench waar een reeks gebouwen uit de 11 – 16 eeuw staan en beschermd zijn door Unesco. Een korte taxirit kost één TMT per persoon. We betalen aan de ingang 21 TMT. In het register staat een andere wereldreiziger, Harry Mitsidis uit Groot-Brittannië. Op een uurtje tijd lopen we op een asfalt wandelpad door de site om alle gebouwen te bekijken. We beginnen bij het Turabek Khanum Mausoleum dat nog goed is bewaard en prachtig is betegeld. Meer opvallend is de Kutlug Timur Minaret, 12 meter diameter en de hoogste middeleeuwse gebouw in Centraal Azië en nog enkele andere mausolea op het terrein. Een familie loopt driemaal rondom de minaret; een oude godsdienstverering. Daarna zijn we naar het centrum gegaan en het museum en Dash Moskee en er tegenover Matkerim Ishan Mausoleum bezocht. Vervolgens zijn we naar het centrum gewandeld maar niemand wist waar Anjella’s Café was gezien het betrekkelijk nieuw is tot een man met ons meeliep en het ons aanwees. Na de lunch zijn we met Mike met een taxi naar de grens gereden, 10 TMR pp, 13 km verderop. Hier zijn ze niet zo stug als bij het binnenkomen maar de formaliteiten duurden toch 40 minuten en we moesten verscheidene controlepunten doorlopen. Na een scan van onze bagage was alles in orde. De Franse fietser Laurent was er ondertussen ook al en we liepen door naar de immigratie van Oezbekistan waar ze tamelijk vriendelijk waren. Onze koorts werd gemeten door een “veterinar”, geen vingerafdrukken maar er werd wel een foto genomen. Na een korte periode in Oezbekistan merkte ik plots dat ik mijn bagage had laten staan bij de Turkmenen en ik mocht teruglopen opnieuw naar Turkmenistan tot algemene hilariteit van de grenswachters. Met een taxi reden we in een half uur naar Nukus, 30 TMT waar we incheckten in Hotel Jipek. In Nukus reed Mike door met een deeltaxi naar Khiva, 5 $. Mits veel navraag konden we toch de Nationale Bank vinden waar we USD konden omwisselen voor Oezbeekse som, UZS. We konden nergens ons restant Turkmeense manat omwisselen.
Overnachten:
We sliepen in Jipek Joli in Nukus, S. Kamalov Street 50, tel. 99861 224 2525 of 99861 224 5251 www.ayimtour.com jipekhotel@gmail.com
Een dubbelkamer kost 54 $ en slapen in een yurt kost 34 $. Ontbijt inbegrepen. Het is hier netjes en voor het eerst zien we enkele groepjes toeristen die hier ook logeren. Na een tijdje komt Laurent er ook aan die na de zware rit door Turkmenistan aan enkele dagen rust toe is. We nemen ons avondmaal in het restaurant naast onze joert en betalen 65.000 UZS met een halve liter bier.
Erik Trenson
